- Konu Sahibi ironikturktelvesi
-
- #1
Hepinize selam olsun
Bugün benim doğum gunum, eşimden en ufak bir ses yok. Farklı sehirlerdeyiz biz, kardeşim ameliyat olduğu için ben ailemin yanındayım o yakında askere gideceği için ailesinin yanında. Birgün kaldı burda benimle sonra ertesi gün gitti. Askere gitmeden bitirmem gereken işlerim var dedi ve gitti. Zaten çok ilgili sevgili bir adam değildi şimdi kopmuş gibi hissediyorum baglarimizi. Dün akşam aradi yorgunmuş başi agiriyormus gece uyanamam iyi geceler dedi ve uyudu. Doğum günümü hatirlamadi bile. Küçük sandığım bu özel gün meseleleri ne kadar önemliymiş meğer. Insanın insana verdiği değeri gösteriyormuş aslında. Değerimi öğrenmek ne kadar zormuş.. Hiç büyük hediyeler istemedim ben, iyi bir hayat istemedim para istemedim. Sadece biraz sevgi. Ve insan en çok neyi istiyorsa onunla imtihan ediliyormuş. Dayanamadim ablasını aradım. Iyi mi diye sormak için. Yan odada yatıyor istersen uyandirayim dedi. Yok dedim merak ettim sadece. Neden uzuluyorsam sanki? Hangi gunumde ailesi kadar değer verdi ki bana? Insanların yanında soğuk değil miydi hep.. Ayıpmis hani sevmezmis mucuk mucuk olmayı.. Ceza vermek istedim aklım sıra gitmeyecektim yanına kardeşimi bahane edip ama içimdeki özlem dalgasına dayanamadim yarına biletimi aldım ve şimdi pismanim gitmesem mi diyorum. Gitmesem sanki kime ceza vereceksem?? Annesi tarafından sevilmeyen hep bir yani eksik çocuklar gibiyim.. Insanlık için küçük kendim için büyük olan bu derdim yüzünden hepinizden özür dilerim. Lütfen bana kızmayın.Bugün benim doğum gunum ve çok yalnızım öylesine paylaşmak istedim.
Bugün benim doğum gunum, eşimden en ufak bir ses yok. Farklı sehirlerdeyiz biz, kardeşim ameliyat olduğu için ben ailemin yanındayım o yakında askere gideceği için ailesinin yanında. Birgün kaldı burda benimle sonra ertesi gün gitti. Askere gitmeden bitirmem gereken işlerim var dedi ve gitti. Zaten çok ilgili sevgili bir adam değildi şimdi kopmuş gibi hissediyorum baglarimizi. Dün akşam aradi yorgunmuş başi agiriyormus gece uyanamam iyi geceler dedi ve uyudu. Doğum günümü hatirlamadi bile. Küçük sandığım bu özel gün meseleleri ne kadar önemliymiş meğer. Insanın insana verdiği değeri gösteriyormuş aslında. Değerimi öğrenmek ne kadar zormuş.. Hiç büyük hediyeler istemedim ben, iyi bir hayat istemedim para istemedim. Sadece biraz sevgi. Ve insan en çok neyi istiyorsa onunla imtihan ediliyormuş. Dayanamadim ablasını aradım. Iyi mi diye sormak için. Yan odada yatıyor istersen uyandirayim dedi. Yok dedim merak ettim sadece. Neden uzuluyorsam sanki? Hangi gunumde ailesi kadar değer verdi ki bana? Insanların yanında soğuk değil miydi hep.. Ayıpmis hani sevmezmis mucuk mucuk olmayı.. Ceza vermek istedim aklım sıra gitmeyecektim yanına kardeşimi bahane edip ama içimdeki özlem dalgasına dayanamadim yarına biletimi aldım ve şimdi pismanim gitmesem mi diyorum. Gitmesem sanki kime ceza vereceksem?? Annesi tarafından sevilmeyen hep bir yani eksik çocuklar gibiyim.. Insanlık için küçük kendim için büyük olan bu derdim yüzünden hepinizden özür dilerim. Lütfen bana kızmayın.Bugün benim doğum gunum ve çok yalnızım öylesine paylaşmak istedim.
Son düzenleme: