- 1 Mayıs 2017
- 608
- 283
- 23
- 34
- Konu Sahibi Rengarenk kelebekler
-
- #1
27 yaşındayım.ogretmenim..okul bana çok iyi geliyor.iki seneden beri böyle.darmadagin oldum..nefrey ediyorum şu ilaçlarda n ama olmuyir.yoluma bakmak yuva kurmak istiyorum.o gücü de bulamıyorum kendimde..yazlari pek aktivite olmuyor.olanlarda da zamanlama farklı.. denk gelmiyor bi turlu..annemlerin burda komşuluk iliskeri de yok.yani ailemden başka bir aktivite yok burda.Canım kaç yaşındasın bilmiyorum ama kendini oyalasan? Yani okul okuyorsan okulun konusunda geliştirecek bişeyler yapsan. Veya yeteneğin olduğu bir alana yönelebilirsin, resim müzik veya fotoğraf kurslarına gidebilirsin, hem rahatlatır hemde üretmek iyi gelir insana. Hemde kafan dağılır
Mesela ney üflemek, bende denemedim ama eskiden ney sesiyle psikolojik tedavi uygularlarmış Osmanlı'da.
Veya aklıma çocuk esirgeme kurumu geldi, haftada bir gün oradaki çocuklara ziyarete gidebilirsin, hem o çocuklara hemde sana iyi gelir bence. Onları mutlu etmek sana huzur verir
İnşallah düzene koyabilirsin ilaç durumunu
Panik atak başlangıcı demişti doktorum .Teşihisinizin ne olduğuna bağlı.
Ayrıca kendi kafanıza göre kesemezsiniz o ilaçları
Panik atak başlangıcı demişti doktorum .
Öyle de nereye kadar.bunun evliliği var hamileliği var..bi yerde bırakmam gerekecek.Anladım.
Bazı durumlarda bu ilaçlar ömürlük oluyor. Tıpkı tiroit ya da şeker hastaları gibi.
İlacınızdan rahatsızlık duymayın bence. Her koşulda atak yaşamaktan iyidir.
Öyle de nereye kadar.bunun evliliği var hamileliği var..bi yerde bırakmam gerekecek.
Tabi haklısınız..ama yine de bırakmam gerektiğini dusunuyorum.bi de evlilik durumunda eş adayı sıkıntı yapmaz mı bu durumu.eski nişanlım sürekli bırakma için baskı yapmıştı bana.o zamanlar yeni başlamıştım kötü giden nisanliligim yuzunden.cok kızmıştı bana.Evlilik sıkıntı değil
Hamilelik esnasında da yine doktor gereken uygulamayı yapacaktır.
Şöyle burada size asla bırakamazsınız demiyorum zaten uzman değilim ama her ne yapacaksanız doktor kontrolünde olsun.
Merhaba arkadaslar.
Hayatta herkesin problemleri olabilir..Ama bu problemler bazen öyle bi hale gelir ki sizin onlara mudahele etmeniz gerekirken onlar size mudahele eder.bir anda beyninizin yönetimini ele geçirirler. Artık siz siz olmaktan çıkarsınız.. Hayat çekilmez bir hal alir.hic birseyden zevk alamaz hale gelirsinuz.Tam da böyle hissettiğim bi anda psikiyatri desteği almam gerektiğini dusundum.hizla kilo veriyordum ve benim için herşey bir bir anlamını yitiriyordu.
Doktor kontrolünde antidepresa kullanmaya basladim.2 yoldan beri de kullaniyordum..iyi de gelmeye basladi.fakat nereye kadar. Bu ilaçlarla ömür geçmez dedim..iyiyiyim ama nasil.gercekten iyi olup olmadığını sorguladım.
Bırakmaya karar verdim.haftalik dozlarını kafama gire düşürmeye karar verdim. Başlarda iyiydi ama sonradan etkilerini fazlasıyla hissettim..sonra doktora gittim..dozlari bu arada kafama gire azaltmaya basladim.(bulunduğum yerde doktor yoktu.) Sonra tatile geldiğimde ailemin yanına doktora gittim.doktor kontrolünde azaltmaya devam ettim.ailemde de sıkıntılar vardı bu arada.daha önceki konularımda anlatmıştım.sonuc yapamadim.ilaclarimi artırarak kullanmaya devam ediyorum.biyle hayat daha güzelmiş diyorum
. Peki nereye kadar..antidepresansiz mutlu olmak mümkün mu..sorunlarimu nasıl yenicem..problemlerimin yükünden nasıl kurtulucam..
Nasıl güçlü olucam.var mı benim gibi olup da normal hayatına donen.mutlu olmayı basarabilrn..sorunlarin üstesinden gelebilen.varsa tecrübelerini paylaşabilir mi?
