Bu fobi hayatimi etkiliyor :(

Benim görümcem ponçik kelebeklerden bile korkuyor depar ata ata odadan bir kaçışı var görmeniz lazım. Ben de saçma buluyordum ama oluyor. Terapi olabilir ama her uzman yapmıyordur.
Ben olabilirim görümceniz:) maalesef ayniyim. Terapide bahsedeyim bakayim yapılacak bişey var mi
 
Aileniz mi bu korkuyu yerleştirdi acaba beyninize? Görerek öğreniyormuşuz korkmayı. Mesela hiç yılan görmemişizdir canlı canlı ama çoğumuz korkarız. Korkanlardan öğreniyormuşuz diye bişeyler okumuştum
 
bende hayvanlardan korkarım ama kediden o kadar değil kışşt dediğimde gitmiyosa o zaman ben kaçar giderim köpek görünce yolumu değiştiririm ki en sakininin bile beni kovalayası gelir ya aslan yılan görsem belki kolay atlatırım da tosbikden fena korkuyorum be sanki kaçsam beni kovalıcak Rabbimin gücüne gitmesin görünce bi fena oluyorum neyse ki şu ara sezonu kapattı bağ bahçeye gidemiyorum korkuma zaten

böcekde sevmem ben ayy evmin 3 cepesi park off baharda böcük istilası oluyo en kokanından hatta bi ara eve çekirge girmiş eşim hayvanı dışarı atcak ben balkondayım hayvancık balkona düşünce bende çığlık kıyamet eşimin elinde süpürge ben demirlerden düşcem nerdeyse mahalle bana bakıyo adam süpürgeyle dövcek sandılar beni galiba rezillik diz boyu

ahhh ahhh örümcük görünce bile çığırmışlığım var kayınpeder gülmelerden öldü resmen bide alay ettiler benlen

napalım canım biz de böyleyiz
 
Benimde iğne fobim var ortalığı ayağa kaldiriyorum yenemiyorum bu korkuyu eğer bir çözüm bulup yenerseniz bana da haber verin
 
Belli hayfana fobiyi duydum Ama bztün hayvanlara fobisi olan birini duymamistim.
Minnoş bir kedicik ne yapicak diye düşündüm bir an. Tabi çeken bilir.
Benimkide klastrofobi. Helede asansör
Bende tüm hayvanlara fobisi olanlardanım maalesef. Size sevimli gelen minicik civciv bile hayatımı karartmaya yetiyor inanın.
 
Merhaba, hayatınızı oldukça etkiliyor anlaşılan. Bu durum daha da ilerlemeden iyi bir klinik psikologa müracaat etmelisiniz. Gideceğiniz psikoloğun eğitim durumunu mutlaka araştırın.

Burada bazıları şu yöntem ile bı kaç seans gibi şeyler yazmis. Bir iki seansta hiç bir psikolojik sorun sonuca bağlanamaz. Böyle bir beklentide de olmayın. Psikoterapinin iyi bir sekilde gitmesi için bir çok etken var. Zaten psikolog ile görüşme yapınca genel bir bilgilendirme yapar size. Bazen 20 seansta çözülen sorun bazen 5 seanta da çözülebilir. Her birey biriciktir. Sorun ona özgüdur. Psikoloji de genel bir yargıya varmak doğru bir yaklaşım değil.

İsini layıkıyla yapan birini bulursanız, mutlaka sorununuz çözülecektir. Cozumu olmayan bir dert değil sizin ki.

Geçmiş olsun...
 
Benimde şimdi yazarken bile fena oldum kurbağa korkum var çıldırıyorum gorunce. Kardeşim üstüme atmıştı dilim tutulmuştu kekeliyodum uyuyamıyodum küçüktüm o zamanlar babam çocuk psikiyatrisi ne götürmüştü bayağı bı seans gittim diye hatırlıyorum. Gene korkuyorum ama eskisine oranla biraz astım diyebilirim
 
