- 6 Ağustos 2015
- 738
- 634
- 33
- 40
- Konu Sahibi cadi34cadi
-
- #121
annem ben lisedeyken çalışmaya başladı. en büyük benim 4 kardeştik biz kendi kendimize baktık. zaten annem evde olsada sevgısını gosteren bı anne degıldı. o yuzden eksıklıgını hıssetmedım. hatta calısınca ıstedıklerımızı alabıldıgı ıcın mutluyduk. sadece en kucuk kardeşim ilkokula yenı baslamıstı ve evde kımse olmadıgı ıcın uzuluyordu.
ve benn
su an 13 aylık kızım var 6 aylıkken işe başaldım. annem ve babam bakıyo. 10 yıllık bi bekleyişen sonra geldi kızım. ilk torun. resmen gozbebeklerı cok sevıyorlar kızımda onları cok sevıyor ve mutlu. ama gel gelelım beım ıcımdekı vıcdan azabı susmuyor. 9 bucuk 6 calısıyorum. haftasonu evdeyım. eve gıdınce sadece kızımla ılgılenıyorum. o uyuyana kadar. gozum 2 dk tv ye takılda vıcdan azabı cekıyorum hemen kendımı kotu anne gıbı hıssedıyorum. aslıdna hersey cok yolunda kızım mutlu ama ıllakı annesını ıstıyordur. ve bu gercegı bılmek benım ıcımı kemırıyo. tabıkı cok sanslıyım aslında bakıcıda değil. cok özlüyorum kızımı işteyken. evde olmakta zor 10 yıldır calısıyorum bı anda eve kapanıncada zor oluyor.oyle yanı duygularım karısık işim cok rahat kızımda emın ellerde ve mutlu. içimdeki kurtu da atarsam benden mutlusu olmayacak.
lütfen bu konu aktif kalsın çalışan anneler dertleşelim.[/QUOgercekten benı anlatmıssın calısma saatlerım hafta sonu evde olusum falan aynı sekılde ama vıcdan susmuyor ıste
hatta daha dun gece esımle konustuk yıne acaba ayrılsammı işden dıye
ya haklısın aslında ama düşününce insan diyorkı 10 saat ayrıyım cocugumdan ve neler neler kacırıyorum buyumesını kacırıyorum.eve gıttıgımde annem anlatıyor bugun boyle yaptı şöyle güldü diye ah dıyorum bunları ılk goren ben olmalıyım aslında özlemek ağır basıyor sanırımÇalışmak istemiyorsan çalışmazsın.Ama kendini bu şekilde şartlandırma.Çalışan anneler fedakarlık yapıyor diye kim suçlayacak.Çalışmayanların çocukları çok iyi çalışanların ki sorunlu takıntılı suçluyor gibi bi durum yok.Öksüz yetimler napsın o zaman.
Anne çocuk ilişkisinin çalışıp çalışmamayla alakası yok
bızdede yeni yenı basladı geçen sabah montunu gıydırırken ananeye gıdıcez dıyorum bana yarım yarım konusmasıyla anne evee evee diyo.tükçesi evde kalmak ıstıyormus gerçekden çok üzüldüm ve o an ıtıbarıyla yenıden başladım dusunmeyeben de çalışan bir anneyim kredi çekip ev aldık yani mecburum. keşke sizin gibi mecbur olmasaydım kesinlikle çalışmazdım her sabah gözümün içine bakıyor kızım bırakma der gibi
boyle olmaması ıcın cok ugrasıyorum her hareketını takdır etmeye calısıyorum gıder gıtmez eve oyun hamurlarına sarılıyo anne amurr amuurr dıye dıye :)Çalışan melek gibi bir annem büyüttü :)
Çalıştığı için eksikler yaşadım malesef
Kısaca özet geçiyim. Hep bir ilgi merakım var bundan olduğunu düşünüyorum. Zaman ayırıcak vakti olmuyordu babamda çalışıyo ev hep boş işinde ki sorunlar bazen eve getiriyordu.
Bunun bana kattığı çok büyük katkılarda var tabi yalnız olmayı öğrendim kendime bakıcak kadar yemek yapmayı birine bağımlı olmamayı öğrendim aslında
Ama ne olursa olsun çocuğunuzdan uzak kalmayın başarılarım yaptıklarımı önemsemiyordu birazda özgüvenim eksiktir :/
O ayrı.Deiğim gibi istemezsen çalışmazsın.En doğal hakkın evladının yanında olmayı istemek.Ama ilerde beni suçlar mı diye bir endişe taşıma.Ortada bir suç yok.ya haklısın aslında ama düşününce insan diyorkı 10 saat ayrıyım cocugumdan ve neler neler kacırıyorum buyumesını kacırıyorum.eve gıttıgımde annem anlatıyor bugun boyle yaptı şöyle güldü diye ah dıyorum bunları ılk goren ben olmalıyım aslında özlemek ağır basıyor sanırım
arkadaslar calısıyorum oğlum 2 yaşında annanesi ve dedesi bakıyor tek torun olduğu ıcın yere göğe koyamadan buyutuyorlar sağolsunlar.sevgileri yedirmeleri uykuları herşeyi dört dörtlük.eğitimi,eğitici oyuncakları akşama kadar onu yetiştirmek için ugrasıyorlar ve çokda güzel yetiştiriyorlar kuralları falan var yani öyle şımarta şımarta da değil.
aksamlarıda alıp oglumu evıme gıdıyorum ama 10 gün izine çıktım işten ve oğlumla zaman gecırdım evde ve neler kaçırdığımda gözüme gözüme girdi tabiri caizse.10 gün sonra ayrılmak onu yenıdenbırakmak banada zor geldı oğlumada neyse onuda atlattık eskı düzene döndük.
Ama ben simdi kendimi kötü hissediyorum aslında çalışamk zorunda değilim ama 15 yıllık ssk geçmişim var evde olursam da kesinlikle ödenmeyecek biliyorum eşimin maaşıylada geçiniriz ama kenara köşeye bisey atamayız acil bir masraf çıksa sıkıntıya gireriz.
annesi çalışan ve o şekilde büyüyen arkladaslar varmı burda onlar ne hissettiler ileriki yaşamlarında annelerini suçladılarmı hayatlarında eksileri artıları ne oldu
çalışan annelerden çok annesi çalışan ve öyle büyüyen bir arkadastan fikir istiyorum
aslında iki farklı durum var 1 yabancıların bakması 2. anane babaneyle sevgıyle buyumesi. sen cok haklısın buruk olmakta. ama bzizim cocuklarımız sevgıyle boguluyor şu an. her ıstedıgı yapılıyor park gezme yeme ıcme sevgı sevkat oyun. o yüzden biz şanslıyız biraz. benim annemde bakıcılık yapıyodu ben dogurana kadar baktıgı her cocuga sevgıyle baktı. cok sevdı sevıldı. şans bırazdaBu kişi benim. Annem çalıştığı için kardeşimle bize hep farklı kişiler baktı küçüklüğümde. Mesela beş yaşına kadar bir akrabamız baktı. Ondan sonra mahallemizden farklı farklı kadınlar baktı parayla. Anaokulu falan da derken.. Genelleme yapmayı istemem fakat kendi hislerimi ve yaşadıklarımı anlatayım. Bir kere annesi çalışan çocuklarda hep gözlemlediğim gibi çok özgüvensiz ve çekinik oluyorsun. Annesi ev hanımı olan, her gün saçlarını özenle ören, gün boyunca çocuğuna bakan kadınların çocukları canavar gibiyken biz hep pısırık eziktik. Çünkü sırtını yaslayacağın güvendiğin biri olmuyor arkanda, aslında seni hiç istemeyen fakat para için bakan o kadınların somurtkanlığı, soğukluğu hala gelir aklıma. Seni seven koruyan kollayan kişi gün boyu işte çalışırken, seni sevmeyen aranızda bir bağ olmayan yedi kat yabancı birinin elinde büyüyorsun ve sürekli bir güvensizlik, ilgisizlik, sevgisizlik ortamından dolayı bu kişiliğine de yansıyor. Güvensiz, korkak, utangaç biri oluyorsun. Ama bunun için anneme asla kızmadım. Kızmam gerekiyor muydu acaba? Onu da bilmiyorum. Annem sonuçta bizim daha rahat yaşayabilmemiz için çalışmak zorundaydı diyerek saygı duyuyorum, hiç suçlamıyorum. Fakat çalışmasaydı bizi o büyütseydi çalışmasıyla ailemize kattığı destekten daha büyük bir destek de olabilirdi. Çocukluğumun hep buruk geçtiğini anımsıyorum.
