Bilmiyorum bunlari anlatmak burada ne kadar dogru. Hayatimin donum noktasindayim su an. 5 ay once ani bir kararla burun estetigi oldum. Bu burun estetiginden cikti hayat dersine donustu. Psikolojimin cok bozuldugu bir donemdeydim. Anneme estetik olacagimi soyledim. Babamla uzun suredir gorusmuyordum. Annemle birlikte yasiyordum. Ben kucuklukten beri annemle babamin bosanmasini istedim anneme hep bunu soylerdim. Babam hepimize cok kotu davranirdi. Bilirsiniz iste narsist baba. Daha sonra universite kazandim, okudum. Annemle hayal kurardik bosanacakti biz bize yetecektik. Sonra ben sozlerimin hepsini tuttum. Annem de her sey bittikten sonra bosandi. Iyi paralar kazanmaya basladim. Etrafimizda cekemeyenler cikti bu defa, dimdik hayatta o kadar rahatin icinde basaramayanlardan da iyiydim. Bunlar kiskancliga sebep oldu. Babamla bagimi kopardim. Anneme hep bir seyler anlattim. Artik ikimiz oldugunu soyledim. Birbirimize destek vermemiz gerektigini, hep anlattim. Annem calisan bir insan. Hayaller kurdum, evi yenileyecektik, esyalar, annemin suslenip puslenmesi, magazaya gittigimizde hep anneme alinmasini istedim, hep ona aldik. O kendine de al demesine ragmen, ben o mutlu olsun istedim. Sozler verdik. Rahatsiz oldugum seyleri anlattim, insanlarla ilgili dusuncelerimi bana anne tarafinin soyledigi sozleri anlattim. Ben para kazandiktan sonra hep annemin ailesi tarafindan dislanmaya baslandim. Ozellikle teyzem. Bir ortamde 5 kisi varsa annemi de kendi aralarina alip beni hep disladilar, anneme soyledim. Anne ben bunlari hissediyorum seni kendilerine cekecekler amac beni yalniz birakmak rahatsiz etmek hayatimizin iyi olmasini cekemiyorlar dedim. Annem inanmadi tabi ki. Bunu 5 sene boyunca anlattim, bana yardimci ol diye anneme dilendim resmen, beni itse belki cok iyi konumlarda olacaktik. Fakat annem tabi ki yapmadi. Sonra ev aldim kendi basima kredisiz borcsuz, cok iyi bir yerde calisiyordum. Biriktirdim yemedim maasimda cok yuksekti. Sonraa gel gelelim artik calismaktan yoruldum, agir bir depresyona girdim ama mutlu gibiydim bir anda estetik olmaya karar verdim. Gecen sene temmuz ayinda anneme soyledim tamam dedi. Kasimda rastgele bir doktor sectim randevu aldim. Hic arastirmadim. Bir seyleri duzelticem sandim. Sonuc felaket oldu, agir bir depresyona girdim. Doktor travma yasatti, annem doktorun adini dahi sormadi. Emin misin demedi, neden istiyorsun, iyi misin demedi, ya basina bir sey gelirse ne olur demedi. Hatta soyle soyleyim hicbir sey demedi. 5 aylik surecte olmek istedim. Boyle yasayamam dedim. Teyzemlere gittim, ben aglarken onlar gulustu. Yalnizdim, dusunce cok daha yalniz birakildim. Annemde sustu hep. Sonra bayram geldi, abimler tatile geldi can ciger teyzem ve cocuklari abimin bebeklerini sevmeye dahi gelmediler. Ugratirken de anneme teyzem sen benim kardesimsin cocuklarinla kan bagim yok demis. Annemde benimde senin cocuklarinla demis. Bunu ben bie sekilde ogrendim anneme sordum. Bilmiyordum, unuttum, aklima gelmedi. Haaa ayni apartmanda yasiyoruz bir de onu da soyleyim. Birkac ay oncesine kadar birlikte uyuyorduk teyzemle :) guyaa... anneme sordum anne diyemedin mi benim kizim olmek istiyor, aci cekiyor boyle bir zamanda bu soylenir mi defol git evimden... diyemedim dedi. Bize de soylemedi ustelik sakladi... 15 senelik aile evimizden baska bir sehre tasinmaya karar verdik :) ben annemi suclamak istemezdim ama cok soyledim. Beni son raddeye getirene kadar, beni gucsuz birakana kadar sustu. Hala daha devam ediyor. Bana cok zarar verdi. Kimsem de yok artik :) saka gibi. Dusene tekme vururlar derlerdi de inanmazdim. Annem beni o estetikten kurtarabilirdi, ben onu cok kurtardim her seyden. Sacimi sevip ne var kizim burnunda gel bir tatile gidelim kendine gel demedi, baska doktorlara gidelim demedi. Simdi ben dustum... caresizim annemde gucsuz kaldi. Bir tane canim var anne onu nasil almayi planliyorsun dedim artik... ben cabaladikca destek yardim ilgi sevgi hicbir sey goremedim. Hatta tam tersini yasadim. Ben simdi bu batakliktan nasil cikacagim... her sey olsaydi da burnum, yuzum mahvolmasaydi. Sonunda geri donusu olmayan bir yola girdim. Herkese yardim ettim, kendime edemedim ve ustune de yalniz birakildim. Sureci de yalniz geciriyorum :) terapi aliyorum ama ise yaramiyor. Nasil yarasin ki... garantisi yok artik hicbir seyin. Anneme guvenemiyorum, 5 aydir calismiyorum. Kendi basima kalkayim desem psikolojim el vermiyor. Artik anneme de yardim edemedigim icin o da teyzemden darbelerini yedi.. bana napalim diyor hala.. yapacak hicbir sey yok. Nasil guclu olabilecegim artik? Nasil kalkilir? Ne yapmaliyim, son damlaya kadar bunlar yapildi. En son bittim. Simdi hicbir sey yapacak halim gucum ve insan icine cikacak yuzum yok... kalkarsam yine ben kalkacagim, kimse benim yasadigimi zaten anlamamis ki... annem bile.. aslinda yokmus.. bahaneleri hep aklima gelmedi, dusunemedim, bilsem yaptirmazdim, bilmiyorum, sen yaparsin sandim, oyle boyle hep... ee anne ne olacak simdi dedim bilmiyorum burnunda bir sey yok disarida ne insanlar var hayata tutunuyorlar... evet anne.. beni annem ve babam bitirdi kisacasi. Babama ragmen ayaktaydim da annemi iyi sandim. Yanimda bombos kalmis. Her seyi ben yapmisim meger... simdi nasil cikabilirim bu batakliktan, burnum caresiz... doktor cok kuculttu, kisaltti, kaldirdi. O da yalan soyledi mesrla. Guya dogal yapacskti burnumun her yerini kesmis. Donusu yok arkadaslar sordum doktorlara yapilir mi evet ama beni tatmin edecek duzeyde degil cunku cok zarar verildi. Sonra doktor tarafindan da engellendim bu arada :) surecimde allaha emanet kaldi.. insanlar ne kadar kotuymus... varsa akliniza gelen bir oneri duymak isterim.. insallah bir yol bulunur..
Son düzenleme:
Evet annen bu konuda seni sıkı uyarmalı idi. Ama kendi dünyasının debdebesine düşmüş.
şimdi güldüğü me bakma o zaman ağladım çok ağladım.sonra hakikaten Allah ne muradı varsa versin.iyi bir dr burnumu düzeltti.kaburgadan kıkırdal vs aldı düzeldi.çalış,paranı biriktir ve iyi bir yerde yaptır.düzeltecek biri çıkar.
