Canım melegim kizim

Çok geçmiş olsun başıma gelse şunu yaparım bile diyemiyorum çok zor bir durum
 
Sonuna kadar katiliyorum. Erkeklerin evlatlariyla bag kurabilmesi bizden daha zor. O cocuk ona bakip babam diye sahiplenmiyorsa erkeklerde de o duygu kolay kolay olusmuyor. O yuzden 35 yildir tanidigim engelli cocuklari olan tum adamlarin oyle ya da boyke bi yamugu kulagima geldi veya sahit oldum. Bizim gibi cilekes degiller aninda yalniz birakirlar biz evde bize muhtac bir bebekle cile doldururken. Tabii esinizi bilemem yani melaike bir adam da olabilir. Ama ben sahsen esime bu konuda guvenemiyorum durust olmak gerekirse. Bakamaz sevemez yani iki aya kalmaz ya katil olurum ya bosanirim. Onu da oyle kabul ettim diyelim.
Ama ben de ayniyim. Allah beni boyle sinamasin tek duam. Ben basaramam cunku. Zaten cocuk cok istemiyorum bir de saglikli da olmazsa iyice depresyon yasarim o yuzden ben aldirirdim her ne olursa olsun.
Kopeklerimden once olmeyeyim allahim diye dua eden insanim. Kimse bakmaz cunku ikimizin de ailesinden. E insan yavrusu olunca perisanlik kac katina cikacak.
 
Ahh canim konunu surekli okuyorum Rabbim yar ve yardimcin olsun insallah cok cok zor bir karar ama ne karar verirsen ver eminim en iyisi olacak sekilde vereceksin insallah kizinda hic bir sorun cikmaz diyecek cok birsey bulamiyorum dualarimdasin canim
 
Yuregime isledi yazdiklariniz ama her zaman soyluyorum sağlıklı her birey zaten engelli adayidir. Ben olsam bende kiyamazdim yavruma. Beni secmis onun annesi olmami istemis gibi seyler dusunurdum. İnsallah dediklerinin tam tersi cikar ama dedikleri gibi olursada ikinizde cok ozel olacaksiniz ve Allah im insallah ikinizede yardim edecek. Kendinizi uzmeyin meleginiz hisseder konusun omunla sevginizi hissettirin. Sıkı sıkı tutunun birbirinize
 
Bu bence tek taraflı düşünülecek bir şey değil. Tamam bakabilecek maddi durumda olabilmek var ama bir de manevi olarak yetebilmek var. Rehabilitasyon merkezinde çalıştım birkaç sene, o çocukların anneleri o kadar yıpranmış durumdaydı ki. Evet canından bir parça oluyor, onun için ölürsün bile ama o kadar seviyorsun ki bu kadar acı çekmesine, dışlanmasına, hatta o acıyan bakışlara bile dayanamıyorsun bazen. Romantik taraftan bakmak isterdim ama o çocuğun psikolojisini de düşünüyorum, anneyi de düşünüyorum. Her zaman bir yenidoğana bakar gibi ona bakmak zorunda olacaksınız, her zaman size muhtaç bir bebek gibi kalacak. Ben şunu yapardım bunu yapardım demek istemiyorum, uzaktan herkese söylemesi kolay çünkü. Ama iyi düşünün, aldırmak ona kötülük etmek olmayabilir böyle bir durumda. Geleceği tabi ki bilemeyiz ama bir önüne gelecekleri bilerek hareket etmek var bir de birden yüzleştiğiniz bir durum var. İkisi birbirinden farklı şeyler.
 
Konu cok hassas oldugu icin cumleleri cok dikkatli secmeye calisiyorum ama cogunluk o hassasiyeti göstermiyor.
Bu konuyu, saglikli zannedilip engelli dogmus, ya da sonradan bir engele sahip olmus cocuklarla kiyaslamak cok buyuk yanilgi.
Birinde elinizden gelen hicbir sey yok, dogmus, ya da o kazayi gecirmis ve artik o hayati bir sekilde yasayacak.
Ama gebelikte konulan teshislerde ailenin bir secim sansi var, cocuguna baktiginda seni bile bile dunyaya getirdim demenin yuku var, yarin o cocuk beni neden dogurdun dediğinde vermesi gereken bir cevabı var... o yuzden anneye aldirmamasi ya da aldirmasi yonunde psikolojik baski uygulamak cok acimasizca.
Boyle durumlarda anneye bu senin sinavin deniyor ya hani, peki cocugun sinavi?
 