Benim fobi sayılmasa da köpek korkum var. Ilkokula giderken peşimden komşumuzun doberman köpeği koşmuştu okul dönüşü akşam karanlığında. Şimdi hangi sokak köpeğini görsem saldıracağı düşüncesi var. Biraz yendim gibi bu korkuyu. Arkadaşımın evine misafirliğe gittigimde bir labrador köpeği vardi ve başta çığlıklar atan ben sonrasinda köpekten ayrilmak istemedim. Kopek ben çığlık attığım için strese girip havlamaya başladı başta ben daha da korktum. Sonra o kadar kişi arasinda geldi kucağıma oturdu bir daha da kalkmadi. He başta kalp krizi geçiriyorum sandim ama Zarar vermediğini görünce kendiliginden geçti korkum. Hatta bazı köpekleri cok sevimli buluyorum evimde beslemek istiyorum. Hoş hala akşamları köpek görünce o yoldan geçemem. Ama zamanla bunu da atlatirim umarim.
 
malesef yazdıklarınızın aynısını bende yaşıyorum yıllardır kendimi bildim bilelim böyle,benim ki sadece kedi ama inanılmaz derecede, bütüm ailem arkadaşlarım bilir o korkumu inanmayan da kediyi görünce ki verdigim tepkiden dolayı hak verir bana, hayat zindan olmuş durumda bana, açık alana çıkamam kedi gelir diye piknige zaten gidemem ailemin zoruyla gidersem oturamam ayakta yemek yerim kedi zaten gelir benim oldugum yere arabada aglayarak çok yemek yedim, parka gidemem banka oturamam arkamdan gelir diye, canlısını bırakın resimlerine bakamıyorum içim kalkıyo biri kedi miyavlaması yapsa titriyorum istemdışı sokakta görsem yolumu degişirim aglaya aglaya elim ayağım boşalır ama nereye gidersem gideyim istemedigim için hep kediyi görürüm, düşünün piknige gittik arkadaşlarla mangalı yaktık baktık kediler geliyor çıglık çıglıga herşeyi herkesi bıraktım kaçtım ordan, arkadaş dedi bag evimiz var oraya gidelim orda ben asla kedi görmedim dedi. dagın başında resmen ev, neyse gittik mangalı yaktık eşim ikide bir aşagıya inip çıkıyo bişeyler oldugunu anladım sonra otururken arkamı döndüm ki KEDİ masayı ters çevirdim ve kendimi 3 metre kadar ki balkondan aşagıya attım şuan bile kalbim çarpıyor. bi keresinde işlek bi caddede arkadaşla arabaya yürürken kedileri gördüm lokantanın önünde, kendimi anında caddeye attım eger şoför durmasaydı ölmüştüm aynasına çarptım sadece, arabaya binemem hemen altından yanından kedi çıkar diye önce kontrol eder ışık tutar öyle binerim, sokak diplerinden yürüyemem önüme bi anda çıkar diye, arabayla bile kedinin yanından geçerken camları kapatırım üzerime atlar diye biliyorum atlamaz, biliyorum saldırmaz sen bişey yapıp canını yakmazsan, zaten hayatım boyunca çöp atmışlığım yok asla atamam hayatım zindan olmuş durumda bu zmana kadar saldırmadı da hayvancağız bişeyde yapmadı onlara da acıyorum eşim ister istemez kovalıyor uzaklaşsınlar diye yok yere hayvana o endişeyi yaşatıyorum, bazı kendini bilmezler ilgi çekmeye çalıştıgımı düşünüyorlar ne diym ben de isterim korkmamayı elimde olsa keşke bunu kediden yada hayvandan korkmayan kimseye anlatamazsın zaten, allah yardımcımız olsun bende terapi görmeyi çok istedim yalnız kediyle yüzleşmem gerek onu da asla yapamam en çok şunu düşünüyorum yaşlandıgımda yada hamile oldugumda kedi görünce ne yapıcam nerelere gidicem yaşlıyken koşamam da bunu düşünüyorum şimdiden, insanın beynini kemiren bir korku ve benim de rüyalarıma çok girer hep kovalar bagırır üstüme atlarlar aglayarak uyanırım, inşallah en kısa zamanda atlatırız sana hak veriyorum anlayabiliyorum, damdan düşenin halinden damdan düşen anlarmış ancak.
 
Yani çocukluktan kalma bir travma mı diyeceğim de beni çocukken çok köpek kovaladı. Ona rağmen hala 9 10 köpeğinden geçip giderim.

