merhaba arkadaşlar. daha önce bir çok konu açtım erkek arkadaşımla ilgili.. dengesizlikleri. soğudum demesi sonra vazgeçmesi. ayrılmalarımız. benim çabalamam. onun benden daha az uğraşması. yeri geldiğinde haklıyken uğraşmam. kısacası eylül ayından beri çok kötü gidiyordu. iyiyken iyiydik ama aramız kötüyken berbat bir insandı. umursamaz dengesiz biri gibi davranıyordu. ikimizde 20 yaşındayız. bu sene üniversite kazandı. ben ondan bir yıl önce kazanmıştım. ben üniversite kazandığımda o dershaneye gidiyordu. kızlar görseniz. her gün ne giydiiğimi sorardı. klasik bir konferansa bile katılmama izin vermezdi. tek bir erkekle konuşmaz akşamları dışarı çıkmazdım. bazen derste telefonum açık kalır dinlerdi. bazen ders arasında dinlerdi. bunun dışında da ya telefonla konuşur ya da mesajlaşır dururduk. beni öyle çok sıkıyordu ki normalde böyle şeylere asla gelemezdim ama ilgisi de hoşuma gidiyordu(biliyorum çok aşırı) ben üniversiteye gittiğimde ilişkimiz 4 aylık falandı belkide başında olduğumuz için öyleydi. ben onu kırsam bile bana fırsat bırakmadan özürler dilerdi. sırf bir gün görüşebilmek için bir gün bile değil 6 saatlik bir görüşme için 12 saatlik yol gelmişti o zamanlar..
daha sonra ben memleketime atandığım için üniversiteyi dondurdum. o ise bi üni başladı. ama daha üniversiteye başlamadan ilişkimiz yıpranmaya başlamıştı. cicim ayları geçti artık haksızsan uğraşırsın vs diyordu. tabiki haksız olduğumda bile onun uğraşmasını beklemedim. eski ben yok falan diyordu sürekli. sorun çıktığında ben özür dilemeye başladım zamanla baktım ki haklıyken bile özür diliyorum. o ise beni peşinden koşturuyordu sürekli yani ben mesaj atmazsam mesaj atmazdı küstüğümüzde. ayrılalım diyordum sinirle tamam diyordu hemen. 2-3 gün duruyordum dayanamayıp mesaj atıyordum o kadar alıştı ki buna ayrılmak normal gelmeye başladı belki de. ben onu her aradığımda gözyaşlarıma engel olamaz ağlardım. sinirlerine hakim olamadığı zaman hakaret ediyordu sonradan pişman olsa da yapıyordu bunu. ama ben kırıldığımı söylemesem özür dileyeceği olmuyordu.birkaç ay içinde değişmişti. belkide benim fazla değer vermem sonucu oldu..
üniversiteye başladı kendisi tek başına evde kalıyor. tek iyi yönü kalmıştı o da asla yalan söylemezdi ben emindum buna ve her zaman sadıktı bana. ayrıldığımız zamanlarda belirli olan kurallarımızın dışına çıkmazdı. zamanla ayrılıp barışmak isteyen o oldu. aslında ayrılalım diyordu fakat ben ayrılmayalım diye uğraştım durdum. ben uğraştıkca ters tepiyordu barışıyordu ama belli bir süre sonra aramız gene bozuluyordu. herşey çok çok kötü gidiyordu.. sonra 2 haftalığına geldi görüştük buluştuk. benden sıkılmadığını herşey üst üste geldiği için öyle düşündüğünü söyledi. herşey güzel gidiyordu. küçükte olsa önemsenmez kavgalarımız dışında. gideceği gün ufak bir tartışma yaşadık sadece. okulunun olduğu memlekete geri döndü 2 haftanın ardından. dediğim gibi giderken aramız açıktı biraz o yüzden ktüydü aramız. bana uzaklık olduğunu uzakta bu ilişkinin yürüyemeyeceğini kısıtlamalara gelemeyeceğini kendini kötü hissettiğini okulunun azayabileceğini beni bu kadar yıl bekletmek istemediğini söyledi. kvganın ardından arada sırada böyle saçmalardı artık bana doğal geliyordu bende ayrılmak istemediğimi söyledim. ama üzülmüştüm kima anlatsam bırak şu çocuğu dediği laa bak çok dengesiz vs diyordu. biliyordum ama kopamıyordum o ayrılmak istediğinde bile ayrılma benden diye yalvarıyordum resmen. nu bana bağlayan sevgim dışında birşey yok oysa. herneyse o günden sonra benden ayrılmayacağını söyledi konuşuyorduk güzelce. facesine gireyim dedim canım sıkıldı. üniversiteden bir arkadaşı selam yazdı (erkek). selam yazdım bende. öyle konuşurken çocuk sevdiği kızdan bahsetmeye başladı. o arada beni erkek arkadaşım sanıyor tabi. oğlum benim işim ne olacak ya dedim durup dururken. oğlum geçen gün gösterdiğin kız varya o resimi atsana bana belki benim kız da vardır resimde dedi. hangi resim dedim siteden bulduğun varya hani güzel kız dediğin dedi. şok oldum. ama ben sevili seviyorum sevil daha güzel oğlum falan dedim. ayrılmadınız mı olum siz dedi. barıştık dedim. sizin işiniz ya falan dedi. ayrı biliyormuş arkadaşı.. oysa bana demişti sylemiyorum ayrıldığımız diye daha önce. bi sefer söylemiş.
