Arkadaşlar merhaba, öncelikle bu yazıyı okurken lütfen ön yargılarınızı bir kenara bırakarak okuyun. Doğru olmadığını,yanlış yolda olduğumuzun bende farkındayım bu yüzden doğru yolu bulmaya çalışıyorum Allahın izni ile.. Ben evli bir adamla tanıştım. Ve bir iş ortamı vasıtası ile aramız iyi oldu. O bana anlattı, bende ona. 28 bende 23. Bir insanı sevmiş ve o askerdeyken kız başka biriyle evlenmiş 6 aylık askerlik sürecinde. Tabi çocukta yıkılmış aileside öyle. Toparlanmak ve ailesinde üzmemek adına yanlış bir adım atıp evlenmiş ve bir tane çocuğu var. Bana normal aklımda böyle şeyler yokken anlatmaya başladı ve ilgisini belli etti zamanla. Bende olmayacağını yanlış olduğunu sürekli dile getirdim bu şekilde 2 ay geçti. İş maksadı olduğu için beni görmeye geldi bende onun olduğu şehire gitmek zorunda oldum ve görüştük ister istemez. Sonra bende dayanamadım ve biz bi ilişkiye başladık
başlarda insan kalbine söz geçiremiyor ve dur demek istemiyor vicdanının sesini duymadan.. Bu şekilde devam ettik sürekli benim için geldi ben onu asla zorlamadım ayrılması için ama ben bişey demeden kendisi benden hep biraz zaman istedi bende bekledim. Çünkü asla bitir diyemezdim ona bunları yapacak karakterde bir insan da değilim inanın, kendimi hep kötü hissettim zamanında kınadım da bu durumda olan insanları. Allah başıma verdi kimseye anlatamadım. Hep kaçamak oldu biri vardı ama aynı zamanda yoktu. Beni sevdiğine eminim ama ailesi ve çocuğu için eşinden ayrılıp bana geleceğini düşünmüyorm. Ve az çok aklım yerine geldi ve ayrılmak istedim kaç kere bırakmadı her defasında çıktı geldi şimdi ayrıldım ve her yerden engelledim arayıp sormasın diye kimsenin vebalini almak istemedğimi, yaptığımızın günah oldğunu asla ondan ayrılmasını isteyemeyeceğimi ama bu duruma da katlanamadığımı 2. Kadın olmak istemedğimi söyledim. Yine kabul etmedi.. Zaman istedi benden 1 yıl dolmak üzere bana 8 ay ver sadece eğer o zamana kadr seni boşuna beklettiğimi hissettirirsem sana ya da ben böyle bişey düşünğrsem ne kadar seversem seveyim ben vazgeçerim senden dedi. Evlilik konusu hariç beni sevdğine eminim. Askerdeyken evlenen kızda kaybettiği çocukluğunu ya da zamanını bende bulduğunu tekrar hissediyorum bu konuda gözüm kör değil bu şekilde bağlı hissetmiyorum kendimi. Fakat inançlarım var ve hayatımda hiç kimseyi sevmedğim kadar seviyorum onu. Ve eşine yakalandık bir kez tam anlamıyla değil ama şüphelendirici bir durum oldu ikimizde zor durumda kaldık hatta başkalarını bile karıştırmak zorunda kaldık. Bu durumda bile vazgeçmedi ben hemen konuşmayı kesmek bitirmk istedim ama o özür dileyerek benden herşeyin düzeleceğini vs bu tarz şeyler söyledi. Beklediğim gibi beni bırakıp hemen eşine sığınmadı. Maddi hiç bir beklentim yok aldığı yaptığı hiç birşeyi kesnlikle kabul etmiyorum o da biliyor. Cinsellik deseniz benimle bir sınırı var bakireyim. Eşiyle yaşayacağından fazlasını bulamaz bu konuda da. Saf bir sevgi var sadece ama seve seve vazgeçmek zorundayım.. Size sormak istiyorum sizce boşa vakit kaybımı bu tip ilişkilerde herkesin sonu aynı mı olur, ya da söyledği vakit süresince beklemelimiydim ki biraz daha ? Herşey daha çok yeni. Biraz düşüncelernizi paylaşır mısınız? Ben aynı şeyin benimde başıma gelmesini istemedğim karşımdali insanın da bir bayan oldğunu acı çekebileceğini düşğnerek bilerek vazgeçmeye çalışıyorum lütfen sizde benim bir bayan olduğumu unutmadan ve dığruyu bulmaya çalışarak aşkıma yenik düşmemeye çalıştığımı göz önünde bulundurun ve öyle yorum yapın lğtfen.. Çok uzun yazdım özür dilerim şimdiden benimle kimseye paylaşamadığım bir konuyu paylaştığınız için teşekkür ederim :)
