- 2 Şubat 2016
- 2.185
- 1.336
- 133
çok çaresizim 
benim hikayem biraz uzun,biraz rahatlamak ve sizlerden de fikir almak için yazmak istedim.
çok küçük yaşta biraz sevgi biraz mecburiyetten bir evlilik yaptım,10 yıl sürdü her türlü eziyeti gördüm diyebilirim,bir çocuğum olduğu için düzelir diye katlandım (yapılan en büyük hata düzelmesini beklemek)...
10 yılın sonunda her şeyden vazgeçerek boşandım,boşanma süreci çok sancılı oldu başıma silah bile dayandı ama ölümü bile göz almıştım...
tam bu sancılı dönemde biri çıktı karşıma elimden tuttu,birine güvenmeye inanmaya çok ihtiyacım vardı,ama büyük bir sorun vardı o evliydi...
bir yanlışın içinde olduğumu biliyordum ama birinin yanımda olması hoşuma gidiyordu,çok çaresiz ve çok yalnızdım,
ilk başta onu sevmiyordum ama o bana aşıktı bunu biliyordum.
sonra eski olaylardan kurtulup hayata yeniden gözlerimi açmaya başladığımda bu ilişkinin nasıl bir yanlış olduğunu iliklerime kadar hissetmeye başladım,ama geçen zamanda bende ona deli gibi aşık olmuş ve vazgeçemiyordum,beynimle kalbim arasında büyük kavgalar yaşanıyor,kalbim galip geliyordu.
tabi dönem dönem isyan edip ayrılık kararları alıp günlerce haftalarca görüşmediğim oldu ama bu dönem öyle zordu ki yerdemiyim göktemiyim yaşıyormuyum ölümüyüm belli değil,her defasında arar aramaz koştum kollarına ...
böyle böyle 9 yıl geçti ...
ne o benden vazgeçebiliyor ne ben ondan ama ailesinide bozmak istemiyor,geçen yıl yine ayrılık yaşadık 3 ay sürdü ,nefes alamıyor kimseye söyleyemiyor ama yaşıyordum,sonra bir gün aradı heyecanla açtım sesim titriyordu,o da ağlıyordu... konuştuk bana söz verdi boşancam sesiz yapamıyorum dedi,o günden beri bekliyorum denedi ama olmadı karısı kabul etmedi şimdi yine aralarının düzeldiğini biliyorum.
çok çaresizim,ayrılmamız gerektiğini biliyorum, konuştum ama o hiç birşey yokmuş gibi davranıyor,kesin bitirmem gerek ama nasıl bu acıyla başetcem nasıl dayancam bilmiyorum.
piskologa mı gitsem,hacıya hocayamı gitsem,neyle unutsam
kimse bilmiyor,kimseyle konuşamıyorum...
benim hikayem biraz uzun,biraz rahatlamak ve sizlerden de fikir almak için yazmak istedim.
çok küçük yaşta biraz sevgi biraz mecburiyetten bir evlilik yaptım,10 yıl sürdü her türlü eziyeti gördüm diyebilirim,bir çocuğum olduğu için düzelir diye katlandım (yapılan en büyük hata düzelmesini beklemek)...
10 yılın sonunda her şeyden vazgeçerek boşandım,boşanma süreci çok sancılı oldu başıma silah bile dayandı ama ölümü bile göz almıştım...
tam bu sancılı dönemde biri çıktı karşıma elimden tuttu,birine güvenmeye inanmaya çok ihtiyacım vardı,ama büyük bir sorun vardı o evliydi...
bir yanlışın içinde olduğumu biliyordum ama birinin yanımda olması hoşuma gidiyordu,çok çaresiz ve çok yalnızdım,
ilk başta onu sevmiyordum ama o bana aşıktı bunu biliyordum.
sonra eski olaylardan kurtulup hayata yeniden gözlerimi açmaya başladığımda bu ilişkinin nasıl bir yanlış olduğunu iliklerime kadar hissetmeye başladım,ama geçen zamanda bende ona deli gibi aşık olmuş ve vazgeçemiyordum,beynimle kalbim arasında büyük kavgalar yaşanıyor,kalbim galip geliyordu.
tabi dönem dönem isyan edip ayrılık kararları alıp günlerce haftalarca görüşmediğim oldu ama bu dönem öyle zordu ki yerdemiyim göktemiyim yaşıyormuyum ölümüyüm belli değil,her defasında arar aramaz koştum kollarına ...
böyle böyle 9 yıl geçti ...
ne o benden vazgeçebiliyor ne ben ondan ama ailesinide bozmak istemiyor,geçen yıl yine ayrılık yaşadık 3 ay sürdü ,nefes alamıyor kimseye söyleyemiyor ama yaşıyordum,sonra bir gün aradı heyecanla açtım sesim titriyordu,o da ağlıyordu... konuştuk bana söz verdi boşancam sesiz yapamıyorum dedi,o günden beri bekliyorum denedi ama olmadı karısı kabul etmedi şimdi yine aralarının düzeldiğini biliyorum.
çok çaresizim,ayrılmamız gerektiğini biliyorum, konuştum ama o hiç birşey yokmuş gibi davranıyor,kesin bitirmem gerek ama nasıl bu acıyla başetcem nasıl dayancam bilmiyorum.
piskologa mı gitsem,hacıya hocayamı gitsem,neyle unutsam
kimse bilmiyor,kimseyle konuşamıyorum...