Hatta hatırlıyorum ilk işyerim uzaktı. Hava tam aydınlanmamışken çıkardım. yolumun üstündeki mezarlığın kapısında köpek çetesi karşılardı. Öteki kapıya kadar yanımda gelirlerdi :)

Ben en çok saldırgan ırk olan köpeklerden korkarım. Sahibi yanında olsa bile karşı kaldırıma geçerim. Çocuk yanımdaysa kucağıma alırım falan..
Çocukken bir genç bir komşumuz muhabbet kuşundan aşırı korkardı. Kafesi açmayalım diye bakardı. O geldiğinde hayvan dışardaysa sonra farkederse odadan çıkardı..

Psikolojik tedaviyi yabana atmayın. Belki çeşitli terapilerle, hipnoz yöntemiyle çözüm bulunur..
 
dun akşam marketten çıktım kedı mıyavladı ay ne tatlısın dedim uzaktan bı anda üstüme yurumeye başladı hemen kalbım çarpmaya başladı.köpek desen bır mtre oteden gorsem yol değişirim kalbım pat pat atar ölürüm.elim ayağım tıtrer.hatta herkese dıyorum bır gun olursem kopek korkuma olurum diye.bende çok korkuyorum.bazen çıt dıye ses duyarım hemen ve sureklı arkama bakarım sankı arkamdan sureklı kopek gelıyor hıssıne kapılırm.paranoyak şekılde.bende bıktım bu huyumdan.
 
bu konunun aynisinin tipkisini ben de actim zamaninda.

burada da yazdilar, bir yakinim da aynen soyledi,

ilk dokunus cok onemli, ondan sonra rahatlayacaksin diye.

gecen yaz butik otelde tatil yaptik, otel sahibinin de kopekleri kedileri var, ben korkuyorum diye kopegini baglamak zorunda kaldi hatta, cok uzuldum gercekten.
Ama ben fobimi anlatinca bana cok yardimci oldu, birlikte kopeklerini sevmeye gittik falan, ve gercekten de dokundum, inanmayanlar icin fotografim bile var, kaldigimizin 3. gununde falan hem de.
ayni kopeklerle uzun sure kalsam dokunmanin fazlasina da gecebilirdik sanirim.
simdi yine yabanci hayvanlara karsi fobim devam ediyor ama eski seviyesinde degil.

siz de bir yakininizin evcili varsa onunla yakinlik kurmaya calisabilirsiniz, bunun faydasi cok oluyor emin olun.
 
Hayvan fobisinden kurtulmanın tek yolu onlara dokunmaktır,dokunduktan sonra bu korkularınız geçer..
Sokaktaki dostlarımızdan çekinirseniz bir yakınınızın hayvanı varsa onlarda deneyin önce..
 
Aynısı bende de var. Özelllikle açık hava restoranlara gidince çok zor oluyor. Masanın altına kedi gelecek diye dizlerim titriyor.
Kediler çok farklı yaratıklar. Bir çöpün yanından geçerken ya da apartmanda merdivenlerden çıkarken aniden mırrr diye çıkabiliyorlar.
Gerçekten kediden köpekten korkmak çok yoruyor insanı. Çünkü sokaklarda çok fazla. İster istemez irkilince de insanlar garip garip bakıyor sanki bizim elimizde korkmamak.
 
psikologa gitmeyi dusundum de psikolog alismaya calis bir hayvana diycek belki ama benim dokunmam inkansiz ki...
neden önyargılı yaklaşıyorsunuz ki
benimde böcek fobim var psikoloğum hiç bana böcekle samimi ol demedi
başka türlü tedavi olamayacaksınız biliyorsunuz değil mi?
kendinize iyilik yapıp bir psikologdan randevu alın lütfen
 
Valla ediyor benm yavru kedim ofiste temizlik yaparken sağı solu dağıtıyor die box a koydm sadece 2 dakikada büyük kedilerin kavga ederken çıkardığı sesi çıkarıp kendini sağa sola bi çarpışı vardiki içim yandı. Yavru kediler asla biyere kapatmaya gelmiyor
 
