- Konu Sahibi meryemmeryem
-
- #1
evliyim ve 1 oğlum var.
eşimin kendi şirketinde çalışıyorum.
eşim ve 2 kardeşi ,ben ve diğer çalışanlar var.
ben doğumdan sonra yaklaşık 7,8 ay izin aldım sonra tekrar başladım işe.
işe döndükten sonra kimseyi bıraktığım gibi görmedim.
7 ay evde çocuğumla ilgilendim hiç dışarı çıkamadım.
ofistekiler bir çayımı içmeye gelmediler evime.
neyse işe geri başladım bir baktımki
birbirlerini hiç sevmeyen şahıslar kanki olmuşlar
her akşam iş çıkışı direk evine gidenler cafelere barlara takılır olmuşlar neyse..
ben doğumdan önce hep derdim ofis arkadaşlarına;
hadi iş çıkışı birlikte bir kahve içelim felan diye
hepsi derdiki yaa eve gidelim yorgunuz...
ama bir baktımki ben yokken gezmedikleri yer kalmamış
bunu da boşverdim,hepsiyle arama çizgi koydum gerekmedikçe konuşmamaya çalıştım
işyerinde herkes cafeye bara gidince bira felan içiyorlar.
ben ve eşim içmiyoruz dolayısıyla bizi böyle ortamlarda eğreti görüyorlar
o yüzden çok hafifte olsa bizi dışladıklarını hissetmeye başladım.
mesela herkes akşam bir yere gidecek plan yapılmış.
biz son dk duyunca ama siz gelmezsiniz diye söylemedik size diyorlar.
ben ve eşim ilk önceleri çok kırılıyorduk,
kardeşimiz ve en az kardeş kadar yakın yakın arkadaşlarımız bunu yapanlar.
bizde eşimle birlikte gezip tozuyoruz birkaç gün sonra ofiste söylüyoruz işte o gün buraya gittik diye,
genelde yüzlerinde o bozuk ifadeleri görüyorum.oh ne güzel oldu diyorum.
bazende mahsus sitem ediyorum..biz çocuklu bir aileyiz öyle her yere gidemeyiz diyorum.
birde eşim sevmediği ve istemediği için facebook sayfamı kapattım ben
bu yüzden ofistekiler salakça beni garipsediler biliyomusunuz
sanki facebook sayfası olmayınca farklı bir sınıfta yaşayan canlıymışım gibi bakmaya başladılar..
varsa yoksa facebook ne konuşurlarsa ne yaparlarsa ay face de okudunmu gördünmü gibi konuşmalar... sanki ordan başka hayat yok.
neyse vs vs
bütün bunları yaşarken ben eski dostluğumuzu eski neşeli doğal ofis ortamını özler oldum
hatta başka bir iş ayarlayabilirsem ayrılmayı düşündüm veya işi bırakmayı bile.
çok üzülüyorum insanlar dost bildiklerin herkes çok değişti artık.
her ne kadar boşvermeye çalışsamda çok üzülüyorum kırılıyorum.
offf offf öyle içimden geldi paylaşmak istedim
eşimin kendi şirketinde çalışıyorum.
eşim ve 2 kardeşi ,ben ve diğer çalışanlar var.
ben doğumdan sonra yaklaşık 7,8 ay izin aldım sonra tekrar başladım işe.
işe döndükten sonra kimseyi bıraktığım gibi görmedim.
7 ay evde çocuğumla ilgilendim hiç dışarı çıkamadım.
ofistekiler bir çayımı içmeye gelmediler evime.
neyse işe geri başladım bir baktımki
birbirlerini hiç sevmeyen şahıslar kanki olmuşlar
her akşam iş çıkışı direk evine gidenler cafelere barlara takılır olmuşlar neyse..
ben doğumdan önce hep derdim ofis arkadaşlarına;
hadi iş çıkışı birlikte bir kahve içelim felan diye
hepsi derdiki yaa eve gidelim yorgunuz...
ama bir baktımki ben yokken gezmedikleri yer kalmamış
bunu da boşverdim,hepsiyle arama çizgi koydum gerekmedikçe konuşmamaya çalıştım
işyerinde herkes cafeye bara gidince bira felan içiyorlar.
ben ve eşim içmiyoruz dolayısıyla bizi böyle ortamlarda eğreti görüyorlar
o yüzden çok hafifte olsa bizi dışladıklarını hissetmeye başladım.
mesela herkes akşam bir yere gidecek plan yapılmış.
biz son dk duyunca ama siz gelmezsiniz diye söylemedik size diyorlar.
ben ve eşim ilk önceleri çok kırılıyorduk,
kardeşimiz ve en az kardeş kadar yakın yakın arkadaşlarımız bunu yapanlar.
bizde eşimle birlikte gezip tozuyoruz birkaç gün sonra ofiste söylüyoruz işte o gün buraya gittik diye,
genelde yüzlerinde o bozuk ifadeleri görüyorum.oh ne güzel oldu diyorum.
bazende mahsus sitem ediyorum..biz çocuklu bir aileyiz öyle her yere gidemeyiz diyorum.
birde eşim sevmediği ve istemediği için facebook sayfamı kapattım ben
bu yüzden ofistekiler salakça beni garipsediler biliyomusunuz
sanki facebook sayfası olmayınca farklı bir sınıfta yaşayan canlıymışım gibi bakmaya başladılar..
varsa yoksa facebook ne konuşurlarsa ne yaparlarsa ay face de okudunmu gördünmü gibi konuşmalar... sanki ordan başka hayat yok.
neyse vs vs
bütün bunları yaşarken ben eski dostluğumuzu eski neşeli doğal ofis ortamını özler oldum
hatta başka bir iş ayarlayabilirsem ayrılmayı düşündüm veya işi bırakmayı bile.
çok üzülüyorum insanlar dost bildiklerin herkes çok değişti artık.
her ne kadar boşvermeye çalışsamda çok üzülüyorum kırılıyorum.
offf offf öyle içimden geldi paylaşmak istedim
Son düzenleme: