Çalışmanın Hayatı Elimizden Aldığını Düşünenler?

devlet vergı almasa masralar duser faturalar duser yemek kıyafet versın tum ınsanlara dıyemem ama eve cevreye çöpe suya elektrıge gunluk aldıgın ekmege bıle ayagındankı coraba bıle bır de vergı ödüyorsun.. bunlarda olmasa belkı kucucuk bır vatandaslık verdıgı adında 1 kerede verdı verılse ve bır kot olsa gelır kotsı mal varlıgı kotası bunun ustundekı ınsanlar ultra vergı ödese
 
Ben de biraz daha idealist olsaydım saçma işlerde çalışmasaydım diyorum bazen. Ama tam meslek seçilecek yaşlarda kendimizin farkında bile değildik test kitapları okul dershane derken ayrıntılarda boğulduk, büyük resmi kaçırdık. Şimdiki aklım olsa seçeceğim bir sürü meslek bulurum o tercih kılavuzunda. Tercihlerimi bile hocam yaptı Ne bekliyordum ki?

Doğru ben damardan girdim giyecek-yiyecek konusuna gelene kadar çözülmesi gereken daha fena durumlar var. Sonuç olarak yaşamak mucize bu ülkede
 
 
Şimdi liseye giden kardeşim var. O da ne meslek seçeceğini bilmiyor. Çok endişeliyim onun için. "Birini seç ortada gezinme" diyorum ama bakalım. Umarım benim gibi mutsuz olmaz..
 
Yani her noktası benim düşündüklerim.
Yaşıyorum ama boş yaşıyorum, hayatım da sadece iş yerim var. Ondan kalan vakitte ev ile uğraş ve uyu buı kadar!
Bende öyle sinir oluyorum ki bu düzene..
Ne yapabiliriz hiç bir fikrim yok.
Bir şey yapmak istesekte zaten zaman yok...
 
Hoş geldin Kaety.
Bana bir şeyler yapmak gerek gibi geliyor ama ne olduğunu ben de bilmiyorum. Tek bildiğim böyle giderse aklımı kaçıracağım. Eşim de aynı hislere sahip. Ama onun çalışma şartları benimkinden çok daha kötü. İkimiz de bunalmış durumdayız. Artık "Kendi işimizi mi kursak" diyoruz ama cesaret isteyen bir şey bu da. Bilemiyorum, bilemiyorum
 
ne mucizevi yaratıklarız... Yaşamayı bile başarabiliyoruz
 
çalışmayı bende seviyorum aslına bakarsan severek çalışıyordum.
ama evleneli bir ay oldu ve gerçekten evlilik ile iş ibir arada istediğim şekilde yürütemiyorum.birşeyler eksik kalıyor hep. sürekli hızlı hareket etme zorunluluğu keyif yapamama eksikliği oooooooooooofffffffffff çalışmasammı ne dedirtiyor yani bana malesef. :/
 
Tabii zaten o seçenek var ama herkez için bir seçenek değil, ev kredisi öderken, nasıl bir iş yeri açabilirim ki
İnan ev de boş oturmakta çözüm değil, o da beter. 1 yıl evde kaldım ne değişti, hiç bir şey.
Sanırım az biraz zengin olmak lazım, çalışmasan bile sürekli gezip tozacağın için sıkılmazsın!
Şuan için en olumlu düşünce, sağlığımızla mutlu olmak.
 
Zaman zaman hepimize dedirtiyor canım ama maddi durum iyi değilse malesef bu bir seçenek değil.. Aslına bakarsan burada da yapabildiğimiz bir şey yok dertleşiyoruz yani
3 ay gezdik eşim de ben de çalışmıyorduk. Deniz, kum, güneş, gezme, tozma ne ararsan vardı. Valla hayat süperdi 3 aydır da çalışıyoruz ama gel gör ki pilimiz bitti çoktan. Zenginlik hayali ben de çok kurar oldum şu sıra. İnan sıkışmış gibiyim hiçbir yere kımıldayamıyorum sanki.
 
ah ah çokda gözüm yok hayatımı yaşayabileceğim kadar zengin olsam yeter di.
bende kendi işimi açmayı istiyorum ama şimdi ev kredisi bitmeden yatırım yapamam ki.
 
