Evleneli yaklaşık 1 yıl oluyor, eşim o kadar çocuk istiyor ki.. Ama ben bir türlü cesaret bulamıyorum.
Her türlü korku var üzerimde ilginç şekilde annelik duygularım henüz yok gibi geliyor. Yani bir isteksizlik te söz konusu. Tabiki ileride bir evladım olsun istiyorum ama su zaman sonra bile diyemiyorum...
Düşünüyorum da zor bir çocukluk ve gençlik dönemi geçirdim huzura eşimle kavuştum diyebilirim, acaba bu isteksizliğin nedeni evlenene kadar ki zor yaşantım mıdır?
Benim gibi hisseden var mı aranızda ya da sizce bu hissizlik hissinden kurtulabilir miyim ?
canım bende yeni evliyim ve herşey rayına oturmadan çocuk düşünmüyorum açıkcası
Evleneli yaklaşık 1 yıl oluyor, eşim o kadar çocuk istiyor ki.. Ama ben bir türlü cesaret bulamıyorum.
Her türlü korku var üzerimde ilginç şekilde annelik duygularım henüz yok gibi geliyor. Yani bir isteksizlik te söz konusu. Tabiki ileride bir evladım olsun istiyorum ama su zaman sonra bile diyemiyorum...
Düşünüyorum da zor bir çocukluk ve gençlik dönemi geçirdim huzura eşimle kavuştum diyebilirim, acaba bu isteksizliğin nedeni evlenene kadar ki zor yaşantım mıdır?
Benim gibi hisseden var mı aranızda ya da sizce bu hissizlik hissinden kurtulabilir miyim ?
Kesinlikle katılıyorum , yaş büyüdükçe endişe ve bir yığın düşünce sarıyor insanın zihnini , eskiler gibi bilmeden büyük işlere girilmiyor... Hele mevzu evlatsa insan 1 yerine 1000 düşünüyor...canım bende ilk evlendigimde tıpkı senin gibi korkuyordum ya herşeyden ama doğumdan tut da o bebeğin ağlamaı hamilelik sancıları cidden o nasıl bir eziyet geliyordu düşündükçe ve yaşımda küçüktü tabi, şimdi okulum bitiyor yaşım 23 olacak ve ben gerçekten bebek görünce benimki nasıl olur neye benzer acaba diye düşünmeye başladım okulumun bitmesini ve tabiki benim hazır olmamı bekledi eşim :) şu an bile sadece sevgisi doldu içime hala tam emin değilim ekonomik durumumuz daha iyi olsun istiyorum yaşımızın henüz küçük olması avantaj önümüzde vakit var genelde 25,26 sanırım olgunluk açısından ideal oluyor kadınlar için hem hayattada birşeyleri yaşamadıysan sen çocuguna ne öğretebilirsinki hayatta ona ne verebilirsin :) ben hep bunu düşünürüm anne babalar çocuk yaparlar işte soyumuz devam etsin maksat ya peki sen hayattan ne öğrendin ne pay çıkardın felsefen nedir yaşama amacın nedir ki bu çocuga öğretebilecegin ne var yani bu önemli :) bunu düşündükçede tabiki çok geç kalmadan hayattan zevk almaya devam edebilecegin ve bazı şeyleri çocugunla yapmak istedigin zaman hamile kal derim ben öyle yapmayı planlıyorum tabikide Allah nasip ederse cnm :)
Öyle güzel içten anlatmışsın ki çok duygulandım ama gaza gelmeyeceğim :))Bende evlendiğimde eşim 3-4 ay sonra çocuk istiyordu. 1 sene içinde yaparız diyordu. Bende hayır daha çok gencim, kendimi hissetmiyorum, hem kariyer yaptığım bir işim var elimin tersiyle itemem diyordum. Kendimi bir çocuğa bakacak, ona sevgi verecek gibi hissetmiyordum. Annelik duygularını hissedemiyordum. 6.ayda birden bişeler oldu eşime çocuk yapalım dedim ve bir ay sonrada hamile kaldım. Yani evlendim 7. ayımda hamile kaldım.
Bebek tekmeleyene kadar halen bişey hissedemiyordum. Hatta doğum yapana kadar bende mi sorun var neden halen birşey hissedemiyorum diyordum. Ama seviyordum bebeğimi. Etrafımdakilerin verdiği tepkileri veremiyordum.
Ve beklenen gün gelip kuzum doğduğunda onu kucağıma aldığımda o an herşey değişti. Aman Allah'ım dedim bu benim mi. Ne kadar da ufak, savunmasız birşey. O an sanki bugüne kadar ben kimseyi sevmemişim gibi geldi.
Şimdi 17 aylık oldu. İyi ki de doğurmuşum kızımı. Hatta bazen eşime "keşke evlendiğimiz gün yapsaydık" diyorum. Anlatılmayan bir sevgi. Doğduğu an anneliğe hazır hissetmeyen ben sanki anne olarak yaratılmış gibi hissettim kendimi. O kariyer yaptığım işi hiç düşünmeden bıraktım. Çünkü kuzumdan ayrılamıyacağımı anladım. 17 aylık ve biz 1 saat bile ayrılmamışızdır bugüne kadar.
