Calisan anneler

omergry .!.:

Peki çocuklarına kim baktı?
Annelerin en büyük endişesi çalışmak değil aslında. O süreçte çocuk(lar) ne kadar ilgisiz kalır meselesi..
Annelik duyguları işin içine girince duygusal düşünme sadece neyi başaracağına ve başarıya odaklan olmuyor işte..
Tamam tanıdığınız çok güzel kotarmış da çocuklar o arada nasıl büyümüşler diye sorarım ben kendi kendime..

Genişletmek için tıkla...

anne ve babası neredeyse onun yüzünden boşanıyorlardı annesi torunlarına baktı bir sene bir sene eşi öğretmendi sabah eşi bakıyordu öğleden sonra çocuklarına kendisi baktı bir sene görümcesi baktı görümcesi eşi ve eşinin ailesiyle bu sebepten problem yaşadı bebeği arabada bırakıp sınava girip çıktığını biliyorum mesela
bu kadarı çok fazla dersiniz

Loch Ness Canavari .!.:

Söylediklerinizden çok daha kötü şartlarda çalışan binlerce kadın var.
Gerçekten istiyorsanız çalışın. İlerisi için başka planlarınız da var galiba. Eşimden ayrılmayı düşünüyorum yazmışsınız yanlış anlamadıysam.
Güzel geçirilirse 2 saat az değil hem.
Annem ev hanımıydı ama hiç bizimle ilgilenip etkinlikler yaptığını hatırlamıyorum mesela.
Ben çalışmıyorum 4 senedir. Ama sebebi çocuklarımın küçük oluşu değil. Onlarla daha az zaman geçirecek oluşum değil. Sonuçta annesi çalışan çocuklarda bir eksiklik göremiyorum. Varsa da başka hatalardan kaynaklanıyordur.
Fakat ben istemiyorum ve hatta nefret ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ben kendimde o gucu bulur muyum iste ? yorgun argin isten gel cocuklarla etkinlik yap falan sanmiyorum ancak haftasonlari. su an hergun en az 2 saatimiz oyunla geciyor.

neli2582 .!.:

Aynı sebeplerden ötürü bende 5 yıldır çalışmıyorum.Ben ufak bir firmada muhasebede çalışıyordum , çocuğumu kreşe versem maaşımın yarısından fazlası kreşe gidecekti.İş saatim 9-18 olsa sabah 7.30 evden çocukla çıkmam gerekecekti akşam eve gelişim saat 19.00.Okadar erken kalkan çocuk max 9 da uyur.Eeh ben saat 19 dan sonra üzerimi değişip yemek yapana kadar yiyene kadar kızımla iki laf edene kadar 9 olur zaten.Ne kızıma ne kendime bu eziyeti çektirmeye değmeğeceğini düşündüm.Kısa bir süre haftada iki gün part time çalıştım,gayet uygundu başka sebeplerden ayrıldım.Yaşınız kaç bilmiyorum,mesleğinizide bilmiyorum.Ben 35 yaşındayım zaten çalışsam daha 15 yıl anca çalışırım ,muhasebede aman aman kariyer zaten yapamam.Herkes para için çalışıyor sonuçta.Farklı işte olsa saatleri bana uygunsa ve ailem mutluysa benimde işime gelir.Sırf kariyer için kendimi ve çocuğumu perişan edemem.

Genişletmek için tıkla...

30 yasindayim su an kritik donemdeyim. az daha calismazsam kariyer diye birsey olmaz. ancak sekreterya falan yaparim

Rapunzel86 .!.:

Konu sahibesi kaç yaşındasınız?Ben de oğlum için isten ayrılmıştım oğlum 22 aylık oldu iş arıyorum artık zamanı gelmiştir diye düşünüyorum çünkü iş öyle pat diye bulunmuyor ben özel sektör calisaniydim 5 yıla yakın turkiyenin en büyük şirketlerinden birinde çalıştım evime çok çok uzaktı ben eve geldiğinde oğlum uyumuş olacaktı o yüzden kıyamadım istifa ettim e şimdi de büyüdü bakalim hayırlısıyla iş bulabilirsem başlayacağım hemen

Genişletmek için tıkla...

30 yasindayim. hamlamis durumdayim zaten ancak baslangic seviyesinden is bulmam gerekecek tekrar. ve maasim cok dusuk olacak.

bher ikisinide becerebilen kadinlara imrenerek bakiyorum
kadin cok yonlu olmak zorunda cocugunun ihtiyaclarini gorucek eve gidip yemegi hazirlayip kaldiricak genel maddi durumunuz cok ustunde olucakta haftada 1 temizlikvi tutucaksin ki benim icin cok zor aileden birine aksam yemegine gitsen bile oturamiyosun yardim etmek zorunlulu hissediyosun ...
Ama erkek oyle degilki yardim etmete kalksada bir yerde falso veriyor beceremiyor yine isler kadina kaliyor zor cok zorr

Oğlum 19 aylık, çalışıyorum ve şimdi kızıma hamileyim. İkinci gebeliğim sürpriz oldu, beklemiyorduk.

