- 30 Haziran 2015
- 617
- 693
- 53
- Konu Sahibi cadi34cadi
-
- #141
beni babannem büyüttü. nur içinde yatsın annemi aratmadı bana. çok sevgi solu bir kadındı. benim acaip isteklerimi bile hep hoş karşılardı.hiç unutmuyorum gecenin bi yarısı annemleri uyandırıp beni babanneme bırakın diye ağlaaya ağlaya sonunda kendimi babanneme bıraktırmıştım. sonra gece tekrar uyanıp babanne bana patlıcan yemeği yap demiştim de üşenmedi sabahın 3ünde bana patlıcan yemeği yapmıştı ben de yemiştim:) öyle nazımı çekerdi. abimi de beni de çok severdi. sanki kendi yavrusu gibi. gel gelelim annemi çok özlerdim. annem nerde diye hep sorardım ağlardım bazen annem gelsin ille diye. daha okula başlamadan annemi iş numarasından arayıp sitem ediyordum. bana dişini sık biraz akşama gelicem derdi avutmaya çalışırdı. ben ağlaya ağlaya telefonu kapatırdım. tabi akşam gelirdi.ama onu şuan daha iyi anlayabiliyorum yorgun argın benle oynayacak vakit geçirecek hali kalmazdı. babam da zaten oyun filan oynamazdı bizle. babanne sevgisiyle dolduruyorduk tabi bu boşluğun yerini. annem ben 9 yaşımdayken emekli oldu. ama o zaman da zaten kocaman olmuştum. çocuk annesini en çok küçükken istiyor bence. tabi şartlar mecburiyete sürüklüyor yeterince ilgilenemiyorsun çocuğunla çalışıyorsan. ama size asla çalışmayın oturun çocuğunuza bakın demem. çünkü bi kadın olarak çalışma hayatında sosyal hayatta varolmanız çalışmadığı için maddi özgürlüğü olmayan, ezilen tüm hemcinslerimize örnek olmalı. evinize tıkılıp çocuk bakıp yemek yapan bir anneden başka hiçbirşey olamamış bi insan olmanızı hiç istemem.