Cidden annelik bambaşka birşey. Uyku, yorgunluk, açlık, susuzluk, sabır bu tür herşeyi çocuğunuz için gözü kapalı çekebiliyorsun. Günlerce uykusuz kalabiliyorsun. Gözlerini açamayacak durumda olsanda gece onun inga demesi ile zığkın gibi ayağa kalkıyorsun. Sabahtan akşama kadar peşinden koşturuyorsun. Bazen kendimi inşaatta çalışmış işçi gibi hissediyorum. Ama umrumda değil. Yeri geliyor durmayınca yemek yiyemiyor, tuvalete dahi gidemiyorsun. İnan gözün görmüyor. Zır zır ağlaması, olmadık şeylere el atması, kırıp dökmesi de senin sabrını ölçtürüyor. Ama o kadar sinirli olmama rağmen çocuğuma karşı sinirlerim alınmış gibi. Ama onun için herşeye değer. Düşünebiliyor musun? Yanımda yattığı halde o gözlerini yumunca onu uyurken bile özlüyorum. En güzeli de ona baka baka uykuya dalmam. ama herşeyden ötesi "anneeee" demesi.
Bence durumun varsa maddi açıdan inan 1 gün bile geçiktirme. Bence her kadının içinde annelik duygusu var. bebeğini eline alınca o duygu birden bire bir mucize gibi ortaya çıkıyor. İnanıyorum ki eline alınca dünyada nefes aldığın sürece en doğru yaptığım şey dersin.
Rabbim isteyen herkesin kollarını bebişiyle doldursun.
Canım aynı şeyleri bende yaşadım..2 sene doğum kontrol hapı kullandım.Çalışıyordum,iyi geçiniyoruz,gezip tozuyoruz sürekli diye ilacı bıraktım eşim ısrarla çocuk yapalım diye tutturdu ve bende cesaret edemiyordum..İstemiyordum açıkçası..
Ertelettikçe ertelettim eşim korundu 7-8 ay kadar daha.Artık ısrarları trip halini almıştı eşimin 3 yıllık evliyiz ve ben 3,5 aylık hamileyim..
Çok şükür korunmayı bıraktığımızın 2.ayı hamile kaldım.30 yaşındayım çünkü..
1 yıl gerçekten erken,biraz daha eşini tanı,gezin tozun,hayatın tadını çıkarın.Ondan sonra zaten Allah izin verirse olur.
Ben de çok tedirgindim.Keşke 6 ay sonra tutsa falan derdim hep,ama şimdi çok mutluyum.Allahım sağ salim kucağımıza almayı da nasip etsin inşallah..
Huzur ışığını bulmuşken bir anda bir karmaşanın ortasında bulmak istemiyorum kendimi , hayatıma doğan güneşden birazcık nasiplenmek istiyorum sadece...
Tüm yorumları okudum ve oradaki küçücük bir cümlene bittim resmen.İnşallah o güneş hiç batmaz ömrün yettiğince nasiplenir vakti geldiğinde evlatlarınıda nasiplendirirsin.Kendini nezaman anne olmak istiyorum diye düşünürken bulursan ozaman Anne olmayı dene bir bebeğin bakımında ne baba ne anneanneler babanneler teyzeler halalar Anne kadar fedakar olmak zorunda kalmazlar.Giden herşey senden gidecek.Yeri gelecek tuvalete gitmeye fırsatın olmayacak yemeğini yiyemeyeceksin sonra bunlar dolacak dolacak kendini gözyaşları içinde neden bana kimse yardımcı olmuyor derken bulacaksın.Bunları yaşamamak eşine ve bebeğine yaşatmamak adına anne olma zamanına kendin karar ver önce bir soluklan doğan güneşinle beraber biraz dingin bir hayat yaşa o hayatın senin olduğunu ve artık üzülmeyeceğini anla.
Eminimki çok güzel bir Anne olacaksın özverili,sevgi dolu.
İlahi :) , dürttüm dürttüm de öyle derinlere saklanmış ki çıkmıyor kerata :)biraz kendinizi dürtün bence....
eminim içinizde biyerlerde çıkmaya hazırlanan bir canavar vardır:))
Cesaret verdin inan bana , duygularımı hissettiğini hissediyorum..
Bazı insanlar doğuştan şanslı olur
Bazı insanlar zamanını şansa çevirir
Bazılarıda şansıma deyip yola çıkar.Bence sen zamanını şansa çevirmişsin bırak meleğin şansıma deyip geleceğine doğuştan şanslılardan olsun.Herzaman Mutlu Kal..
ben de seninle aynı duyduları yaşayorum benim de eşim istiyor fakat ben cesaret edemiyorum
neden diyor eşm ben daha küçüküm diyorum o da o zaman burada ne işin var diyor
zaten evlenmeyi hiç düşünmediğim bir zamanda evlendim pişman değilim ama yine de bazen erken davrandığımı düşünüyorum
çocuk doğduktan sonra da böyle düşünmek istemiyorum
ben de 23 yaşındayım bir yıllık evliyim bu arada bir de birşey sorucam eşin kaç yaşında
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?