Benimde korkularim ayni. Malesef hayvanlardan korkuyorum. Ama ozellikle kedilerden. Kopek olan bir yoldan gecerim ama kedi gordugum yolda yonumu degistiriyorum.
5 yasindayken anneannemin evinde uyandigimda yatagimda tam yuzumun onunde bir kedi bana bakıyordu. Ciglik cigliga kaldim ama herkes bahcede oldugu için kimse sesimi duyup gelmemisti.
32 yasinda ogretmenim ama hala o kadar cok korkuyorum ki anlatamam.
Ogrencilerimle geziye gidiyoruz. Bir kedi cikarsa naparim rezil olurum cocuklara dusuncesiyle kendi kendimi yiyorum.
Bir mekana gittigimizde garsona sordugum ilk sey kedi dolaşıyor mu ortalikla
Hep kapali mekanlari tercih ediyorum.

Ayrica burda da sacma sapan tepkiler verenler olmus hele birisi cok sıkıcısini yazmis konu sahibine. Ne kadar anlayissizca, sig bir gorus. Bunu yasamayan anlayamaz. Biz bayılıyoruz sanki kediden korkmaya...
Aptal gorumcem kediden korktugumu ilk duydugunda "aaaa ben hic kedinin bir insana saldırdığını gormedim, kedi bir sey yapmazki" diyerek benimle uzun uzun dalga gecmisti.
Bir arkadasim "senin kedi korkunu cekemem" diyerek beni okul bahcesinde bir kedinin önünde birakip cekip gitmişti hic unutmuyorum. Kimseden bir iltimas bekledigim yok ama anlayis beklerim.
Nasilki insanlarin yukseklik, ölüm korkulari varsa bizimde boyle korkularimiz var.
Mesela su an hamileyim doktora gidecegiz apartmanin kapisini bir actik esimle. Kapinin önünde kedi oturuyor. Esim kediyi kovaladi oyle ciktim. Eger esim olmasa eve dönüp otururdum.
Ileride Allah nasip eder cocugumu kucagima alirsam napacagim bilmiyorum.
Keske bir sabah uyandığımda bu korkum gecmis gitmis olsa...
 

Bende sizin gibiyim.Uğur böceğini bile elime alamam üzerime konsun çığlığı basarım.korkmaktan ziyade tiksinmek benimki.Muhabbet kuşunu ben varken kimse kafesten çıkaramaz bana gelse ve yanlışlıkla dokunsam içim geçiyor kımıl kımıl oynuyor ya işte o beni fena yapıyor.Kardeşimin lojmanında kedi çok fazla benden önce o giriyor bahçeye, kedileri bir yere topluyor sonra ben eve gidiyorum.Eşim de çok huzursuz.Dediğiniz gibi yemek yediğimiz bir yerde kedi olsun masayı bile o refleksle devirebilirim.Ama artık yanlarından hızlıca geçebiliyorum.Berbat bir duygu aileme çok kızıyorum neden hayvanlarla içli dışlı yapmadınız diye.
 
ay ne uzatmissin yahu. yazmis da yazmis.
Oyle mi farketmemisim :)
Gecmezse de hayat zorlasiyor ama o yuzden gecse keske ya

tesekkur ediyorum

Aynen ben de asla kucuk bocegi bile olduremem.bir bicek falan gordugumde esimi cagiririm sakin oldurme al at balkondan diye tuttururum hep.
dogru soyluyorsunuz aslinda .ne yalan soyleyeyim isterdim kopek sahibi olmayi.seviyoeum kopekleri .kedi imkansiz iyilessem de imkansiz biliyorum kediye dokunmak hayatta en istemeyecegim sey

evet oyle oldu.annem benim gibi .babam da hayvan delisi.anneme hep kizar bu kiz senin yuzunden boyle oldu diyr.ama babam asker anisi gibi durmadan kopegiyle anilarini anlatir.beni de etkilemis aslinda nasil severim tatli kopekleri.hayvanlarin ne kadar ozel oldugundan bahseder anlatir durur.tabi ben de say3sinde seviyorum hayvanlari ama annem sayesinde boyle korkuyorum iste

ay ayni benmis.bende de boyle ani cok.kediye alismak dokunmak diye birsey nasil imkansiz anlarsin sen beni.o kuyrugu dokunsa kalpten giderim ne kotu bir histir bu..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…