Bir yıldır uzaktan bi ilişkim var. Aramızda 5 saatlik mesafe var. 5 kez falan o geldi. 5 6 kez de ortak bi şehirde buluştuk 2 3 saatlik yola gittim yani bende.
Ailemle tanıştı ve aileler tanıştı.
Virüs olmasaydı biz de ailemle gidecektik onların evine. Derken ben baştan beri kararsızlık yaşıyor ama bi şekilde geçmesini bekliyordum , burada da defalarca konu açtım.
Ama artık ben çok netim hiçbir şekilde istek,heves , sevgi hissedemiyorum. Bunu defalarca erkek arkadaşıma da anlatmıştım aslında pürüzleri görmezden gelmeye çalıştık hep.
Şimdi ayrıldık. Ama ben kendimden önce onu düşünüyorum çünkü bana hiç zararı olmamış ,hiç kırmamış elinden geleni yapmaya çalışan birisi.bende aynı şekilde ona öyle oldum ama sonuçta onu terk ettim çok aşıktı bana çok üzülüyorum onu üzdüğüm için ailesi geldi o kadar sevdiler beni annesi çok hevesliydi

keşke hiç böyle olmasaydı bende çok yıpranıyorum daha neler bekliyor beni onuda bilmiyorum ama kimse benim yüzümden üzülmesin.
Abartıyor muyum lütfen fikirlerinizi söyler misiniz? Üzülmeyi hak etmeyen birini üzdüğüm için bir daha hiç mutlu olamayacakmışım gibi hissediyorum..