bızımde çocukluğumuz öle idi,ama ben susmazdım,pat pat hemde,doğrucu davut derlerdi,keskın sırke,zaman içinde daha konrtollu olup cümleleri ağdalandırıp sölemey başladım,bazen bende konuştuğum için pişman oluyorum,şimdi daha azalttım,daha kalıteli insanlarla ve anlatacağı benım için önemli ise,ve benımde anlatacağımı anlayan insanlarla konuşuyorum,bence sende bılgı donanım çok var,ondan zul geliyordur,bazılarının sevıyesıne ınemezsın canım beım,ama bak bir arkadaşım var eğitimi sıfır,oda ağzını açmazdı,sordum bır gün ıtıraf etti,cahıllığım çıkar rezil olurum dıye dedi,yanı normalsın,bence sevıyene göre aşağıda kaldıkları için böle olmuşsun,bızım komşu var o kadar kendını yetiştirmemişki,bize geldiğinde ben onla ne konuşayım,yada neden dınlıyeıım,zaman kaybı,ama sen bence çokda kıbarsın,dinliyorsun