Başkasıyla sende olacaksin ve döktüğün göz yaşları icin pişman olacaksin inan ki bide şöyle düşün o acaba senin gibi düşünüp üzülüyor mu değmez inan ki değmez hayatta en değerli şey sensin kapattı bir kitabı başkasına bak hayatini devam ettir insanlar neler yaşıyor bende kendiminyenonyeni topluyorum zor zamanlar atlattım o yüzden değmez bunu sonradan anlıyorsun o zaman kendi değerin dahada artıyor dahada sağlam oluyorsun olgunlasiyorsun
Üzülmediğine eminim neredeyse, ben de hayatıma devam etmek istiyorum yaşadığıma üzüleyim sadece yanıma kar kalsın aldığım dersler önüme bakayım ama yapamıyorum şu an. Sizde mi benzer bir süreç yaşadınız, nasılsınız şimdi
Yaşanmışlıkları atlatmak çok zor insanlar nasıl hemen hayatlarına dönüyolar banada zor geliyoHanımlar herkese merhaba. Daha önce konu açmıştım nişanlımdan bana iddia bağımlılığı konusunda söylediği yalanlar, yüklü borçları ve bağımlılığın yarattığı kişilik problemleri sebebiyle ayrıldım. daha sonrasında ailesi arayıp ne oldu ya da hayırlısı böyleymiş gibi tek bir kelime etmedi. Kendisi de aynı şekilde, öylece hayatımdan çıktı gitti. İlk birkaç hafta daha iyiydim çok kararlı bir şekilde her yerden sildim ve tek bir kere bile bakmadım, takip etmedim ta ki bu birkaç güne kadar. Son zamanlarda iş sebebiyle sık karşılaşıyoruz ve ben galiba her şeye rağmen özlüyorum. Birkaç gecedir uykumdan uyanmaya başladım elimde telefon whatsappta biriyle konuşuyor diye saatlerce takip ettim, iş yerinde asla insan içine çıkmıyormuş, kimseyle konuşmuyormuş haftalardır bunu da sordum aptal gibi ne yapıyor diye.
Asla pişman değilim kararımdan ama ne zamana kadar böyle olacak, bugün iş yerinden dönerken arabasını piknik alanı gibi bir yerde gördüm acaba kimle nereye gidiyor diye düşündüm, üzüldüm bu kadar kısa zamanda biri olabilir mi diye.
Normal mi bunlar, utanıyorum böyle şeyler düşündükçe takip etme, ne yaparsa yapsın diyorum ama bir yandan da geceleri uykumdan uyanıyorum ben her şeye rağmen üzgünüm ama o üzülmeyecek diye. Ben ayrıldım ama insan nişanlısı ayrılmak istiyorum diyince bir hayırdır demez mi benden kurtulmaya ne meraklıymış diye de üzüldüm. Saçma sapan düşünceler farkındayım daha çok uzun süre geçmedi belki ama sessizliğine bir sürü anlam yüklemek böyle boş şeylerle zaman harcamak istemiyorum. Dediğim gibi asla geri dönme gibi bir düşüncem yok ama onun hayatında önemsiz biri olmak mı egomu zedeledi ondan mı takıldım allahtan belamı mı istiyorum bilmiyorumnasıl atabilirim tamamen aklımdan yardımcı olur musunuz
Benim ki daha ağırdı evet toplandim diyelim tam kendime gelmesem de zaman gerekiyor duaya sarılıyorsun kendi kendinetelkin veriyorsun hayat devam ediyor oykebtada boyke ayakta durmak.lazim
İnanın o kadar beklediğim hareketleri yapıyor ki. İnsanlar onun hakkında kötü düşünsün istemez, iş yerindeki herkes üzgün çok durgun vs diyormuş ama eminim sırf öyle desinler diye kasıtlı yapıyor. Birkaç gün konuştuğu biri de değilim, aile olma hayali kuruyorduk ama kendi kendime gelin güvey oluyormuşum
Bir an önce siz de tamamen istediğiniz noktaya gelip çok mutlu olursunuz inşallah. Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın
