ülkemizde daha sık görülen bu kayın aile problemi de aynı kökten çıkan bir dal gibi. kadını değerli yapan şey kendi yapıp ettiklerinden çok kimin kızı olduğu yani babası , bulduğu koca, doğurduğu erkek çocuklar olduğundan zurna burda kulak tırmalıyor. kadınlar kendilerine değer katan bu erkekleri paylaşamıyor. o pipili için kıran kırana bir mücadele başlıyor. diğer bütün kadınlar rakip, bütün kadınlar potansiyel tehlike gibi görülüyor. ya kocamı biri kaparsa ya kocam annesini benden çok seviyorsa, ya oğlumu elin kızı kendine asker ederse, ya görümcem mutluluğumu kıskanıyorsa da bozmak için uğraşırsa, diye diye yıpranarak paranoyak oluyorlar. sonra, buldukları erkekleri de yalnızlaştırmak, yörüngelerine sokmak için ailesinden, arkadaşlarından hatta hobilerinden bile uzaklaştırmak için çabalıyorlar. içlerindeki (erkek sahibi kadın olamak) değersizliği doldurmak için o adamın her ama herşeyi olmak istiyorlar. benim fikrim, bu durum bazı hemcinslerimizin psikolojik sorunlara sahip olmaları yüzünden değil de hayatlarındaki tek ya da ana kariyer planlarının 'evli, mutlu ve çocuklu' olmak dışında bir şey olmamasından kaynaklanıyor.