- 22 Ekim 2014
- 135
- 101
- 43
- Konu Sahibi morsupurge
-
- #61
yuhhhhhhh
yuhhhhhhhÖncelikle merhaba,
Nerden nasıl başlamalıyım inanın bilmiyorum.
Ben 2 buçuk yıllık evliyim ve tam 3 aylık bir bebeğim var. Eşimi tanıdığımda İkimiz de henüz 13 yaşındaydık. Lisede aynı sınıftaydık,Üniversiteyi farklı şehirlerde okuduk ama ilk seneden itibaren görüşmeye başladık. Yani tam 9 yıllık sevgilimdi okul, iş be askerlik derken evlendik. ailelerimiz aynı şehirdeydi ama biz iş dolayısıyla istanbula yerleştik.evlendikten sonra İlk 1 ay kendi evimizde yaşadık. Eşim izinliydi, ben de ist da iş bakıyordum. 1 ay sonra Ramazan bayramında memlekete gittik. Benim ailem de orada ama genelde eşimin ailesinin evinde kaldık. Eşimin işi de oradaydı ama ayrılacaktı ,istanbulda çalısmaya başlayacaktı. Hemen ayrılamadı 2 buçuk ay daha kal öyle ayrıl dediler ve o da kabul etti. Yani ben evimize döndüm o kaldı.2 buçuk ay sonra ist a döndü ama maalesef yalnız değildi. Annesi, babası ve dedesiyle.yani sadece 1 ay beraber kalmışız, 2 buçuk aydır görüşmüyoruz ve o cümbür cemaat geldi. Neyse ailesi evimizi görmek istemiştir 25 günden birşey olmaz dedim sustum. Onlar gitti 1 ay sonra görümcem tatile yanımıza geldi 15 gün falan da o kaldı. Bu arada İkimiz de işe girdik çalışıyoruz. İş güç yemek çamaşır hepsi bende bunlardan hiç bahsetmiyorum. Neyse görümcem tatilini yaptı gitti. Ramazan bayramı geldi çattı ve biz tatile gitmek yerine yine onu. Ailesinin yanına gittik. Iznimize bu şekilde kullandık. Ve daha biz oradayken annesi ve babası kurban Bayramı'nda yanımıza gelmek için bilet almışlar. Anne, baba, dede ve teyzesi geldiler. 20 gün falan kalıp gittiler. Ve ben hala annesidir babasıdır birşey olmaz diyorum susuyorum. Ardından Şubat tatilinde yine görümcem geldi. Kayınpeder de geldi aynı dönemde yanında da eşimin kuzeniyle. 15 er gün kalıp gittiler. Bu arada hamileyim ben.
Neyse gel zaman git zaman doğumum yaklaştı ve kayınvalidem ve annem geldiler doğumum için. 15 gün sonra doğumum gerçekleşti. Annem 10 gün daha kalıp gitti. Ama kayınvalidem 1 ay daha kaldı ve gitti. Yani toplamda 1 buçuk ay falan kaldı sağolsun.
Ve biz yine 2 aylık bebeğimizle yollara düşüp, eşimin isteğiyle tam 1300 km yola gittik. Bayramın nerdeyse tamamını eşimin ailesinin yanında geçirip, arada da ailemi gördüm. O da ailemle görüşürken sanki kabahat işliyormuş gibi hissettim kendimi.
Ve son olarak; şimdi yine bilet almışlar Kasım sonunda geliyorlar. Yine anne baba ve dede. Şubat tatilinde de görümcem eklenecekmiş. Ve sıkı durun tam 5 ay kalmayı düşünüyorlarmış. Ondan bundan duyduğum bu. Soramıyorum çünkü buna kalbim dayanmayabilir. Sebebi de , bebek varmış ben tek başıma bakamazmışım. (Hamilelikten önce işten ayrılmıştım,hamilelik olunca yeni işe başlayamadım). Annesi bebeğe bakacakmış ben işe girecekmişim. Mecburen geliyorlarmış.
