- 16 Mayıs 2020
- 584
- 635
- 23
- Konu Sahibi birzerdali
-
- #1
Herkese merhaba arkadaşlar;
Yaşım 28. Bir süredir devam eden ve çok güzel giden bir ilişkim var. Kısaca bahsedecek olursam, erkek arkadaşım geleneksel bir ailede yetişmiş fakat anlayışlı, makul izahlari anlayabilen ve değişime açık biri. İlişkimiz boyunca fedakâr ve sevgi dolu. İnce düşünür, alakalıdır. Yani bir kadının bekleyeceği hemen hemen herşeyi tam anlamıyla karşılar.
Fakat şöyle bir sorunum var. Ankara'da yasiyorum. Çalışıyorum fakat çalışma saatlerim iyi olan bir mesleğim var. Gündüz evde olabiliyorum. Evlendigimizde ailesi ile ayni şehirde yaşamayacagiz. Bir ablası ve kiz kardesi Ankara'da yaşıyor sadece. Onlarda evli. Anne babası, diğer abileri, abla ve kızkardeşi başka şehirdeler ve aynı muhitte yaşıyorlar. Erkek arkadaşım anne ve babasına çok düşkün. Herhangi birinin vefatı durumunda diğerinin yanımıza gelmesini isteyebilir. Ben ise böyle bir şeye hiç açık değilim. Ailelerinde çalışan bir kadin yok. Bu durumda nasıl bir yol izlerler bılmiyorum , belki beni gözden de çıkarıp " çalışıyor bakamaz" diyerek gelmeyebilir fakat ben yine de stres içindeyim. Ailesi kendi şehrine düzenine alışmış insanlar, diğer çocukları etraflarında, yakınlarında. Fakat birinin vefatında öbürü tek kalınca bizim yanımıza gelebilir belki. Bilemiyorum. Gelse de alışkın olduğu hayat olmayacak çünkü ikimizde işimiz rahat olsa da çalışıyoruz. Çalışan kadına alışkın bir aile değil fakat yine de tedirginim. Bu konu ile alakalı konuştuk ve annem veya babam hangisi tek kalırsa ve yanıma gelmek isterse, gelsin isterim dedi. Ben de hayır gelemez demedim ama çalıştığımız için onlar için zor olacağını izah ettim. Böylece belirsiz şekilde kapandı. Ölüm hoş bir konu olmadığı için şimdiden konuşmak iyi olmuyor ve ben de açmak istemiyorum pek. Fakat aklımın bir köşesinde var. Ne önerirsiniz ?
Kesinlikle istemiyorum demek hoş olmuyor. O nedenle öyle dersem uzaklaşır benden. Böyle de olsun istemiyorum ailesi sonuçta. Şuan da birlikte yaşama durumu söz konusu değil, yaşamayacagizi biliyor ama biri vefat edip öbürü tek kalınca bunu talep edebilir. Tabi anne veya babasından hangisi sağ ise o gelir mi bilmiyorum sonuçta başka şehir, başka düzen ve çalışan bir gelin. Onlarda beraber yaşama var ama gelin hep evde ve onların yaşam şekline göre yaşayan gelinler oluyor. Yani okumuş çalışan daha önce olmamisSüreç içinde olmayacağını görür zaten. Şuan eşim kayınvalide ile aramızdaki problemlerden o kadar yıldı ki kesinlikle konuşmamızı istemiyor mesela.
Zaten tavrınızdan getiremez bence. Gerektiğinde kesinlikle istemediğinizi söyleyin açık kapı bıraktığınızı düşünmesin.
Kv ya da kp i getirmek istiyorsa üzgünüm ama çalışıp çalışmamanıza bakmazlar. Hatta işten yorgun gelir birde hizmet bekleyene hizmet edersiniz. Köyde Bağda bahçede yaşayan yaşlı biri şehire gelmek istemez çok zorlanır ama orada da apartman hayatları varsa gelebilirler diye düşünüyorum.Herkese merhaba arkadaşlar;
Yaşım 28. Bir süredir devam eden ve çok güzel giden bir ilişkim var. Kısaca bahsedecek olursam, erkek arkadaşım geleneksel bir ailede yetişmiş fakat anlayışlı, makul izahlari anlayabilen ve değişime açık biri. İlişkimiz boyunca fedakâr ve sevgi dolu. İnce düşünür, alakalıdır. Yani bir kadının bekleyeceği hemen hemen herşeyi tam anlamıyla karşılar.