işte bu konuda tek ıcımı rahatlatan annem ve babam bakıyor olması mütemadiyen her sabah aman torunum gelmiş nidalarıyla karsılıyorlar aksam alırken sabah erken gelin hee dıye tembıhlıyorlar.oyle komsu elınde yadabakıcıda olmaması tek ıcımı rahatlatan aslında bu.Bu kişi benim. Annem çalıştığı için kardeşimle bize hep farklı kişiler baktı küçüklüğümde. Mesela beş yaşına kadar bir akrabamız baktı. Ondan sonra mahallemizden farklı farklı kadınlar baktı parayla. Anaokulu falan da derken.. Genelleme yapmayı istemem fakat kendi hislerimi ve yaşadıklarımı anlatayım. Bir kere annesi çalışan çocuklarda hep gözlemlediğim gibi çok özgüvensiz ve çekinik oluyorsun. Annesi ev hanımı olan, her gün saçlarını özenle ören, gün boyunca çocuğuna bakan kadınların çocukları canavar gibiyken biz hep pısırık eziktik. Çünkü sırtını yaslayacağın güvendiğin biri olmuyor arkanda, aslında seni hiç istemeyen fakat para için bakan o kadınların somurtkanlığı, soğukluğu hala gelir aklıma. Seni seven koruyan kollayan kişi gün boyu işte çalışırken, seni sevmeyen aranızda bir bağ olmayan yedi kat yabancı birinin elinde büyüyorsun ve sürekli bir güvensizlik, ilgisizlik, sevgisizlik ortamından dolayı bu kişiliğine de yansıyor. Güvensiz, korkak, utangaç biri oluyorsun. Ama bunun için anneme asla kızmadım. Kızmam gerekiyor muydu acaba? Onu da bilmiyorum. Annem sonuçta bizim daha rahat yaşayabilmemiz için çalışmak zorundaydı diyerek saygı duyuyorum, hiç suçlamıyorum. Fakat çalışmasaydı bizi o büyütseydi çalışmasıyla ailemize kattığı destekten daha büyük bir destek de olabilirdi. Çocukluğumun hep buruk geçtiğini anımsıyorum.