Çok uzadı farkındayım ama süreç uzun
Sıkıntıma gelince; tamam kayınvalidem kötü bir insan değil, her işin ucundan tutar bebeğe de çok iyi bakar. Genel olarak da iyi bir insandır. Ama bana hiç kimse ne zaman işe gireceksin, çalışmayı düşünüyor musun ya da gelelim mi diye sormadı. Eşime de sormadı kendi kendi ocakta işe başlamam gerektiğine karar vermiş. Hadi tamam işe başlayayım ben de istiyorum. Ama ben artık eşimle biraz yalnız kalmak istiyorum. Annesi sürekli yatak odamızda. Doğumdan sonra gece gözümü açıyordum yatağımızın başında.bebeği kontrol ediyormuş. Yatak odamdaki herşeyin yerini biliyor. Yani kısacası benim evimi kendi evi sanıyor. Eşimle aramdaki bütün konuşmalara dahil oluyor. Bana doğumdan sonra bir kaç ay ayrı yatın diyordu. Oğlu gece bebek sesinden uyuyamazmış. Bebeğim ve ben salonda uyumalıymışız. Bunun gibi çok şey var.
Eşimi seviyorum o da beni çok seviyor, çok da mutluyuz. Ama annesine gelme diyemez tabi ki. Zaten aşırı düşkün. Ben dersem de eşimle aram bozulur. Ama ben de bunalıyorum. Nasıl söyleyebiliriz? Yoksa ben mi abartıyorum, bu kadar çok gelmeleri normal mi, Siz olsanız ne yapardınız?
Son olarak; okuyan herkese şimdiden teşekkürler. Her türlü soruya ve yoruma açığım. Yanlış düşünüyorsan lütfen söyleyin. Sevgiler...
arkadaşım valla sabrına hayran kaldım ben aynı şehirdeyim kayınvalidemden Allah razı olsun çok kötü bi hamilelik geçirdim şuan son ayımdayım bana baktı saolsun ramazan boyu onun evinde kaldık evlerimiz yakın ama yataktan kalkamadım sürekli onlardaydık annemlerde yakın bana onlarda baktı saolsun ama insanın kendi evi gibisi yok bunu diyen eşimdi bana biz şuan akşam yemeğe bile gitsek hemen evimizi özlüyoruz çalışan insanlarız ve zaten eşimizle geçirdiğimiz ne kadar vaktimiz var onu da başbaşa geçirmek istiyoruz biraz tepki vermelisin bence üzmeden eşini dile getir yoksa aranıza soğukluk girerÖncelikle merhaba,
Nerden nasıl başlamalıyım inanın bilmiyorum.
Ben 2 buçuk yıllık evliyim ve tam 3 aylık bir bebeğim var. Eşimi tanıdığımda İkimiz de henüz 13 yaşındaydık. Lisede aynı sınıftaydık,Üniversiteyi farklı şehirlerde okuduk ama ilk seneden itibaren görüşmeye başladık. Yani tam 9 yıllık sevgilimdi okul, iş be askerlik derken evlendik. ailelerimiz aynı şehirdeydi ama biz iş dolayısıyla istanbula yerleştik.evlendikten sonra İlk 1 ay kendi evimizde yaşadık. Eşim izinliydi, ben de ist da iş bakıyordum. 1 ay sonra Ramazan bayramında memlekete gittik. Benim ailem de orada ama genelde eşimin ailesinin evinde kaldık. Eşimin işi de oradaydı ama ayrılacaktı ,istanbulda çalısmaya başlayacaktı. Hemen ayrılamadı 2 buçuk ay daha kal öyle ayrıl dediler ve o da kabul etti. Yani ben evimize döndüm o kaldı.2 buçuk ay sonra ist a döndü ama maalesef yalnız değildi. Annesi, babası ve dedesiyle.yani sadece 1 ay beraber kalmışız, 2 buçuk aydır görüşmüyoruz ve o cümbür cemaat geldi. Neyse ailesi evimizi görmek istemiştir 25 günden birşey olmaz dedim sustum. Onlar gitti 1 ay sonra görümcem tatile yanımıza geldi 15 gün falan da o kaldı. Bu arada İkimiz de işe girdik çalışıyoruz. İş güç yemek çamaşır hepsi bende bunlardan hiç bahsetmiyorum. Neyse görümcem tatilini yaptı gitti. Ramazan bayramı geldi çattı ve biz tatile gitmek yerine yine onu. Ailesinin yanına gittik. Iznimize bu şekilde kullandık. Ve daha biz oradayken annesi ve babası kurban Bayramı'nda yanımıza gelmek için bilet almışlar. Anne, baba, dede ve teyzesi geldiler. 20 gün falan kalıp gittiler. Ve ben hala annesidir babasıdır birşey olmaz diyorum susuyorum. Ardından Şubat tatilinde yine görümcem geldi. Kayınpeder de geldi aynı dönemde yanında da eşimin kuzeniyle. 15 er gün kalıp gittiler. Bu arada hamileyim ben.