konu sahibi sizin için söylemiyorum asla lütfen yanlış anlamayın...inşallah bebeğinizin sağlıklı olduğu anlaşılır. bahsettiğiniz bu konuda da tabii ki karar sizin.

ama bebeğin anormalliği hayatı boyunca sürecek bir hastalığı/durumu kesin olarak tespit edildikten sonra aldırmamak bana çok bencilce geliyor.
Doğduktan sonra öğrenirilirse amenna ama sırf günaha girmemek için benim imtihanım diyerek ya da fazlateslimiyetçi bir yaklaşımla kaderimse sınavımsa çekerim demeyi aklım almıyor.
Sırf günaha girmeme kaygısı güderek, hayatı boyunca başkaları gibi olamadığı için acı çekecek bir bireyi zorla yaşamaya mecbur etmeye benim hakkım yok diye düşünürüm. Çünkü asıl düşündüğüm şey kendimden çok acı çekmesi bana acı çektirecek olan çocuğumdur. Varlığı kendisine eziyet olacaksa yazık derim.
 
Eşiniz ne diyor bu konuda? Ben aldırırdım. Siz ne kadar bakarım ederim deseniz de sizin başınıza bir sey gelse, yaşlandığınızda ölüp gitseniz ona kim bakacak? Mizacım biraz sert gelebilir, özür dilerim duygusal zekası düşük bir insanım, hayatım boyunca mantığımla hareket ettim ve kendimi senin yerine koyduğumda o çocuk doğduğunda ileride bir gün bana "beni niye doğurdun?" diye sorduğunu hayal ediyorum sadece ve benim bu soruya bir cevabım yok. Eğer ki senin iyi bir cevabın varsa ve o çocuğun etraftaki insanların acıyan bakışlarını, kendi yaşıtlarının farketmeden dışlamasını ve diğer tüm eksiklerini kapatabileceğine inanıyorsan doğur.
 
Son düzenleme:
Kızıma hamileyken 12haftalıkken down sendromlu dediler bütün testleri reddettim taramalrın hic birini yaptırmadım amniyosentez dediler kabul etmedim rabbime sıgındım senden başkası orayı cok net bilemez göremez dedim kızıma hatim basladım dua herseyin ilacı.kızım dogdu elhamdulillah sapasağlam ve tam tersine cok zeki ..ben aldır yada aldırma diemem ama ben kıyamadım benimde ondan önce 2düşüğüm vardı belki dedim allah beni boyle imtihan ediyor bakalım napacak
 
ilk önce sana sabır diliyorum arkadaşım. gerçekten benim bile içim cız etti.
önerilere gelecek olursak; "benim halamın kızına da aynı şeyi dediler sapasağlam doğdu, doktorlar yanılabilir" gibi gerçek ötesi yorumlara aldanıp umut besleme. ha doktorlar yanılamaz mı, olabilir. başka bir doktora daha görünerek bu şüphenin önüne geçmiş olursun. ama o kadar doktor da böylesi bir durumda yanılmaz canım, bebiş muhtemelen engelli doğacak :/

şimdi sen aslında kendine şunu soruyorsun "ben annesiyim bakarım". e tabii ki bakarsın, kim evladını başından atabilir? ama bir de onun açısından baksak? hayat çok zor olmuycak mı onun için? hem duygusal hem fiziksel acı çekmiycek mi? çekicek evet. hadi diyelim en mutlu şekilde büyüttün, ya sana bir şey olursa kim bakacak o meleğe? yani bilemedim çok zor bir karar.

sanırım ben aldırırdım, bilmiyorum yanlış bir şey belki, gerçi aldırdıktan sonra da uzun süre kendime gelemezdim. hep bir yanım buruk kalırdı. zaten ben bana yük olur diye değil onun duygularının zedelenmesinden hayat boyu acı çekip bir gün yapayalnız kalmasından korktuğum için bu kararı verirdim. cidden çok zor ya, allah senin yardımcın olsun.
ama eğer doğurmaya karar verirsen lütfen ona çok iyi bak olur mu?
 