Fakat şöyle bir sorunum var. Ankara'da yasiyorum. Çalışıyorum fakat çalışma saatlerim iyi olan bir mesleğim var. Gündüz evde olabiliyorum. Evlendigimizde ailesi ile ayni şehirde yaşamayacagiz. Bir ablası ve kiz kardesi Ankara'da yaşıyor sadece. Onlarda evli. Anne babası, diğer abileri, abla ve kızkardeşi başka şehirdeler ve aynı muhitte yaşıyorlar. Erkek arkadaşım anne ve babasına çok düşkün. Herhangi birinin vefatı durumunda diğerinin yanımıza gelmesini isteyebilir. Ben ise böyle bir şeye hiç açık değilim. Ailelerinde çalışan bir kadin yok. Bu durumda nasıl bir yol izlerler bılmiyorum , belki beni gözden de çıkarıp " çalışıyor bakamaz" diyerek gelmeyebilir fakat ben yine de stres içindeyim. Ailesi kendi şehrine düzenine alışmış insanlar, diğer çocukları etraflarında, yakınlarında. Fakat birinin vefatında öbürü tek kalınca bizim yanımıza gelebilir belki. Bilemiyorum. Gelse de alışkın olduğu hayat olmayacak çünkü ikimizde işimiz rahat olsa da çalışıyoruz. Çalışan kadına alışkın bir aile değil fakat yine de tedirginim. Bu konu ile alakalı konuştuk ve annem veya babam hangisi tek kalırsa ve yanıma gelmek isterse, gelsin isterim dedi. Ben de hayır gelemez demedim ama çalıştığımız için onlar için zor olacağını izah ettim. Böylece belirsiz şekilde kapandı. Ölüm hoş bir konu olmadığı için şimdiden konuşmak iyi olmuyor ve ben de açmak istemiyorum pek. Fakat aklımın bir köşesinde var. Ne önerirsiniz ?
Kesinlikle istemiyorum demek hoş olmuyor. O nedenle öyle dersem uzaklaşır benden. Böyle de olsun istemiyorum ailesi sonuçta. Şuan da birlikte yaşama durumu söz konusu değil, yaşamayacagizi biliyor ama biri vefat edip öbürü tek kalınca bunu talep edebilir. Tabi anne veya babasından hangisi sağ ise o gelir mi bilmiyorum sonuçta başka şehir, başka düzen ve çalışan bir gelin.
Evet belki boşa evham. Fakat biri vefat ederse diğeri tek kalir. Gerçi etrafında çocukları var ama yine de kültür gereği geledebilir hayatta kalan. Tek başına evde nasıl kalsın diye düşünülüp bize taşınması sağlanırsa diyorum. İhtimali bile korkutuyor benibelki boşuna evham yapıyorsunuzdur .kv veya kp kendi gelmek istemez .sonuçta alışık oldukları bir düzen varmiş.birde sizin dediğiniz gibi çalıştığınız için gelmek istmeyebilirler
Apartmanda değiller orada. Küçük bir şehir zaten. Bir çok çocuğu da orada yakınlarında yaşıyor. Ankara'da ise iki tane kızları var. Evliler. Erkek arkadaşımin ablasi ve kız kardeşi. İki kızda bizimle aynı şehirde diye çıkıp gelebilir belki, bilemiyorum ben de. Kendi yaşadıkları şehirde diğer kızları , oğulları akrabaları beraberlerKv ya da kp i getirmek istiyorsa üzgünüm ama çalışıp çalışmamanıza bakmazlar. Hatta işten yorgun gelir birde hizmet bekleyene hizmet edersiniz. Köyde Bağda bahçede yaşayan yaşlı biri şehire gelmek istemez çok zorlanır ama orada da apartman hayatları varsa gelebilirler diye düşünüyorum.
Evet, bir kaç kere konusu geçti gerçekten antipatik oldu. Ben de vicdansız gibi göründüm hoş olmadı. Öyle bir durumda da olmak istemiyorumNet konuşup antipatik olmak istemiyorsunuz sanırım. Bu da bi taktik. İşe yarayıp yaramadığını zaman gösterir.
yani size gelmektense yakındaki çocuklarına gitmeleri onlar için daha makul .ama yatılı misafirlik durumu olacaktır sevgilinizin ısrarı sebebiyle.öyle bir mevzu ki sevgilinizle konuşmanız hoş olmayacakEvet belki boşa evham. Fakat biri vefat ederse diğeri tek kalir. Gerçi etrafında çocukları var ama yine de kültür gereği geledebilir hayatta kalan. Tek başına evde nasıl kalsın diye düşünülüp bize taşınması sağlanırsa diyorum. İhtimali bile korkutuyor beni
Arada sirada yatılı gelebilirler, ailesi sonuçta o kadar sorun yapmam. Fakat biri dahi olsa sürekli beraber yaşayamam. Evet konu çok nahoş. Konuşulması bile garip kaçıyor. Seviyorum, olmayan bir sey için ayrılmak istemiyorum fakat ileri de beni ne bekliyor da bılmiyorumyani size gelmektense yakındaki çocuklarına gitmeleri onlar için daha makul .ama yatılı misafirlik durumu olacaktır sevgilinizin ısrarı sebebiyle.öyle bir mevzu ki sevgilinizle konuşmanız hoş olmayacak
O kadar haklisiniz ki. Düşünmek ayıp bile belki. Fakat ben biraz böyle garanticiyim galiba. Bu beni bayağı yoruyor. İyi giden bir ilişki olmayan şey için de bitmez fakat ailesine olan düşkünlüğü ve kültürleri beni korkutuyorYani daha evlenmeden bunu düşünmek garip geldi. Tabi ki her şeyi enine boyuna düşünmek gerekir ama ölümu düşünüp seçenek değerlendirmek garip. Senin anne babandan biri de ölebilir, o da kesinlikle istemiyorum diyebilir. O zaman ne diyeceksin.
