- 22 Eylül 2015
- 197
- 182
- 23
- Konu Sahibi -denizkizi
- #1
21 yaşındayım babam 8 aydır akciğer kanseri durumu kötüye gidiyor annemi 15 yıl önce kaybettim 4 tane ablam var bir abim. abim hapiste. Ablalarım 2si bekar 2si evli onlar olmasa tutanacak dalım yok. Çok kötüyüm okulum uzadı hukuk okuyorum sınavlarıma konsantre olmak istiyorum ama olmuyo. Neden bu kadar fazla yük bizde. babama bir şey olursa biz 3 kız napcaz diyorum 1 ablam çalışıyo diğeri babama bakıyo tek isteğim bu dönem derslerimi vermek. Çok ağır geliyo. hem annesiz hem babasız olmayı düşünüyorum sürekli ... ne olacak diyorum nasıl bi hayat bizi bekliyo abim de ordan çıkınca değişecek mi hiç sanmıyorum yine bela bir tip olacak bence. Kendimi bu dünyada bu kadar bitmiş tükenmiş bu kadar acınası hayata tek ben sahipmişim gibi hissediyorum şükretcek şeyler buluyorum sonra yine kimsesiz bu kadar genç nasıl kalcam diyorum tek şükrüm ablalarımın olması elimde başka da bişi yok 
benden güzel hayatlar gördükçe imrenyorum arkadaşlarıma ailelerine ..of off sevgilim var daha 3 aylığız bi de o beni mutlu ediyo onu da çok seviyorum ama ona da herşeyi anlatmadım sadece babam kanser dedim abim oldugunu dahi söylemedim.. böyle abisi olan bir insanla kimse beraber olmak da istemez beni kim ister diye bile düşünüyorum bazen.. keşke biran önce mezun olup mesleğimi elime alsam ama yine de annesiz ve babasız kalma fikri kafamdan çıkmıyo.
benden güzel hayatlar gördükçe imrenyorum arkadaşlarıma ailelerine ..of off sevgilim var daha 3 aylığız bi de o beni mutlu ediyo onu da çok seviyorum ama ona da herşeyi anlatmadım sadece babam kanser dedim abim oldugunu dahi söylemedim.. böyle abisi olan bir insanla kimse beraber olmak da istemez beni kim ister diye bile düşünüyorum bazen.. keşke biran önce mezun olup mesleğimi elime alsam ama yine de annesiz ve babasız kalma fikri kafamdan çıkmıyo.
