Yukarıya bir yorum yazmışım. Onu yazdığımda henüz ameliyat için bile gün almamıştım. Buraya yaşadığım kısa süreyi anlatmak istiyorum.
Şuan ameliyatımın 3. günü.
İnanılmaz derecede çok korkuyordum. Anesteziden , ameliyat öncesinden sonrasından her şeyden.
Nasıl cesaret edip hastaneye gidip o ameliyatı oldum bilmiyorum. Ameliyat günü geldi ameliyathaneye gidene kadar ağladım. Doktorum ve oradakiler çok iyiydi cidden beni rahatlattılar. Vücudum korkudan mosmor olmuştu. Bana anesteziyi verdiklerini zaten söylemediler gözümü açtığımda anne diye bağırıyordum. Zaten bi sızıyla uyanıyosunuz yani ama bu bi ağrı değil çok daha hafifi. ilk gün inanamadım ağrımın mide bulantımın olmamasına. Sonra 2. gün oldu geldim eve yine ağrım yok. Yani kızlar inanılmaz derecede korkmayın. Doktorunuz iyiyse cidden ameliyat sürecinizde çok güzel geçiyor. 3. günüm kanamam var biraz daha ve şişlikler çeneme doğru indi. Gözümü dün açamıyordum,bugün neredeyse sadece hafif bi morluk var şişliği geçti.
Yıllardan beri beni psikolojik açıdan çok etkiledi bu durum. İnsanların bana yandan bakmasından rahatsız oluyordum, birileri burnumla ilgili bir şeyler diyecek diye çok korkuyordum. Burnum büyük ve kemik vardı , Bu kemik cidden çok çok belli oluyordu.
Eğer gerçekten istiyorsanız ve ben ameliyat sonrasını da bir şekilde atlatırım diyorsanız mutlaka bu ameliyatı olun. Bu sizin psikolojiniz için cidden önemli bir şey. Çevrenizdekiler de umarım çok destek verir. Benim ameliyat olmamam taraftarıydı herkes. Ama ben istiyordum sonunda başıma kötü bir şey de gelebilirdi ama insanların yargıları ve benim psikolojim benim bu ameliyatı olmama zorladı. Akıl vermek veya ben bu süreci biraz daha hafif atlatıyorum diye yazmıyorum bunu.
Çok kişiye ulaşmaya yazmaya çalıştım. Konuştum içim rahatladı hatta bazen içim karardı. Diyebilceğim tek şey korkmayın. Özellikle de TAMPONDAN . Ödüm kopuyordu ama doktorun 3 dakikasını bile almayan şeyden sakın korkmayın.
Bu yazıyı okuduysanız size çok teşekkür ederim . Umarım dilediğiniz gibi olur.