Neyse gel zaman git zaman doğumum yaklaştı ve kayınvalidem ve annem geldiler doğumum için. 15 gün sonra doğumum gerçekleşti. Annem 10 gün daha kalıp gitti. Ama kayınvalidem 1 ay daha kaldı ve gitti. Yani toplamda 1 buçuk ay falan kaldı sağolsun.
Ve biz yine 2 aylık bebeğimizle yollara düşüp, eşimin isteğiyle tam 1300 km yola gittik. Bayramın nerdeyse tamamını eşimin ailesinin yanında geçirip, arada da ailemi gördüm. O da ailemle görüşürken sanki kabahat işliyormuş gibi hissettim kendimi.
Ve son olarak; şimdi yine bilet almışlar Kasım sonunda geliyorlar. Yine anne baba ve dede. Şubat tatilinde de görümcem eklenecekmiş. Ve sıkı durun tam 5 ay kalmayı düşünüyorlarmış. Ondan bundan duyduğum bu. Soramıyorum çünkü buna kalbim dayanmayabilir. Sebebi de , bebek varmış ben tek başıma bakamazmışım. (Hamilelikten önce işten ayrılmıştım,hamilelik olunca yeni işe başlayamadım). Annesi bebeğe bakacakmış ben işe girecekmişim. Mecburen geliyorlarmış.
Çok uzadı farkındayım ama süreç uzun
Sıkıntıma gelince; tamam kayınvalidem kötü bir insan değil, her işin ucundan tutar bebeğe de çok iyi bakar. Genel olarak da iyi bir insandır. Ama bana hiç kimse ne zaman işe gireceksin, çalışmayı düşünüyor musun ya da gelelim mi diye sormadı. Eşime de sormadı kendi kendi ocakta işe başlamam gerektiğine karar vermiş. Hadi tamam işe başlayayım ben de istiyorum. Ama ben artık eşimle biraz yalnız kalmak istiyorum. Annesi sürekli yatak odamızda. Doğumdan sonra gece gözümü açıyordum yatağımızın başında.bebeği kontrol ediyormuş. Yatak odamdaki herşeyin yerini biliyor. Yani kısacası benim evimi kendi evi sanıyor. Eşimle aramdaki bütün konuşmalara dahil oluyor. Bana doğumdan sonra bir kaç ay ayrı yatın diyordu. Oğlu gece bebek sesinden uyuyamazmış. Bebeğim ve ben salonda uyumalıymışız. Bunun gibi çok şey var.
Eşimi seviyorum o da beni çok seviyor, çok da mutluyuz. Ama annesine gelme diyemez tabi ki. Zaten aşırı düşkün. Ben dersem de eşimle aram bozulur. Ama ben de bunalıyorum. Nasıl söyleyebiliriz? Yoksa ben mi abartıyorum, bu kadar çok gelmeleri normal mi, Siz olsanız ne yapardınız?
Son olarak; okuyan herkese şimdiden teşekkürler. Her türlü soruya ve yoruma açığım. Yanlış düşünüyorsan lütfen söyleyin. Sevgiler...
mutlu olduğunuzdan emin misiniz siz hiç birlikte yaşamamışsınız ki.Öncelikle merhaba,
Nerden nasıl başlamalıyım inanın bilmiyorum.
Ben 2 buçuk yıllık evliyim ve tam 3 aylık bir bebeğim var. Eşimi tanıdığımda İkimiz de henüz 13 yaşındaydık. Lisede aynı sınıftaydık,Üniversiteyi farklı şehirlerde okuduk ama ilk seneden itibaren görüşmeye başladık. Yani tam 9 yıllık sevgilimdi okul, iş be askerlik derken evlendik. ailelerimiz aynı şehirdeydi ama biz iş dolayısıyla istanbula yerleştik.evlendikten sonra İlk 1 ay kendi evimizde yaşadık. Eşim izinliydi, ben de ist da iş bakıyordum. 1 ay sonra Ramazan bayramında memlekete gittik. Benim ailem de orada ama genelde eşimin ailesinin evinde kaldık. Eşimin işi de oradaydı ama ayrılacaktı ,istanbulda çalısmaya başlayacaktı. Hemen ayrılamadı 2 buçuk ay daha kal öyle ayrıl dediler ve o da kabul etti. Yani ben evimize döndüm o kaldı.2 buçuk ay sonra ist a döndü ama maalesef yalnız değildi. Annesi, babası ve dedesiyle.yani sadece 1 ay beraber kalmışız, 2 buçuk aydır görüşmüyoruz ve o cümbür cemaat geldi. Neyse ailesi evimizi görmek istemiştir 25 günden birşey olmaz dedim sustum. Onlar gitti 1 ay sonra görümcem tatile yanımıza geldi 15 gün falan da o kaldı. Bu arada İkimiz de işe girdik çalışıyoruz. İş güç yemek çamaşır hepsi bende bunlardan hiç bahsetmiyorum. Neyse görümcem tatilini yaptı gitti. Ramazan bayramı geldi çattı ve biz tatile gitmek yerine yine onu. Ailesinin yanına gittik. Iznimize bu şekilde kullandık. Ve daha biz oradayken annesi ve babası kurban Bayramı'nda yanımıza gelmek için bilet almışlar. Anne, baba, dede ve teyzesi geldiler. 20 gün falan kalıp gittiler. Ve ben hala annesidir babasıdır birşey olmaz diyorum susuyorum. Ardından Şubat tatilinde yine görümcem geldi. Kayınpeder de geldi aynı dönemde yanında da eşimin kuzeniyle. 15 er gün kalıp gittiler. Bu arada hamileyim ben.