hemen erkek arkadaşıma mesaj attım konuyu anlattım benden uzak durması gerektiğini söyledim. bir sürü hakaret ettim. tek yazdığı cevap şuydu sevil bi sakin ol. bir saat sonra bir arkadaşıyla konuştum. öyle birşey yapmaz o falan dedi. hala çocuğu koruyordu bana. sinir oldum. daha sonra erkek arkadaşım mesaj attı. gezi resimlerine bakıyorduk şu kıvırcık güzelmiş dedim sevil sadece seni asla aldatmam bunu bil falan dedi bir sürü aradı. arkadaşıyla konuşuordum o sırada. erkek arkadaşımın beni çok sevdiğini söyledi siz kızlardada vardır şu çocuk hoşmuş dersiniz bu normal birşey dedi. erkek arkadaşım arıyordu ama açtığımda bana mal mısın sevil sen kendi kafandan senaryo yazmavs diyordu. kesinlikli özür dileme falan yoktu. daha sonra sadece özür dilerim diye mesaj gldi. hiçbirşey yazmadım.. iki saat boyunca düşündüm. bu ilişkinin bu şekilde yürüyümeyeceğine karar verdim. madem uzaklık istemiyor yakın yakın o kızla olsun.. tamam bu normal birşey de olabilir düşününce ama bir gün öncesinden usaklığı bahane etmişti zaten ordan kızgındım halbüki ama ayrılma benden diye yalvarmıştım.. o kız benim hiçbirşeyim sevil asla da olamaz vs dedi. özür diledi 2 kez. ne desen haklısın ne yapsan haklısın dedi. madem uzaklık senin için sorun o kızla yakın yakın ilişkini yaşa dedim. istemiyorum artık bari bana mesaj atıp o kızı kullanma dedim. sevil çok yanlış yorumluyorsun dedi. söyleyeceğimi söyledim ben rahatsız etmessen mutlu olurum dedim. cevap vermedi. bitti. o bitti dediğinde ulaşılmaz olduğunda canım çok acıyor sevgim ağır basıyor yalvarıyordum arama gereksinimi duyuyordum. şimdi ise içim rahat arama isteği yok tabiki boşluktayım ama geçecek biliyorum. kangren olmuştu bu bende kestim attım atmak zorundaydım. ilerde nasıl evlenirim bu kafaya sahip bir adamla . olmaz ki. olmaz..
daha sonra ben memleketime atandığım için üniversiteyi dondurdum. o ise bi üni başladı. ama daha üniversiteye başlamadan ilişkimiz yıpranmaya başlamıştı. cicim ayları geçti artık haksızsan uğraşırsın vs diyordu. tabiki haksız olduğumda bile onun uğraşmasını beklemedim. eski ben yok falan diyordu sürekli. sorun çıktığında ben özür dilemeye başladım zamanla baktım ki haklıyken bile özür diliyorum. o ise beni peşinden koşturuyordu sürekli yani ben mesaj atmazsam mesaj atmazdı küstüğümüzde. ayrılalım diyordum sinirle tamam diyordu hemen. 2-3 gün duruyordum dayanamayıp mesaj atıyordum o kadar alıştı ki buna ayrılmak normal gelmeye başladı belki de. ben onu her aradığımda gözyaşlarıma engel olamaz ağlardım. sinirlerine hakim olamadığı zaman hakaret ediyordu sonradan pişman olsa da yapıyordu bunu. ama ben kırıldığımı söylemesem özür dileyeceği olmuyordu.birkaç ay içinde değişmişti. belkide benim fazla değer vermem sonucu oldu..
