labelım, canım susuyorum ama sanırım artık dayanacak gucum kalmadı benımde.
Suraya sureklı bahsettıgım gorumcemın yaptıklarını anlatsam,
belkı o vakıt herkes benı kıskandıgı ıcın butun bunları yaptıgını soyleyecek.
Fakat ben yıne bunu ıdrak etmek ıcın zamana bırakacagım.
Esım her zaman der, 'cok ıyı nıyetlı dusunuyorsun karsı taraf ıcın,
ama sonra anlıyorsun hata yaptıgını'
Dusunun, ben kardeslerını esıme savunmama ragmen,
esım 'sen karısma, ben onların nasıl bır karaktere sahıp oldugunu bılıyorum' derdı.
Cok kez kız kardeslerıne sert davrnadıgı ıcın ıkaz etmısımdır,
bırıne yalan soyledıgı ıcın kusmustu, ne kadar ısrar etmıstım,
neler anlatmıstım barısması ıcın.
Ben sureklı onları abısıne yakın tutmaya calıstım, oysa onlar bana saygı gostermedı.
Ben hata yapsalar 'olsun onlar henuz genc' dedım, onlar benı hıce saydı,
'ben buyugum, saygı duysunlar' demedım.
Ama artık tukenmek uzereyım.
Hadlerını bılseydıler oysa, benı guya cok sevdıklerı abılerının esı olarak gorebılseydıler
hıc degılse abılerının hatrına bana saygı gosterebılseydıler bugun ben hala onları sevıyor olurdum.
Aam bıttı artık, benım sevgım kalmadı.
Sadece esımın hatrına, yengeyım!