Heleki bide evlilik düşünceside varsa hemen nasıl kesildi iletişim demekki çok da içselleştirmemiş o düşünceleri
Nişanlandık, eşya baktık, evi nasıl dizeriz hayali kuruyorduk çocuk gelecek vs. Hepsi dilindeymiş sadece. Bana da öyle geliyor belki de yaşım geldi aday da uygun olabilir diye düşündü. Bu tarz düşünceler gurur incitiyor, üzülüyor insan neden öyle yaptı ki diye
Duygularını kontrol edemezsin ki özlemde olacak bu süreçte sorularda acabalarda kırgınlık kızgınlık vs hepsi olacak. Bu süreci ayrılık aşamasındaki herkes yaşıyor nefret ederek boşanan kadınlar bile... Ki siz hevesleriniz varken yaşanmamışlıklar varken ayrılmışsınız kursakta kalan şeyler illa ki vardır. Mantıkta bittiyse özlem duygusundan çok korkma ama sakın geri dönmeye ikna etmesin seni özlem duygun. Sakin ol ve herkesin bu aşamadan geçtiğini bil yani özlüyorsun diye bitirmemiş değilsin geçicek ..Hanımlar herkese merhaba. Daha önce konu açmıştım nişanlımdan bana iddia bağımlılığı konusunda söylediği yalanlar, yüklü borçları ve bağımlılığın yarattığı kişilik problemleri sebebiyle ayrıldım. daha sonrasında ailesi arayıp ne oldu ya da hayırlısı böyleymiş gibi tek bir kelime etmedi. Kendisi de aynı şekilde, öylece hayatımdan çıktı gitti. İlk birkaç hafta daha iyiydim çok kararlı bir şekilde her yerden sildim ve tek bir kere bile bakmadım, takip etmedim ta ki bu birkaç güne kadar. Son zamanlarda iş sebebiyle sık karşılaşıyoruz ve ben galiba her şeye rağmen özlüyorum. Birkaç gecedir uykumdan uyanmaya başladım elimde telefon whatsappta biriyle konuşuyor diye saatlerce takip ettim, iş yerinde asla insan içine çıkmıyormuş, kimseyle konuşmuyormuş haftalardır bunu da sordum aptal gibi ne yapıyor diye.
Asla pişman değilim kararımdan ama ne zamana kadar böyle olacak, bugün iş yerinden dönerken arabasını piknik alanı gibi bir yerde gördüm acaba kimle nereye gidiyor diye düşündüm, üzüldüm bu kadar kısa zamanda biri olabilir mi diye.
Normal mi bunlar, utanıyorum böyle şeyler düşündükçe takip etme, ne yaparsa yapsın diyorum ama bir yandan da geceleri uykumdan uyanıyorum ben her şeye rağmen üzgünüm ama o üzülmeyecek diye. Ben ayrıldım ama insan nişanlısı ayrılmak istiyorum diyince bir hayırdır demez mi benden kurtulmaya ne meraklıymış diye de üzüldüm. Saçma sapan düşünceler farkındayım daha çok uzun süre geçmedi belki ama sessizliğine bir sürü anlam yüklemek böyle boş şeylerle zaman harcamak istemiyorum. Dediğim gibi asla geri dönme gibi bir düşüncem yok ama onun hayatında önemsiz biri olmak mı egomu zedeledi ondan mı takıldım allahtan belamı mı istiyorum bilmiyorum
En çok üzen tam da umrunda olmamak. Bir ay öncesine kadar hayatımız birdi, her şekilde bitebilirdi ama en azından insan yerine koydu beni diye kalırdı aklımda
Bir sürü yarım kalmışlık, acaba nasıl olurdu düşüncesi zaten yoran. Sürekli bir sorular dönüp duruyor acabalar, nedenler. Tamamen bitirdim yani öyle diyordum birkaç gün öncesine kadar hala da kararım da netim ama duygular çok üst üste ve karmaşık geliyor. İnşallah geçer
