Başka bir konuya da yazmıştım sizin konunuzada benzer şeyler yazacağım. Çalışan annelere daha fazla haklar verilmeli, ayrıcalıklar tanınmalı. En büyük sorun bu bence. Kadın hangi birine yetişsin evinemi, çocuğunamı, eşinemi, işinemi kaldı ki kendisinemi ? Malesef hala eksiğiz bazı konularda gibi geliyor. Ben kadınlar illa çalışması veya çalışmaması gerekir diye bakmıyorum olaya.. ikisi birden olunca bir taraf muhakkak aksıyor bu bir gerçek. Bir çocuğun eğitimini kesinlikle annesinin vermesi gerektiğini, annenin çocuk üzerinde pasif kalmaması gerektiğini düşünmekteyim. Çalışıyorsa çocuğuyla normalden iki kat fazla ilgilenmesi gerekiyor ki buda olamıyor çoğu zaman. Çin malı gibi ortalarda büyümesinin doğru olmadığını, bir anneye bir kv ye bir kreşe... eğitimi karman çorman oluyor huyu değişebiliyor, sizi tam benimseyemiyor, anne kim baba kim anneanne babaanne hepsi birbirine karışıyor, tutarsızlıklar da çocukları çok etkiliyor vs. ve en çok annesine ihtiyacı var bunu bende sizin gibi çalışan bir annenin çocuğu olarak söylüyorum. Yaşadıklarınızın aynılarını yaşadım. Büyüdüğünüz zaman bile anne eksikliğini hissediyorsunuz, kendinizi tamamlanmış hissedemiyorsunuz bazen. Çalışmak zorunda olanlara zaten sözüm olamaz ki zorunlu değilse bile mesleğini yapmak isteyebilir, ruhen, psikolojik açıdan iyi geliyor olabilir gayet normal. Anne de bir insan. Gayet hobileri olabilir, çalışabilir... fakat bilinçsiz bir toplumuz hala ne yazık ki kadının yükü fazla, her şey kadından bekleniyor. Bu durumda kadın illa bir yerden fedakarlık yapmak zorunda kalan oluyor. Başta eşler yardımcı olmalı ve devlet bu konuda daha çok haklar tanımalı diye düşünüyorum. Diyeceksiniz ki devlet kurumlarında bazı hakları oluyor vs peki özelde çalışan ne yapsın ? Ya da normal bir işte işte...
eşim hem çalışmamı isteyen ama ger ise bahane bulan biri bence istemiyor çalışmamı ama o sorumluluğu da tam olarak alamiyor beni de çok iyi tanıdığından vazgecircek yontemleri de cok iyi biliyor