üniversiteye başladı kendisi tek başına evde kalıyor. tek iyi yönü kalmıştı o da asla yalan söylemezdi ben emindum buna ve her zaman sadıktı bana. ayrıldığımız zamanlarda belirli olan kurallarımızın dışına çıkmazdı. zamanla ayrılıp barışmak isteyen o oldu. aslında ayrılalım diyordu fakat ben ayrılmayalım diye uğraştım durdum. ben uğraştıkca ters tepiyordu barışıyordu ama belli bir süre sonra aramız gene bozuluyordu. herşey çok çok kötü gidiyordu.. sonra 2 haftalığına geldi görüştük buluştuk. benden sıkılmadığını herşey üst üste geldiği için öyle düşündüğünü söyledi. herşey güzel gidiyordu. küçükte olsa önemsenmez kavgalarımız dışında. gideceği gün ufak bir tartışma yaşadık sadece. okulunun olduğu memlekete geri döndü 2 haftanın ardından. dediğim gibi giderken aramız açıktı biraz o yüzden ktüydü aramız. bana uzaklık olduğunu uzakta bu ilişkinin yürüyemeyeceğini kısıtlamalara gelemeyeceğini kendini kötü hissettiğini okulunun azayabileceğini beni bu kadar yıl bekletmek istemediğini söyledi. kvganın ardından arada sırada böyle saçmalardı artık bana doğal geliyordu bende ayrılmak istemediğimi söyledim. ama üzülmüştüm kima anlatsam bırak şu çocuğu dediği laa bak çok dengesiz vs diyordu. biliyordum ama kopamıyordum o ayrılmak istediğinde bile ayrılma benden diye yalvarıyordum resmen. nu bana bağlayan sevgim dışında birşey yok oysa. herneyse o günden sonra benden ayrılmayacağını söyledi konuşuyorduk güzelce. facesine gireyim dedim canım sıkıldı. üniversiteden bir arkadaşı selam yazdı (erkek). selam yazdım bende. öyle konuşurken çocuk sevdiği kızdan bahsetmeye başladı. o arada beni erkek arkadaşım sanıyor tabi. oğlum benim işim ne olacak ya dedim durup dururken. oğlum geçen gün gösterdiğin kız varya o resimi atsana bana belki benim kız da vardır resimde dedi. hangi resim dedim siteden bulduğun varya hani güzel kız dediğin dedi. şok oldum. ama ben sevili seviyorum sevil daha güzel oğlum falan dedim. ayrılmadınız mı olum siz dedi. barıştık dedim. sizin işiniz ya falan dedi. ayrı biliyormuş arkadaşı.. oysa bana demişti sylemiyorum ayrıldığımız diye daha önce. bi sefer söylemiş.
hemen erkek arkadaşıma mesaj attım konuyu anlattım benden uzak durması gerektiğini söyledim. bir sürü hakaret ettim. tek yazdığı cevap şuydu sevil bi sakin ol. bir saat sonra bir arkadaşıyla konuştum. öyle birşey yapmaz o falan dedi. hala çocuğu koruyordu bana. sinir oldum. daha sonra erkek arkadaşım mesaj attı. gezi resimlerine bakıyorduk şu kıvırcık güzelmiş dedim sevil sadece seni asla aldatmam bunu bil falan dedi bir sürü aradı. arkadaşıyla konuşuordum o sırada. erkek arkadaşımın beni çok sevdiğini söyledi siz kızlardada vardır şu çocuk hoşmuş dersiniz bu normal birşey dedi. erkek arkadaşım arıyordu ama açtığımda bana mal mısın sevil sen kendi kafandan senaryo yazmavs diyordu. kesinlikli özür dileme falan yoktu. daha sonra sadece özür dilerim diye mesaj gldi. hiçbirşey yazmadım.. iki saat boyunca düşündüm. bu ilişkinin bu şekilde yürüyümeyeceğine karar verdim. madem uzaklık istemiyor yakın yakın o kızla olsun.. tamam bu normal birşey de olabilir düşününce ama bir gün öncesinden usaklığı bahane etmişti zaten ordan kızgındım halbüki ama ayrılma benden diye yalvarmıştım.. o kız benim hiçbirşeyim sevil asla da olamaz vs dedi. özür diledi 2 kez. ne desen haklısın ne yapsan haklısın dedi. madem uzaklık senin için sorun o kızla yakın yakın ilişkini yaşa dedim. istemiyorum artık bari bana mesaj atıp o kızı kullanma dedim. sevil çok yanlış yorumluyorsun dedi. söyleyeceğimi söyledim ben rahatsız etmessen mutlu olurum dedim. cevap vermedi. bitti. o bitti dediğinde ulaşılmaz olduğunda canım çok acıyor sevgim ağır basıyor yalvarıyordum arama gereksinimi duyuyordum. şimdi ise içim rahat arama isteği yok tabiki boşluktayım ama geçecek biliyorum. kangren olmuştu bu bende kestim attım atmak zorundaydım. ilerde nasıl evlenirim bu kafaya sahip bir adamla . olmaz ki. olmaz..
Son düzenleme:
