Buyur burdan yak 12 yaşındaki oğlum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Evet babamızda ergenliğe başladığını söylüyor sanırım ben bunu çok kabul etmek istemiyorum daha erken geliyor bana ama öyle olmuyormuş bende çok sıktığımı düşündüğüm için aslında biraz serbest bıraktım okula arkadaşıyla yada yanlız gitsin geldiğinde babanne yerine eve geçsin totalde 3 saat anca kalıyor okuldan sonra evde yazdıklarınızı uygulamaya çalışacağım eşimle de konuşup böyle bir kaç fikir almak çok iyi oldu
 
Hangimiz okuldan kaçmadık ki çocukken ya biraz fazla mi abartiyorsunuz sanki?
Anne olmadığım için belki bilemem ama bana diğer annelerin de yorumları abartı geldi. Bu kadın ne yapsın çocuk okuldan kactiysa? Baba otoritesiyle ne alakası var konunun ben de babamdan cekiniyordum ama yapacağımı yine yapıyordum. Hatta onlar üstüme düştükce bir seyleri yasakladikca inadına yapıyordum.
Otoriter bir anne babanın kızı olarak çok kez okuldan kaçtım. Akademik başarım da fena sayılmaz bence ankara hukuk mezunuyum.
Çocuğa kızdıysanız abartmayın bence durumu cok uzatarak. Hırsızlık yapmamıs ya bu çocuk.
 
 
Siz işten eve gelene kadar babaannesinde kalabilir bu arada ödevlerini yapar. Kendi evinize geçtiğinizde birlikte zaman geçirebilirsiniz ve oğlunuzun da ayrı zamanı olabilir.
 
Siz 8383 diye bir numara bilmiyor musunuz ben yıllardır kuzuların takibini burdan yaparım değil devamsızlık geç gitse bile anında mesaj geliyor notları sınav tarihleri devam bilgileri

Bakın hasbelkader öğrenmişsiniz bu uygulamayı indirin olur mu

Evde yalnız mıymış ben bunu merak ettim sordunuz mu?
 
 
Siz işten eve gelene kadar babaannesinde kalabilir bu arada ödevlerini yapar. Kendi evinize geçtiğinizde birlikte zaman geçirebilirsiniz ve oğlunuzun da ayrı zamanı olabilir.

Normalde hep öyleydi ama orda sıkıldığı için bende izin vermiştim tekrar konuşacağız bu konuyu
 
Canım bir anda elinden telefonunu da alacak şekilde herşeyi yasaklamışsınız bu kadarı bence fazla Allah korusun kendini böyle kıstırılmış ve çaresiz hissetmesin hayatta tüm güzelliklerin ( ona göre öyle) elinden gittiğini düşünmesin kademeli olarak azaltın cezalarınızı ben çok ağır buldum

@Derinsularda size yardımcı olur sanırım
 

Sormadım asıl konuşma bu akşam dün akşam çok gergindi ev malesef
 
Sormadım asıl konuşma bu akşam dün akşam çok gergindi ev malesef
Tekrar ediyorım ceza konusunda abartmışsınız yapmayın sizi uyarıyorum bu yaşlar çok deli yaşlar hayat boyu üzüleceğiniz şeyler olabilir Allahım bin defa esirgesin
Güzelce konuşun anlaşın cezaları birden değil kademeli olarak esnetin kaldırın
 

Acaba fazlamı oldu yaa off galib afazla oldu haklısınız
 

12 yasindaki çoçugun tek basina evde kalmasini dogru bulmuyorum. Ve belli oldu ki çoçugun bu sorumlulugu alamiyor daha henüz. Yani bundan sonra okuldan sonra babaanneye geçsin kesinlikle.

Ve bagirmadan, çagirmadan bu konuda oglun ile konus. Niye yaptigini? Acaba ilgisizliktenmi? Ve bir ceza verin. Mesela 1 hafta (hafta sonu dahil) playstation oynamamak. Bir daha yaparsa bu ceza 2 hafta olacagini tembih et.

Ve bundan sonra arada oglun ile yanliz gez. Sinemaya git, yada sevdigi bir aktivite yap. Sadece sen ile oglun yada babasi ile ogluda olabilir.
 
Acaba fazlamı oldu yaa off galib afazla oldu haklısınız
Gerçekten çok fazla
Yapmayın

Benimde var üç evladım
16/13/6 yaşlarında

Ben bunu yaşasam karşıma alır konuşurum kızarımda güvenimi kırdın derim

Belki bir kaç gün internetten ya da tv den mahrum bırakma cezası veririm

Ama sizin kadar yapmam sizde yapmayın

Gidin sorun hayat bitti gibi geliyor ona şu an çünkü ne varsa sevdiği elinden gitti

Yapmayın anlatın izah edin ben dili kullanın üzüldüm deyin beklemiyordum deyin ama herkes hata yapabilir sana güveniyorum deyin sarılın sevginizi güveninizi hissetsin olur mu
 

Böyle hataları ilk yaptığında tepkiyi abartmak iyidir. Gözünde olay iyice önem kazanır. Ve tekrarlamaz. Tabi ırtazırta değil.

İki erkek evlat büyüttüm aynen böyle. İlk birbirlerine vurduklarında ortalığı yıktım. Babası abartıyorsun çocuk onlar dedi. Ben de zaten onun için abarttım. Bir daha da birbirlerine vurmadılar.
Suyunu çıkartmadan sonradan alışkanlığa dönüşmesşnden korktuğunuz şeyi abartın.
Birş 26 biri 22 yaşında iki erkek annesş olarak söylüyorum.
 

Evde kalması hep kendi ısrarı ile oluyordu sinema aktivite yapıyoruz hep bağırp çağırdığım doğru sakin sakin konuşacağız akşam bakalım.
 
Evde kalması hep kendi ısrarı ile oluyordu sinema aktivite yapıyoruz hep bağırp çağırdığım doğru sakin sakin konuşacağız akşam bakalım.

Bagirip çagirma tabiki. Yada sürekli çoçuga sanki herseyi yanlis yapiyormus gibi hisi verme. Ondan dedim beraber aktivite yapin. Sevildigini his etsin. Hersey okul olmadigini his etsin. Hepimiz biraz hayata, ise kapiliyoruz ve baze seyleri unutuyoruz.

Tabiki simdi hemen aktivite yapin demiyorum, o zaman ödül olmus olur. Ama bir zaman sonra hatirla. Hatta bunu geleneksel birsey yapabilirsiniz. Mesela her ayin 2inci cumartesi sizin gününüz olabilir. Bizim kültürde çok fazla cezaya odaklaniliyor, halbuki iltifat, ödül çok daha iyi ve yararli mekanizmalar.

Ve anne sensin, kendisi israr etse dahi, en iyi seni bilirsin çoçugun için iyi olani.
 


Teşekkürler bu güzel yorum için anladımki çok fazla ileri gitmişiz tekrar konuşacağız bu akşam cezalarda çok oldu sanırım onlarda da bir iyileştirme yapmamız gerek
 
benimde 11 yaşında oğlum pedegog yardımı alıyoruz ,dikkate eksikliği için gönderiyorum fakat geçenlerde ilk kez yalanını yakaladım onuda kendi ele verdi,bizim evden merkezi yere 20 dk mesafede bir yer var cumhurbaşkanı oraya gelmiş.tabi ben pankartlardan biliyordum geleceğini ,akşam işten geldim daha ayakkabımı çıkartırken anne!ben cumhurbaşkanını gördüm dedi nerde dedim buraya geldi dedi ::::)))buraya değilde * yere gelmiş olabilirmi sen orayamı gittin dedim yüz kızardı bozardı falan 2 gün konuşmadım ,cumartesi yine pedegog günüydü durumu anlattım her ne olura olsun çocuğunuza asla küsmeyin dedi.okullar açılmadan 1 hafta önce konuştum haftaya pc kalkacak haberin olsun ara ara tablet açabilirsin oda ödevler bitince dedim,ve emin olun geçen yıl ve öncesi ödev yap demekten miğdem bulanıyordu artık,dün ilk kez masasına otrurmuş ödev yaparken buldum.buna çok sevindiğimi söyledim tablet oynamana izin veriyorum dedim,ama en büyük sıkıntımız inanılmaz dağınık işin ciddiyetinin farkında değiller okulu laylaylom zannediyorlar.sabah ben bırakıyorum ,akşam eşim alıyor.biz vakit dilimlerini kursa göndererek değerlenricez futbola gidiyordu şimdi birde robotik kodlama dersine verdim ,zamanı olmamalı çocuğun
 
Bana normal geldi.
Yani ebeveyn olarak bakınca anormal elbette ama çocuk açısından bakınca hak verdim.
Tabii ki bir yaptırımı olmalı, daha sıkı takip gerekli, tekrarlamamalı.
Ama çok hayal kırıklığına uğrayacak bir şey yok, aklı çelinmiş, yapmış.
 

