Babanız size vurmakta hatalı, sonuna kadar hatalı hem de, size vurduğu için pişman olacak ve bunun için sizden özür de dileyecek, lakin öfkeyle söylediği baban yok lafına takılmayın o lafı yürekten söylememiştir.
Olayın şiddet boyutu zaten tartışmasız yanlış fakat diğer boyutunu bir ebeveyn olarak ele aldığımda, ki sizin kadar kızım var, anne babalar çocuklarının büyüdüğünü kabullenmekte zorlanırlar, hele babalar kızlarına öyle bir sevgiyle bağlıdırlar ki kendisinden başka bir erkeğin kızlarının hayatında olması gerçeğini düşünmek dahi istemezler, çünkü kızları onların kızlarıdır, masum ve güzel kızlarının yanına yaklaşan her erkek onlar için dünyanın en çirkin, en kötü insanıdır, kimse kızlarına layık değildir.
Babanız muhtemelen hayatınızda biri olduğunu hissetmiştir, bunu doğrulamak için yanlış bir yöntem seçip günlüğünüzü okumuştur, size açık açık sorması gerekirdi aslında ama babalarda annelerden farklı olarak o benim kızım kimselere layık görmüyorum psikolojisi ve korku var, korkuyorlar.
Bunu dile getirmekten de korkuyorlar zira toplumda baba figürü korkmayan, ağlamayan, her şart ve koşulda dimdik duran bir adam demek, kızlarıyla erkekler hakkında konuşmakta zorlanırlar, bazı duygularını, endişelerini söylemeye çekinirler, nasıl davranacaklarını, konuşacaklarını bilemezler.
Baba-kız olmayı, herşeyi konuşabilmeyi, anlatabilmeyi, birbirine açık olmayı, kırgınlıklarınızı telafi etmeyi yine birlikte başaracaksınız, sadece biraz zaman.
onuda mı yazdınız