C
canım çok üzüldüm İnan ki ayrıntılı ultrasonla bakıldı Mı ne bileyim belki yanılmışlardır Allah büyük rabbim sabır versin inşallah
 
Çok zor Allah yardım etsin .sanırım ben aldirirdim kızımı öyle görmeye dayanamazdim ofkelenirdim yikilirdim sürekli yorgunluk psikolojim bozulur ve hayat enerjim gider eşimle tartışır belki evlilik yıpranir ve kızım yipranir mutsuz anne mutsuz çocuk ve ben hastalansam 1 ay hastanede Yatmam gerekse Kim bakar es dost kalabalık aile misiniz ?bir anda gözü bulanan 1 ay hastanede yatan ms teşhisi konmuş o an 3 yaşında kızı olan ve annesi babası olmayan Biri olarak yaziyorum.yani bir ömür çok zor inşallah sağlıklı bir melek nasip eder Allah size.yavrumun acı çekmesine dayanamazdim tahminim melek olarak kalıp acı çekmesini istemezdim. Zor dıştan konuşmak kolay dua edicem sana emin ol
 
Allah yardımcınız olsun. Ben o cana kıymamanızı temenni ederim. O sizi annesi, eşinizi babası olarak seçmiş ki size gelmiş. Siz dahil hiç kimsenin onun yaşam hakkını elinden alma hakkı yok bana kalırsa. Yaşamaması gerekiyorsa zaten yaşamaz.

Biliyorum kafanız şu an çok karışık. Şimdi ben baksam bile ileride ne olacak diye düşünüyorsunuz. Ama inanın tıp o kadar ilerledi ki, her şeyin bir çözümü var. Siz yeter ki savaşmaya gönüllü olun. Hem şimdi size bu bebek engelli, hiçbir şey yapamaz derler. Ancak öyle bir zaman gelir ki o çocuk dünyaya gelir, sağlığına kavuşur, büyür, eğitimini alır, mesleğini edinir, sizi gururlandırır ve gün gelir o size bakar. Kendimden biliyorum. Hemen hemen aynı olmasa da benzer bir hikayem var. Kendimi ifşa etmemek adına detay veremiyorum. Eğer isterseniz özelden seve seve konuşabilirim sizinle.
 


Yakın bir arkadaşıma doktor bu bebek baya geriden geliyor down sendromlu olabilir dedi. Bunlar tekrar başka bir doktora gittiler doktorda gebeliğin başında olsan bu bebeği alırdık böyle çok bebek aldık down sendromlu olma ihtimali yüksek geriden geliyor ama doğuma az kalmış yapcak bir şey yok dedi ve bebek normal doğdu şükür ki sağlıklıydı. Ama gebelik başında olsa belkide alınacaktı. Karar sizin siz annesisiniz yaparım bakarım derseniz kimsenin size birey demeye hakkı yok. Kaldı ki o sizin canınız parçanız çok zor bir karar Allah inşallah bebişini sağlıklı hayırlı evlat eyler.
 
down sendormu testlerinde mutlaka yanılma payı veriyorlar yüzde yüz demiyorlar zaten diye biliyorum. Ama bu durum sizin durumunuz farklı, ben olsam ben de aldırırdım. Sapasağlam doğan çocuklarında başına bir şey gelebilir diyenler var, eğer doğmuş olsaydı ya da doğduktan sonra basına bir şey gelseydi tabi ki de bakarsınız gözünüzden sakınırsınız ama bu durum çok farklı. Bencilce düşünmeyin. Anomalikleri kesinse bu tek başına hayatını sürdürmeye yetmeyecekse bence çok iyi düşünün. Dünya zaten toz pembe bir yer değil. Bence çok iyi düşünün. Allah bana vermiş , o can bizi seçmiş bu benim imtihanım diye bencillik etmeye gerek yok. Eğer çocuk doğmuş olsaydı evet böyle düşünebilirsiniz ya da başına sonradan bir şey gelmiş olsa. Ama şuan anne karnında gelişimini düzgün tamamlayamiyor. O çocuk öyle bir hayat sürmek ister mi acaba ? O karnındaki bebek neyi tercih ederdi ? Şuan anne karnında tıp gelişti ve size bir seçenek sunuyorlar. Allah size akılda vermiş. Üzgünüm inşallah hayatınız ve onun için olan en doğru kararı verirsiiz
 
Sağlıkla büyütün evlatlarınızı inşallah. Peki bütün hastanelerde aynı sonuç çıkmış bebeğiniz çok şükür sağlıklı doğmuş sormadınızmı hani sağlıksızdı bebeğim diye ya aldırsaydınız hiçbirşeye güven kalmamış
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…