Çünkü belirsizlikle bitirilen hiçbir şey tam anlamıyla unutulamaz hatta buna eğitimde zeigarnik etkisi deniliyor. Beyin tamamlayamadığı hiçbir seyi unutamıyor. Bunu kabullenip ciddiye almaman gerekiyor kendine sürekli"dibine kadar yaşayamadık ondan böyle hissediyorum, yaşasak daha kötü olacaktı" de ve yaşattığı kötü anları düşün
Sadece bu ayrılık süreci bile seni insan yerine koymadı ve umursamadı onun için önemli değilsin diye bas bas bağırıyor. Belki bir başkası olsa sırf bu sebepten adını ağzına almaz siler, atar. Ben tam aksine bana vermediği her duyguya sinirlenip üzülüyorum. En iyisi dediğiniz gibi görmezden gelmek galiba, zamana bırakip geçmesini beklemek
boşver diycem biliyorum zor olcak ama gercekten boşver hayatına devam et
Aynen öyle kasma kendini gurursuz olduğunu da düşünme kendine kızma duygular başk mantık başka sonuçta ama duygusal tarafın baskın olmasın hemen mantığı devreye sokabil dengede kal
İnşallah kısa zaman sonra onu da diyeceğim zamanlar gelir. Hayırlısı neyse o olsun diyorum şimdi
Keşke en başından daha mantıklı kararlar alabilseydim, kendime kızgınım, öfkeliyim, utanıyorum ve hepsini de hak ettiğimi düşünüyorum. Çok gurursuz davrandım zamanında bu ilişki için artık ona bile halim yok, her şeyi geride bırakmak istiyorum sadece yakın zamanda
Zamana birak baska care yok her ayrilikta bu yasanir özlemek hatta tekrar denesekmi diye dahi düşünülür bunlar dogamizda var en güçlüsü bile yara almadan cikamaz ...Hanımlar herkese merhaba. Daha önce konu açmıştım nişanlımdan bana iddia bağımlılığı konusunda söylediği yalanlar, yüklü borçları ve bağımlılığın yarattığı kişilik problemleri sebebiyle ayrıldım. daha sonrasında ailesi arayıp ne oldu ya da hayırlısı böyleymiş gibi tek bir kelime etmedi. Kendisi de aynı şekilde, öylece hayatımdan çıktı gitti. İlk birkaç hafta daha iyiydim çok kararlı bir şekilde her yerden sildim ve tek bir kere bile bakmadım, takip etmedim ta ki bu birkaç güne kadar. Son zamanlarda iş sebebiyle sık karşılaşıyoruz ve ben galiba her şeye rağmen özlüyorum. Birkaç gecedir uykumdan uyanmaya başladım elimde telefon whatsappta biriyle konuşuyor diye saatlerce takip ettim, iş yerinde asla insan içine çıkmıyormuş, kimseyle konuşmuyormuş haftalardır bunu da sordum aptal gibi ne yapıyor diye.
Asla pişman değilim kararımdan ama ne zamana kadar böyle olacak, bugün iş yerinden dönerken arabasını piknik alanı gibi bir yerde gördüm acaba kimle nereye gidiyor diye düşündüm, üzüldüm bu kadar kısa zamanda biri olabilir mi diye.
Normal mi bunlar, utanıyorum böyle şeyler düşündükçe takip etme, ne yaparsa yapsın diyorum ama bir yandan da geceleri uykumdan uyanıyorum ben her şeye rağmen üzgünüm ama o üzülmeyecek diye. Ben ayrıldım ama insan nişanlısı ayrılmak istiyorum diyince bir hayırdır demez mi benden kurtulmaya ne meraklıymış diye de üzüldüm. Saçma sapan düşünceler farkındayım daha çok uzun süre geçmedi belki ama sessizliğine bir sürü anlam yüklemek böyle boş şeylerle zaman harcamak istemiyorum. Dediğim gibi asla geri dönme gibi bir düşüncem yok ama onun hayatında önemsiz biri olmak mı egomu zedeledi ondan mı takıldım allahtan belamı mı istiyorum bilmiyorum
Zaman öldürüyorum ben de zaten bir an önce geçsin gitsin diye
