Kırmızıladığım kısımda yanıldığınızı söyleyebilirim. 2 buçuk senedir iş hayatından uzağım; ilgi alanlarımla daha yoğun uğraşabiliyorum ve bir ilgi alanımı işime dönüştürme yolunda ilerliyorum. Senelerdir hayalini kurduğum şeyin iki adım ötesindeyim çünkü 2 senedir bu hayali evde ilerletme imkanını yakaladım. Ve üzerine bir üni. daha bitirme planım var. Çalışıyor olsaydım bunu yapamazdım ki zaten çalışıyorum, adı bir işte çalışmadığım için çalışmamak sadece. Programlı yaşıyorum, kahvaltı-öğle yemeği ve akşam yemeklerimiz saatlidir, çocuğun uyku saatleri bellidir. Bir yandan annesi ve dadısı iken diğer yandan kendi keyfimin kahyasıyım. Çocuk uyur, elime fırçalarımı alır başlarım ve dünyadaki hiçbir sosyal etkinlik beni resim yapmak kadar tatmin edemez. Haftanın iki günü kursum vardır, 3 haftada bir aile buluşmamız. Sosyal hayatım elbette var ve bunlar üç beş komşudan oluşmuyor, hatta komşuculuk oynamayı sevmeyen biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki sosyal aktivitelerim sabah kahvelerinden çok çalışan/çalışmayan arkadaşlarımla akşam buluşmaları. Tersine çalışan pek çok arkadaşımın vakitsizlikten/yorgunluktan yakındığını görüyor, saatlerce iş yeri yakınmalarını dinlerken kendimden geçiyorum. Verdiğiniz örnekler geneli kapsamıyor, benim gördüklerim de elbette. Paslanmak kişinin karakteri/meyli ile ilintili.