evet evet bunu soylemeye calısıyorum bende benım evımde sınır yoktur mesela salon muş oturma odasıymış falan fılan her yere oturulaılır her yerde oyun oynanabılır bakıyorum anneme bız kucukken salon dıyıpde temızleyıp paklayıp sadece mısafır geldıgınde gırebıldıgımız odanın bıle kapısı sonuna kadar acık benım oğlum elınde boya kalemlerı gezıyor odada dıyorum bızım sucumuz neydı :) o torun dıyo cıkıyor ısın ıcınden :)aslında iki farklı durum var 1 yabancıların bakması 2. anane babaneyle sevgıyle buyumesi. sen cok haklısın buruk olmakta. ama bzizim cocuklarımız sevgıyle boguluyor şu an. her ıstedıgı yapılıyor park gezme yeme ıcme sevgı sevkat oyun. o yüzden biz şanslıyız biraz. benim annemde bakıcılık yapıyodu ben dogurana kadar baktıgı her cocuga sevgıyle baktı. cok sevdı sevıldı. şans bırazda
En iyisini yapıyorsun. Sakın ilgiyi kesmeboyle olmaması ıcın cok ugrasıyorum her hareketını takdır etmeye calısıyorum gıder gıtmez eve oyun hamurlarına sarılıyo anne amurr amuurr dıye dıye :)
ustumuzu degıstırmeden 10-15 dk hamur oynuyoruz.inan butun ısımı o uyuyunca yapıyorum yemegımı bıle o uyuyunca yıoyorum nerdeyse yeterkı zamanımızdan çalmış olmayayım dıye
Canim merhaba bende 25 yaşindayim, Benim annem babamda çalişandi. Beni yan komşumuz buyutmuş. Annem ve babam ikisi ayni fabrikada çalisirdi o zaman annem 1 hafta gece babam 1 hafta gündüz giderdi, Sonra vardiyalari değisir tam tersi olurdu. Yani senin çocuğun gene şansli ki annen ve baban bakiyor. Ben hep komşuda buyudum. 45 yaşinda ikiside emekli olmuştu. Annem babam beni buyutmedi diye şukur ne psikljim bozuldu ne de çevreye zararli birisi oldum bazilari bu şekilde dusunuyor.arkadaslar calısıyorum oğlum 2 yaşında annanesi ve dedesi bakıyor tek torun olduğu ıcın yere göğe koyamadan buyutuyorlar sağolsunlar.sevgileri yedirmeleri uykuları herşeyi dört dörtlük.eğitimi,eğitici oyuncakları akşama kadar onu yetiştirmek için ugrasıyorlar ve çokda güzel yetiştiriyorlar kuralları falan var yani öyle şımarta şımarta da değil.
aksamlarıda alıp oglumu evıme gıdıyorum ama 10 gün izine çıktım işten ve oğlumla zaman gecırdım evde ve neler kaçırdığımda gözüme gözüme girdi tabiri caizse.10 gün sonra ayrılmak onu yenıdenbırakmak banada zor geldı oğlumada neyse onuda atlattık eskı düzene döndük.
Ama ben simdi kendimi kötü hissediyorum aslında çalışamk zorunda değilim ama 15 yıllık ssk geçmişim var evde olursam da kesinlikle ödenmeyecek biliyorum eşimin maaşıylada geçiniriz ama kenara köşeye bisey atamayız acil bir masraf çıksa sıkıntıya gireriz.
annesi çalışan ve o şekilde büyüyen arkladaslar varmı burda onlar ne hissettiler ileriki yaşamlarında annelerini suçladılarmı hayatlarında eksileri artıları ne oldu
çalışan annelerden çok annesi çalışan ve öyle büyüyen bir arkadastan fikir istiyorum
ayyyy inşallah benim kızımda böyle düşünür büyüyünce. çok içerliyorumBildim bileli annem çalışıyor. Ben de anneannem ve dedemle büyüdüm.
İyi ki annem çalışmış da vizyon sahibi, sosyal bir kadın olmuş.
İyi ki anneannem ve dedemle doya doya zaman geçirmişim, onları bütün torunlarından daha iyi tanımışım.
Ve onlar için yeri her zaman başka olan torunları olmuşum.
Annemi hiç suçlamadım. Bana daha iyi bir gelecek sağlamak için çalıştığını hep bildim.
Endişelenmeyin, sizin çocuğunuz da suçlamayacak.
Herkes kendi gerçeğini benimsiyor bir süre sonra.
O ayrı.Deiğim gibi istemezsen çalışmazsın.En doğal hakkın evladının yanında olmayı istemek.Ama ilerde beni suçlar mı diye bir endişe taşıma.Ortada bir suç yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?