Bende kullandım 6 ay kadar,evlenip şehir değiştirdim ve 4 yıl kadar vajinismusla yaşayınca,kaynana sorunu evliliğe alışamama vs vs derken depresyon ve panik atak üst üste geldi,üstelik obsesifim ve oda ileri derecede arttı bu süreçte.Çok zor günler geçirdim evden çıkamaz ve çıktığımda nefes alamaz olmuştum,o dönemde asla ama asla bir daha eskisi gibi yaşayabileceğimi düşünmüyordum,ama geçti geçiyor evet ilaçda iyi geldi,çünki ona umut bağladım içince iyi olacam diye kendimi şartladım, ama asla ilaç tek başına hiç bişeyde çözüm değil,ilacımız kendimizde,bikere savaşmak gerekiyor kendinle ,iyi olmak için ben çok savaşlar verdim ayağa kalkıp iyiyim demek gerekiyor,hiç iyi olmadığımda bile bunu kendime binlerce kez söyledim.Ağlayarak kendime milyon tane telkin verdim çünki depresyonu dibine kadar yaşarken anlıyosunki tek deva kendinde.İyi olmayı istemek iyileşmeyi istemek en önemlisi..Öyle de nereye kadar.bunun evliliği var hamileliği var..bi yerde bırakmam gerekecek.
Hersey kafada bitiyor. Doktor bana da yazmisti kullanmadim. Niye kullanipta kendimi uyusturayim diye dusundum. Baska seylerle ilgilendim kafami dagittim. Mesela spor el isi.Merhaba arkadaslar.
Hayatta herkesin problemleri olabilir..Ama bu problemler bazen öyle bi hale gelir ki sizin onlara mudahele etmeniz gerekirken onlar size mudahele eder.bir anda beyninizin yönetimini ele geçirirler. Artık siz siz olmaktan çıkarsınız.. Hayat çekilmez bir hal alir.hic birseyden zevk alamaz hale gelirsinuz.Tam da böyle hissettiğim bi anda psikiyatri desteği almam gerektiğini dusundum.hizla kilo veriyordum ve benim için herşey bir bir anlamını yitiriyordu.
Doktor kontrolünde antidepresa kullanmaya basladim.2 yoldan beri de kullaniyordum..iyi de gelmeye basladi.fakat nereye kadar. Bu ilaçlarla ömür geçmez dedim..iyiyiyim ama nasil.gercekten iyi olup olmadığını sorguladım.
Bırakmaya karar verdim.haftalik dozlarını kafama gire düşürmeye karar verdim. Başlarda iyiydi ama sonradan etkilerini fazlasıyla hissettim..sonra doktora gittim..dozlari bu arada kafama gire azaltmaya basladim.(bulunduğum yerde doktor yoktu.) Sonra tatile geldiğimde ailemin yanına doktora gittim.doktor kontrolünde azaltmaya devam ettim.ailemde de sıkıntılar vardı bu arada.daha önceki konularımda anlatmıştım.sonuc yapamadim.ilaclarimi artırarak kullanmaya devam ediyorum.biyle hayat daha güzelmiş diyorum
. Peki nereye kadar..antidepresansiz mutlu olmak mümkün mu..sorunlarimu nasıl yenicem..problemlerimin yükünden nasıl kurtulucam..
Nasıl güçlü olucam.var mı benim gibi olup da normal hayatına donen.mutlu olmayı basarabilrn..sorunlarin üstesinden gelebilen.varsa tecrübelerini paylaşabilir mi?
Tesekkurler.alicam canim."İyi hissetmek" diye bir kitap var "David Burns " yazarı o kitabı okumanı tavsiye ederim çok faydasını görürsün,bütün mesele düşünce yapımızda o değişince herşey değişiyor inan bana..
Ben de seninle aynı düşünüyordum ta ki tek başıma sokağa cikamayacak kadar olana dek.sabahlara kadar titriyordum.uyuyamiyordum.dusuncelerumi kontrol edemiyordum.savunmasizdim.oyle anlar oluyordu ki "benu kurtarın ambulans çağırın. Ölüyorum."demek istiyordum.o durumdayim gittim dokyoraHersey kafada bitiyor. Doktor bana da yazmisti kullanmadim. Niye kullanipta kendimi uyusturayim diye dusundum. Baska seylerle ilgilendim kafami dagittim. Mesela spor el isi.
Geçmiş olsun.peki şimdi nasılsın?ilaçlarına devam ediyor musun?Bende kullandım 6 ay kadar,evlenip şehir değiştirdim ve 4 yıl kadar vajinismusla yaşayınca,kaynana sorunu evliliğe alışamama vs vs derken depresyon ve panik atak üst üste geldi,üstelik obsesifim ve oda ileri derecede arttı bu süreçte.Çok zor günler geçirdim evden çıkamaz ve çıktığımda nefes alamaz olmuştum,o dönemde asla ama asla bir daha eskisi gibi yaşayabileceğimi düşünmüyordum,ama geçti geçiyor evet ilaçda iyi geldi,çünki ona umut bağladım içince iyi olacam diye kendimi şartladım, ama asla ilaç tek başına hiç bişeyde çözüm değil,ilacımız kendimizde,bikere savaşmak gerekiyor kendinle ,iyi olmak için ben çok savaşlar verdim ayağa kalkıp iyiyim demek gerekiyor,hiç iyi olmadığımda bile bunu kendime binlerce kez söyledim.Ağlayarak kendime milyon tane telkin verdim çünki depresyonu dibine kadar yaşarken anlıyosunki tek deva kendinde.İyi olmayı istemek iyileşmeyi istemek en önemlisi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?