1,5 yıllık ilişkimi noktaladım 3 hafta önce... bu bi buçuk yılın son iki ayı hariç herangi bi sorunumuz olmamıştı, ama o 2 ayın içinde defalarca aldattı, yalanlar söyledi, ilgisizleşti... her şeyi affettim, insanlar sen delisin, salak mısın dediler önce sonra kendi düşen ağlamaz demeye başladılar... ama seviyodum işte, sevmekten öte ölümüne değer veriyodum, çok büyük fedakarlıklar yapıyodum ve onun için bir sürü iyilik... hani anası babası yapmazdı benim ona yaptığım şeyleri, verdiğim emekleri başkası onun için vermezdi...
önce mesafeler bahane olmaya başladı, sonra mevki farkı sorunu çıktı ortaya, kazanç durumu girdi işin içine, derken ne kadar bahane varsa sıralamaya başladı, ilgisizliği cabası...
en son bi noktaya kadar geldik, hani gidebildiği yere ben sürükledim ama baktım olmuyo, ağlaya ağlaya "bitti" yazdım... aslında o hiç üzülmedi hissettim bunu...bu arada sürekli gölge gibi takip ettim, kızlarla muhabbetini ve hepsiyle bi iki muhabbetten sonra sıkılıyodu görüyodum...
ve dün gece... msndeyken var mı bi değişiklik hayatında dedi, sanki hayatında biri var mı der gibi, yok her şey aynı dedim... birden "sen benimsin, seni kimseye yar etmem" yazdı, sanırım nası o başkalarıyla konuşuyosa benim de konuşabileceğimi farketti... ben oyuncağın deilim senin başkasını bulamayınca bana geliyosun dedim, "evet deilsin ama benimsin" yazdı... sonra yanıma geliceğini yüz yüze konuşmak istediğini yazıp çıktı, üstüne herangi bişey sölememe izin vermeden...
ben hep yedekteyim ona göre, ben nasılsa bi yerde varım, başkasını bulamazsa, zor duruma düşerse yalnız kalırsa sığınacağı liman ama durum düzeldiği zaman terkedilecek kişi... ve kendisinin ilk uzun ilişkisiyim, belki de alışkanlık sadece ama böle aşk, sevgi olmaz... onunki bi pişmanlık ve pişmanlıklar geçicidir...