Oğlumu 2,5 aylıkken bakıcıya bıraktım ve ofise döndüm. Benim kendi işim olduğu için geç bile kaldım işe dönmekte diyebilirim.

Bakıcımız hala bizimle devam ediyor ancak oğlumu geçen hafta kreşe başlattım. Zaten 2 yaşında verecektim ama kardeş plansız olunca erkene çekmeye karar verdim.

Kendi işim olduğu için saatlerde biraz daha esnek davranabiliyorum, mesela 4 gibi çıkıyorum işten. Oğlumu kreşten alıp eve gelmem 5i buluyor. Bakıcımız şu an boşta olduğundan sağolsun ev işlerini hallediyor, kalan vaktimi ben oğlumla ilgilenerek geçiriyorum.

Çocuğumla geçirdiğim vaktin azlığı ve kreşe erken vermemin vicdan muhasebesini çok yaptım. Ancak farkettim ki evde tüm gün beraber olduğumuz haftasonları, hafta içleri kadar kaliteli zaman geçirmiyoruz. Ben daha ziyade ev işlerine takılıyorum ve oğlum da etrafımda dolanıp kendince beni oyunlarına dahil etmeye çalışıyor. Ama haftaiçi doya doya oyun oynuyoruz, geziyoruz vs..

Bu biraz da annenin karakteri ile ilgili. Ben evde tam gün çocuk baksam şimdiki kadar verimli bir anne olamayabilirdim. Ancak şu an planlamamı çok güzel oturttum. Oğlum da 2 yaş sendromunun ayak seslerini saymazsak güzel huylu bir çocuk. Bir şeyler eksik gibi hissettirmiyor davranışları bana.

Tabi her ailenin dinamikleri, her annenin doğrusu farklı. Ben şimdiye kadar bu şekilde ilerledim. Umarım hata yapmamışımdır ve yapmam.

geodal .!.:

anne ve babası neredeyse onun yüzünden boşanıyorlardı annesi torunlarına baktı bir sene bir sene eşi öğretmendi sabah eşi bakıyordu öğleden sonra çocuklarına kendisi baktı bir sene görümcesi baktı görümcesi eşi ve eşinin ailesiyle bu sebepten problem yaşadı bebeği arabada bırakıp sınava girip çıktığını biliyorum mesela
bu kadarı çok fazla dersiniz

Genişletmek için tıkla...

Off ya şahsen ben buna bu da hayat mı derdim..
Her şey çok zormuş onun için. Hele bebeği arabada bırakıp sınava gitmek kısmı tam bir trajedi.
Bu kadar hırs bana göre iyi değil. Neyse ki sonu iyi olmuş..

Cocuklari kreşe yollarsin. Emin ol onlar için daha faydali olur. Sosyal olmalari, aktivite yapmalari,.. Artik bir noktadan sonra evde yapilcak aktiviteler sinirli kaliyor.

Yani bu şekilde zaten tüm gün evde olmayacaklar, yani gayet çalişabilirsin. Sonucta mesela büyükte ilk okula gittigindede böyle olacak.

Artik bu yaşlarda sadece anne değil, çevreye, farkli şeylere ihtiyaçlari oluyor. Önemli olan geçirdiğin vaktin çok olmasi değil, kaliteli olmasidir. Bana sorarsan senin için tam ideal çalişma vakti. Çoçuklar büyümüş, süt sorunu yok. Ilerde okul çağina geldiklerinde maddi acidan rahatlamaniz,.. Kesinlikle çaliş yani.

Konu sahibi herkes bir şeyler yazmış,bazı anneler çok şanslı.Bakıcı ,temizlikçi tutabiliyor yada kayınvalide çocuklara bakıyor.Senin hesaplaman gereken alacağın maaşa göre çocukların kreş masrafı sabah akşam kreşe bırak işe git geri al telaşı,evin işleri vs buna değer mi?Evde yardımcın yoksa çok yorulursun.Birde ilkokul ortaokul dönemi var.Yardımcınız olmazsa ozaman çocukları kim okula götürüp getirecek?Özel okula verebilirsiniz fakat bütçenize uyarmı?Bazı anneler bu sebeplerden dolayı gerçekten çalışamıyor,yoksa herkes ister üç beş fazladan gelsin.