Rica ederim.
Çocuğunuzla iletişimde kaldığınız sürece korkmayın elbette hataları olacak, kendi bildiğini okumayı isteyecek zaman zaman, böyle böyle büyünüyor. Bu süreçte size, hatalı davranışları da dahil anlatmaktan çekinmeyeceği bir yaklaşımda kalabilmeniz en önemlisi. Gizlemeye itmeyin yeter ki, ailesinde göremediği anlayışı, yanlış yerlerde aramasın.
Sizden çekinme sebebi sizin öfkeniz, alacağı ceza değil, sizin güveninizi kaybetmek, sizi bile bile üzmeyi istememek olsun.

Bir yaptırım uygularken bile, hislerinizi anlatın; iletişimde kalın "Seni bu şekilde kısıtlamak zorunda kalmayı ben de istemezdim. Bunun üzerine düşünmeni istiyorum, bu cezayı senin mutsuz hissetmeni amaçlayarak vermiyorum biliyorsun, sorumluluklarını sana hatırlatmak ve sonradan pişmanlığını yaşayacağın şeylere kapılmaman için veriyorum, senin de bana hak vereceğini düşünüyorum" vb.

Oğlunuzun davranışlarını yorumlarken, o yaşlardaki halinizi-ailenizin tutumunu aklınıza getirerek davranın, nasıl hissederdiniz o yaşlarda, neyi nasıl düşünürdünüz, size nasıl davranılsa utanırdınız-hatanızı bilirdiniz...

Ben anneme, sanki hiç çocuk/genç olmamış, hiçbir şeye heveslenmemiş-merak salmamış, hata yapmamış gibi davrandığı için ekstradan bilenir daha inatla yapardım yapacağımı mesela ve kendimi ailem içinde tek başıma bir cephe gibi hissederdim.

İlk kez yaptığım bir hatada büyük tepki/ceza veren annem, ikinci kez aynı hatayı yaptığımı görmedi.
Çünkü yalnızlaştım ve daha iyi gizlemenin yollarını keşfettim. O ise bu hareketimden vazgeçtiğimi zannetti.

Bilmiyorum, evladım henüz küçük, daha ergenliğine çok yolumuz var ve neler yaşarız o zaman göreceğiz ama çekinmiyorum oğlumun ergenliğinden; çünkü çok zorlu bir ergenlik yaşadım, kötü arkadaşlıklar nasıl kurulur-nesi cezbeder-niçin kabul görmek istersin, farklı olmak adına neleri nasıl denersin, özgürlüğü nasıl yorumlarsın, zararlı alışkanlıklara nasıl merak salarsın ve hangi hislerle denemek istersin, gizlemeye nasıl itilirsin ve bu konuda nasıl teknikler geliştirirsin, ceza-öfke nasıl sökmez, nasıl daha da karşına alırsın aileni vb. kendimce yaşadığım ve yapılabilecek hemen hemen her yanlışı/tehlikeli davranışı ergenliğimde yaptığım, aynı süreçte anne-babamın tutumunu da bildiğim için, hepsi aklıma kazındı, ufak tefek fikirler/yöntemler edindim kendimce, teoride. Pratikte nasıl olacak artık onu da yaşarken göreceğiz (Umarım oğlum beni, ben kadar zorlamaz :) ).

O zamanlar bazı hatalı davranışlarımı, salt ailemi cezalandırmak için sürdürdüğümü bile söyleyebilirim.

Bu yüzden iletişim, anlaşılabildiğini hissetmesi her daim önemli.
Bu "Full anlayışlı olun, her şeyine oh oh maşallah ben de gençtim aman" diye yaklaşın, tamamen arkadaş olun demek değil, hatta anne-babaların arkadaşçılık oynamasını da tasvip etmediğimin altını çizmek isterim; demek istediğim, ona düşüncelerinizi-yaptırımlarınızı, onun da hislerini göz önünde bulundurarak izah edin, sevginizi her şartta vurgulayın ve onun davranışları karşısında siz de nasıl hissettiğinizi onunla paylaşın.
 
Son düzenleme:
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…