Aslinda ötekilestirmiyorum. Sadece kültürleri ve ailesine düşkünlüğü ilerisini görmeme sebep oluyor maalesef. Başlığa kaynana/ kayınpeder yazacaktım fakat yaşamamıştım duzeltemedim deBir de garip.bicimde kaynana meselesi demişsiniz. Ortada mesele yok, kaynanaya bağlamanız ilginc. Senin annen de olacak bir kaynana. Valla insana gelinin de hayırlısı gelsin. Bu kadar hesap kitap ve şimdiden otekilestirme yapan biri ile ben ilişkimi gözden geçirmek isterdim.
Kültür gereği küçük çocuk bakıyormus. Fakat hem şehir ayrı hem çalışan gelin olarak daha önce karşılaştıkları bir sey değil. Bu sebeple ne düşünürler bılmiyorum. Sevgi gözümu kör etmiyor elbette ama birine de annen baban ölürse ben bakmam demek çok hoş olmuyor. Usulünce anlatmaya çalıştım, çalışan insanlar olunca zor diye. Konu belirsizce kapandı1. Başka çocuk var sizin eş niye baksın
2. Baştan bunu söyleyin ayıp değil günah değil sevgi gözünüzü kör etmesin. Usulüne uygun söyleyin bunda ne var ki ? Söylemeyim 1-2 yıl sonra eşim beni anlamıyor başlığı açmaktan iyidir istemediğini usulünce belirtmek.
Bence sağlıksız şeyler bunlar. Çalışan kadına alışkın olmayabilirler sağlıksız olan sizin onlarla aile olma isteğiniz. Tamamen sizin açınızdan konuşuyorum. Tabi bu bence sağlıksız. Birde siz başka biriyle senelerce aynı evde yaşamak istemeyebilirsiniz. Bunu açıkça söyleyin havada kalması kabul etmek demektir.Herkese merhaba arkadaşlar;
Yaşım 28. Bir süredir devam eden ve çok güzel giden bir ilişkim var. Kısaca bahsedecek olursam, erkek arkadaşım geleneksel bir ailede yetişmiş fakat anlayışlı, makul izahlari anlayabilen ve değişime açık biri. İlişkimiz boyunca fedakâr ve sevgi dolu. İnce düşünür, alakalıdır. Yani bir kadının bekleyeceği hemen hemen herşeyi tam anlamıyla karşılar.
Fakat şöyle bir sorunum var. Ankara'da yasiyorum. Çalışıyorum fakat çalışma saatlerim iyi olan bir mesleğim var. Gündüz evde olabiliyorum. Evlendigimizde ailesi ile ayni şehirde yaşamayacagiz. Bir ablası ve kiz kardesi Ankara'da yaşıyor sadece. Onlarda evli. Anne babası, diğer abileri, abla ve kızkardeşi başka şehirdeler ve aynı muhitte yaşıyorlar. Erkek arkadaşım anne ve babasına çok düşkün. Herhangi birinin vefatı durumunda diğerinin yanımıza gelmesini isteyebilir. Ben ise böyle bir şeye hiç açık değilim. Ailelerinde çalışan bir kadin yok. Bu durumda nasıl bir yol izlerler bılmiyorum , belki beni gözden de çıkarıp " çalışıyor bakamaz" diyerek gelmeyebilir fakat ben yine de stres içindeyim. Ailesi kendi şehrine düzenine alışmış insanlar, diğer çocukları etraflarında, yakınlarında. Fakat birinin vefatında öbürü tek kalınca bizim yanımıza gelebilir belki. Bilemiyorum. Gelse de alışkın olduğu hayat olmayacak çünkü ikimizde işimiz rahat olsa da çalışıyoruz. Çalışan kadına alışkın bir aile değil fakat yine de tedirginim. Bu konu ile alakalı konuştuk ve annem veya babam hangisi tek kalırsa ve yanıma gelmek isterse, gelsin isterim dedi. Ben de hayır gelemez demedim ama çalıştığımız için onlar için zor olacağını izah ettim. Böylece belirsiz şekilde kapandı. Ölüm hoş bir konu olmadığı için şimdiden konuşmak iyi olmuyor ve ben de açmak istemiyorum pek. Fakat aklımın bir köşesinde var. Ne önerirsiniz ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?