kısaca şöyle bir örnek vereyim;
Çalışmadan önce evin bütün temizliği, harcaması, yemek yapma, evi toplama, herşey herşeeeyy benim görevimdi..
Çalışmaya başladıktan sonra ben çay yaparım, eşim çayları doldurur, ben bulaşık yıkarım o kurular.
Hatta dün akşam biraz kuyruksokumu ağrısı çektiğim için işten gelince yerimden bile kalkamadım üstümü başımı çıkardığım yerde bıraktım bana mutfaktan söyleniyodu;
"- off peşinden koşmaktan yoruldum, topla topla bitiremiyorumm" diye :)) benim taklidimi yapıyo uyuz kocam :))
eşiniz değer verdiği sürece çalışmakta, ev hanımı olmakta aynı değer.. yater ki o bunu görebilsin.
Bende şu çalışmayanların "eşim kapıyı benim açmamı istiyor" telafuzuna,telafuz ederkende kırıtır gibi tavırlara ifrit oluyorum.
Ne yani, çalışanlar eşlerini bacadan mı sokuyor...
Çalışanlar ne kadar dezavantajlıymış...
Alla alla...
Onun için millet olarak aynı yerdeyiz; kadın olarak bir tane bilim insanımız,mecliste yeterli haklarımızı savunucu vekilimiz,ve bilimum yetersizliklerimiz var.
Seviyorum Türk'ün aklını(!)
Eşimizin bunları yapması için illaki çalışmamız şart değil. Eşim dolabın dağılmış yine der oturur dolabımı düzenler. Misafir geldiğinde çay servisi yapar yapma dememe rağmen.eve geldimi çocuk onda yatana kadar uğraşır. Rabbim şans versin hepimize.
ne mutlu sana quick :) ben bu ilgiyi ancak çalışmaya başladıktan sonra gördüm.O yüzden işten çıkmaya da hiç niyetim yok :))
ALLAH MUTLULUĞUNUZU DAİM ETSİN.
evliliğimin ilk 6 yılında çalıştım, 1 yıldan uzun süredir evdeyim.
bence evliliğime yansıyan farklar şunlar:
çalışırken daha bakımlıydım, evde çoğu zaman pijamalarımla ve makyajsız geçiriyorum bütün günümü, haliyle eşimin beğenisinin azaldığını düşünüyorum.
çalışırken eşimle konuşacak çok daha fazla konum vardı, anlatacak ilginç hikayelerim... şimdi sadece kızımın gün içinde yaptıkları ve gazetelerden takip ettiğim kadarıyla gündemi konuşabiliyoruz.
çalışırken çok daha rahat harcama yapıyordum, şimdi koca parası yemek zoruma gidiyor, özellikle parfüm, kozmetik gibi pahalı ve lükse kaçan alışverişlerimi yaparken kendimi kötü hissediyorum (eşimin durumu iyi ve asla harcamalarımı takip edecek laf edecek biri değil, sadece alışkanlık benimki)
çalışırken gelen yardımcım hala haftada 2 gün gelmeye devam ediyor ama nedense bu çevremdeki herkese batıyor, sanki evdeyim diye temizlik yapmak zorundayım, toplumsal dayatmalarla daha çok muhattap oluyorum, boş vaktim daha çok olduğu için halam şunu dedi, yengem bunu dedi gibi boş ve gereksiz şeyleri kafamda çevirip sinirleniyorum.
maddeleri yüzlere çıkarabilirim... çalışmak gibisi yok, ama kızımı bakıcıya emanet edemediğim için yaklaşık 2 yıl daha evdeyim... kızımın kreş yaşına gelmesini iple çekiyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?