Yazın gercekten işe girip terapiye gideyim. İlaçla falan olmayacak bu iş. Evet eşim zaten burada tek kalırsam annemde kalırım kafasında. Ayrı şehir de tereddüt etmem gelip gitmemeleri. Kendimi ortada sorun yokken üzüyorum. Geriliyorum. Gereğinden fazla herseyı dusunuyorum ama elımde degıl. Dün kafamı bu konu kemırdı. Gece açtım eşime. O da benım derdım ne senın derdin ne dedi
işte daha ortada atanmak için puan yok
hatta sınava dahi girmedin ama şu şehre mi gitsem bu şehre mi gitsem
doğu da kar yağar gelemezler diyorsun
geleceklerini nereden çıkardın ki
Bursa da yaşıyorum annemler Ankara da en son 2013 te geldiler
küs falan değiliz
ama 70 küsur yaşındaki babam düzenini bozmak istemiyor
yolda gidip gelmek zor geliyor, başkasının evindeki yaşama uyum sağlamak zor geliyor
siz gelin diyor bize
biz gittiğimizde dahi düzeni bozuluyor çünkü onun rutin yaşamının dışına çıkılıyor
herkes ilk evlendiğimde tek çocuksun anan baban buraya taşınsın, yaz boyu gelsin vs dediler
ben sadece güldüm öyle bir yaşama iki taraf da tahammül etmez zira
kv nin gitmek gezmek gibi bir kültürü zaten yok kaldı ki kv yılda 1 ay gelecek diye daha rahat şehir yerine daha zor şehri seçmeyi düşünmek cidden çok uç bir endişe
terapi ilaç vs anlamam ama sana en büyük kötülüğü sen yapıyorsun şu anda
bak geçen sene Ocak ta bana deseydin ki bir yıl evde oturacaksın ekmek yapacaksın vs
deli misin divane misin derdim
ama bir yıldır evde oturuyorum ekmek yapıyorum
hayat çok farklı sebeplerle çok değişebiliyor önceden bu kadar germeye gerek yok
10 yıl önce olsaydı mesela şöyle geniş geniş evler hayal ederdim
bu sıralar 50 yaşımda salonu ferah bir 1+1 hayal ediyorum
minimal ve huzurlu yaşam çünkü evden de ev işinden de tiksindim şu sıralar
' diye elestiriyorsunuz