Bnde hep bu konuyu merak etmişimdir bnmde bebeğim olacak çalışmasam eşimin maaşı bize yeterdi. Memur olarak çalışmaktayım bazen bıraksam çoluk çocukla ilgilensem hep evde kalsam diyorum ama memurlukdan istifa edersem pişman olacağımı düşünütoyum nedense

Bebekler küçükken tamam da şu an çalışmasan da zaten kreş yaşındalar. Sabah gidip onlar da 5te çıkacak gelecekler eve, gene aynı hesap olacak. Onların da sosyalleşmesi, yeni şey öğrenmesi, eğitime başlamaları lazım. Bu süreçte boş evi beklemek yerine gayet de uygun bir biçimde tam zamanlı kariyerine devam edebilirsin.

İş hayatı acımasız, donanımlı deneyimli gençler akın akın geliyor, ne kadar ara uzadıkça sıkıntılar artıyor. En basitinden insan köreliyor, unutuyor, yenilikleri tam randımanlı evden takip edemiyor.

Zaten iki çocukla işe alım bile sıkıntılı, aynı işi bekar birine vermek yerine sürekli izin alma ihtimali olan 2 bebekli birine vermek için bile 40 kez düşünecekler.

Biri 2 yaşında biri 4 aylık çocuğa sahip 2,5 yıl önce çalışma hayatına ara vermiş şahıs bebek kakasının olduğu yerden fikirlerini bildirdi.

Sevgiler.

Bu işsizlikte iş bulmayı basarirsaniz başlayın bence. Dünyanın binbir türlü hali var çocukların büyüme süreci hep para. Parasız saadet olmuyor bence

Ayaklarim3kilo .!.:

Bebekler küçükken tamam da şu an çalışmasan da zaten kreş yaşındalar. Sabah gidip onlar da 5te çıkacak gelecekler eve, gene aynı hesap olacak. Onların da sosyalleşmesi, yeni şey öğrenmesi, eğitime başlamaları lazım. Bu süreçte boş evi beklemek yerine gayet de uygun bir biçimde tam zamanlı kariyerine devam edebilirsin.

İş hayatı acımasız, donanımlı deneyimli gençler akın akın geliyor, ne kadar ara uzadıkça sıkıntılar artıyor. En basitinden insan köreliyor, unutuyor, yenilikleri tam randımanlı evden takip edemiyor.

Zaten iki çocukla işe alım bile sıkıntılı, aynı işi bekar birine vermek yerine sürekli izin alma ihtimali olan 2 bebekli birine vermek için bile 40 kez düşünecekler.

Biri 2 yaşında biri 4 aylık çocuğa sahip 2,5 yıl önce çalışma hayatına ara vermiş şahıs bebek kakasının olduğu yerden fikirlerini bildirdi.

Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

canim sagol yorumun icin. yasadigim ulkede kres 3 saat oglan zaten zorunlu egitime basladi o da 6.5 saat.
okul sonrasi 5:30 a kadar okul kulubu sansim var.
kizi da 9-3 yari devlet destekli krese gonderip sonrasi alip evinde bakacak birine birakabilirim. ama saat 8-6 kadar kres olayi cok cok tuzlu burada ki zaten o kadar uzun sure mesai gibi kres ortaminda durmalarina sicak bakmiyorum. daha az duracak olsa bile 8-6 uzerinden ucretlendiriyorlar ozel kresler.
9-6 8-5 olan bu kariyer odakli isler merkezi ve biz biraz merkez disinda oturuyoruz. cocuklari alip eve gelmem 7den erken olmaz.
diger yonden zaten korelmis durumdayim, yakin zamanda is goremez olacagim bu gidisle

Bazı yorumları aşırı garipsiyorum ben, çalışmayıp evde çocuk bakmak çocuğu düzgün yetiştirmek demek değil yani neden işi buna indirgiyosunuz? Bence çalışmak istemeyen insanlar işi çocuğa indirgiyor. Çalışmak istemiyosanız çalışmayın kim ne diyebilir? Ama siz " çocuğumu ben büyütmek istiyorum"a gelince saçma oluyor, çalışan anneler de çocuklarını büyütüyolar sonuçta. 2-3 senelik bir zahmet için neden bütün hayatınızdan vazgeçiyorsunuz konu sahibi? 50 yaşına gelip bir emekliliğiniz olmayınca nasıl pişman olacaksınız emin olun. Şu an kızlar okuyor, çünkü ev hanımı anneler biliyolarlar zorluklarını, kızları onlar gibi olmasın diye uğraşıyolar. Çalışın siz de. Ölümün tek gerçek olduğu şu hayatta kimsenin de varlığına, gelirine güvenmeyin derim ben. Bu da benim mottom.