Neyse gel zaman git zaman doğumum yaklaştı ve kayınvalidem ve annem geldiler doğumum için. 15 gün sonra doğumum gerçekleşti. Annem 10 gün daha kalıp gitti. Ama kayınvalidem 1 ay daha kaldı ve gitti. Yani toplamda 1 buçuk ay falan kaldı sağolsun.
Ve biz yine 2 aylık bebeğimizle yollara düşüp, eşimin isteğiyle tam 1300 km yola gittik. Bayramın nerdeyse tamamını eşimin ailesinin yanında geçirip, arada da ailemi gördüm. O da ailemle görüşürken sanki kabahat işliyormuş gibi hissettim kendimi.
Ve son olarak; şimdi yine bilet almışlar Kasım sonunda geliyorlar. Yine anne baba ve dede. Şubat tatilinde de görümcem eklenecekmiş. Ve sıkı durun tam 5 ay kalmayı düşünüyorlarmış. Ondan bundan duyduğum bu. Soramıyorum çünkü buna kalbim dayanmayabilir. Sebebi de , bebek varmış ben tek başıma bakamazmışım. (Hamilelikten önce işten ayrılmıştım,hamilelik olunca yeni işe başlayamadım). Annesi bebeğe bakacakmış ben işe girecekmişim. Mecburen geliyorlarmış.
Çok uzadı farkındayım ama süreç uzun
Sıkıntıma gelince; tamam kayınvalidem kötü bir insan değil, her işin ucundan tutar bebeğe de çok iyi bakar. Genel olarak da iyi bir insandır. Ama bana hiç kimse ne zaman işe gireceksin, çalışmayı düşünüyor musun ya da gelelim mi diye sormadı. Eşime de sormadı kendi kendi ocakta işe başlamam gerektiğine karar vermiş. Hadi tamam işe başlayayım ben de istiyorum. Ama ben artık eşimle biraz yalnız kalmak istiyorum. Annesi sürekli yatak odamızda. Doğumdan sonra gece gözümü açıyordum yatağımızın başında.bebeği kontrol ediyormuş. Yatak odamdaki herşeyin yerini biliyor. Yani kısacası benim evimi kendi evi sanıyor. Eşimle aramdaki bütün konuşmalara dahil oluyor. Bana doğumdan sonra bir kaç ay ayrı yatın diyordu. Oğlu gece bebek sesinden uyuyamazmış. Bebeğim ve ben salonda uyumalıymışız. Bunun gibi çok şey var.
Eşimi seviyorum o da beni çok seviyor, çok da mutluyuz. Ama annesine gelme diyemez tabi ki. Zaten aşırı düşkün. Ben dersem de eşimle aram bozulur. Ama ben de bunalıyorum. Nasıl söyleyebiliriz? Yoksa ben mi abartıyorum, bu kadar çok gelmeleri normal mi, Siz olsanız ne yapardınız?
Son olarak; okuyan herkese şimdiden teşekkürler. Her türlü soruya ve yoruma açığım. Yanlış düşünüyorsan lütfen söyleyin. Sevgiler...
baktın gitmiyorlar, "geziyi ilk birkaç gün ben de destekledim ama artık herkes evine dönmeli" dersin.
anlarlarsa giderler, anlamazlarsa birkaç kere daha tekrarlarsın. en son sinirleri bozulur giderler.
ay hadi inşallah.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?