Vay canınaaa.. 3 ay ikiniz birden çalışmayıp gezdiniz, süpermiş..
Yanlız eşinle de aynı kafadansınız ne güzel
Benim eşim 1 hafta çalışmasa sıkılıyor, deli mi ne
 
ah ah çokda gözüm yok hayatımı yaşayabileceğim kadar zengin olsam yeter di.
bende kendi işimi açmayı istiyorum ama şimdi ev kredisi bitmeden yatırım yapamam ki.
Aynen benim de lükste gözüm yoktur. Sadece şu anki durumun yetersiz olduğunu hissediyorum. Birazcık, azcık daha iyi olsa yeterdi
Vay canınaaa.. 3 ay ikiniz birden çalışmayıp gezdiniz, süpermiş..
Yanlız eşinle de aynı kafadansınız ne güzel
Benim eşim 1 hafta çalışmasa sıkılıyor, deli mi ne
Evet canım biz evlenirken şehir değiştirdik. Bilmediğimiz bir şehre taşındık yaz aylarıydı deniz kenarı da var. Değerlendirdik :) Sonlara doğru çalışma isteği geldi bana da. Çalışmaya başlayınca gördüm ki hiç çalışmamak da olmuyor, insanüstü çabalar vermekle de olmuyor. Ortasını bulaydık iyiydi
 

ne işle meşgulsünüz, eşiniz ne iş yapıyor? merak ettim sadece. hangi şehirde yaşıyorsunuz şuan.
istanbul dışında bir şehirde geçim çok zor olmasa diye düşünüyorum. yanılıyorum sanırım.
 
Türkiye'de özel sektörün genel anlamda insanların hayatında böyle bir etkisi var, görmezden gelinemez ama bir iş yeri açmak da kolay değil, patron olmak da kolay değil. Bu sistem öyle bir duruma getiriyor ki insanları herkes patron olma hevesiyle yanıp tutuşuyor, o kadar çok duydum ki cafe ya da o tarz yerler açmak isteyenleri. Sonra da batan batana.

Sistem düzgün işlemedikçe ne işçiler ne de patronlar yaptıkları işin hakkını vererek çalışmayacaklar. Bir kısır döngü gibi. Bir yerde birilerinin bunu kırması gerek ama bu da uzun vadede olabilecek bir şey.
 
Forumda kendimle ilgili çok fazla detay vermek istemiyorum sevgili petunya :)
İşçiyiz diyebilirim ve İstanbul'u ilk başta pahalılık, sonra da kalabalık yüzünden terk ettik. Deniz kenarı şehirlerden birindeyiz. Maliyet İstanbul ile kıyaslandığında gerçekten düşük ama henüz ekonomimiz oturmuş değil. Malum çalışmaya başlayalı 3 ay oldu. Onun dışında zaten konuyu açma sebebim maddi sıkıntılar değildi. Çalışma koşullarının hayattan zevk almaya engel olacak düzeyde zor olmasıydı.
 

anladım flores, çok açıklayıcı olmuş teşekkürler
yazdıklarında kısmen haklısın, kapitalist düzenin tüketime dayalı insanlarıyız.
maddiyata, görselliğe ve gösterişe çok önem verilmeye başlandı.
tüketim hızı hızla yükseliyor. ihityaçlarımızdan fazlasına ihtiyaç duymaya başladık. eşim bana hep şunu anlatır, bekarken de anlatırdı.

eskiden bir babam çalışıyordu, çok güzel geçiniyor, tatile bile gidiyorduk. şimdi bir evin bütün fertleri çalışıyor ama geçim yine zor.. bence bu düzen de bi sapma var ve kimse karşı gelemiyor. sürüye uymuşuz

ama yine de çalışmayı seviyorum bu nasıl çelişki bende anlamadım. bende 3 aylık evliyim
 
Hayırlı, uğurlu olsun evliliğin :)
Çok doğru; ben kendimi mütevazı, sadelikten hoşlanan bir insan olarak tanımlardım. Ama son zamanlarda tüm mağazalardan bir şeyler alasım geliyor, kıyafet delisi olmak üzereyim, güzel bir ayakkabı gördüğümde içim gidiyor vs vs..
Aslında almak mutlu etmeyecek bizi, çünkü aldıkça alasımız geliyor. İhtiyaç duymamak mutluluğu getirecek ama artık neye maruz kalıyoruz da böyle oluyoruz bilemiyorum. Tüm bunlar birleşince ortaya "param yok" fikri çıkıyor bu da "daha çok olması için daha çok çalışmalıyım"ı getiriyor. Eh, sonra gelsin bunalımlar. Aslında paraya ihtiyacımın olmayacağı bir düzene geçmek isterdim. Kökten çözüm :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…