Cidden ben de artık bir gün "hak" edecek miyim?

deservebetter .!.:

Merhaba çok sevgili kadınlar klübü üyeleri, yeni bir üye olarak gecenin bu saatinde biraz da olsun dertleşmeye geldim Konum belki de hepimizin ortak noktası olan çevremiz ve akrabalarımız hakkında ve onların bana hiç bir şeyi layık görmemesi hakkında... Öncelikle ben 23 yaşında yeni mezun sayılabilecek genç bir kardeşinizim, bu sene getirilen formasyon düzenlemesinden dolayı mezuniyetim bir dönem uzadı fakat kendi bölümümü derece ile bitirdim ve Türkiye standartlarına göre de önü açık bir alandayım. Bu sene bu okul uzatma mevzusundan dolayı KYK da kalma hakkım kalmadı ama stajlarım ve eğitimim devam ettiği için de okuluma gitmek zorundayım bu yüzden bana bir apart tuttuk 4000 tlye, bu konuda çekirdek ailemin hiç bir itirazı yok ama haladır, teyzedir sürekli "neden yurtta kalmıyorsun? Neden kendi şehrine aldırmadın formasyonu?" Gibi -sanki ben gerizekalıyım da bu detayları düşünemiyormuşum- gibi yorumlar yapıyorlar. Mesele cidden bana karışmqlqrı bile değil artık, mesele kendilerine hak olarak gördükleri şeylerin sanki bana fazlaymış, ben bunları hak etmiyor muşum gibi sunulması. Halbuki bana bunu diyenlerin birinin çocuğu okulu iki yıl uzatıp apart tuttu, diğeri çocuğuna ev aldı bunun için, yani ben tuttuğum yer hakkında kimseden destek bile talep etmiyorken bana köstek olunması gerçekten sinirime dokunuyor.
Bunun dışında -belki konudan konuya atlıyorum ama- ben çocukluğumdan beri maddi durumu orta seviyede olan bir ailede büyüdüm, çok aç açıkta değiliz elbette ama aşırı lüks de yaşayamıyoruz. Ben oldum olası denizi, tatilleri çok severim, bu yüzden de her yaz ayı benim içimde bir yaradır ve çocukluğumdan beri yazın otellere tatile gitmek, doyasıya denize girmek motivasyonuyla çalıştım hep -ne kadar saçma dimi?- gelgelelim bu yazda benim için çok yoğun geçti, dedem ciddi derecede rahatsızlandı, ben ise bulunduğum şehirden sabah 5.30'da uyanıp iki vasıta ile 45 derece sıcakta çalışmaya gidiyorum, bu süreçte de belli günler teyzemde konakladım. Orada konakladığım son gün ise evlerinde onlara ödünç verdiğim şapkalarım vardı, ben toparlanırken bana dalga geçer bir tonda "bu sene otele falan gider misiniz? Alacak mısın şapkaları?" Dedi ben de kısaca gitmeyiz vs deyip geçiştirdim. Sonra da tek tek sıraladı "gerçi zaten siz gidemezsiniz, nereye gideceksiniz gitsenizde kalamazsınız, şöyle de böyle de.." sonra da telefon açıp eşiyle tatil için nasıl bir villa kiralayacaklarını konuştular.. bu teyzem ve çocukları benim çocukluğumdan beri her zaman bana gittikleri tatilleri detayıyla anlatırlar, işte otelde bileğine bileklik takıyorlar açık büfe yemek oluyor, siz bilmezsiniz vs., diye havuza girdikleri videoları falan gösterirler ben de aptal gibi özenerek bakarım.. bazen ben mi fesadım bilmem ama bilerek mi yapıyorlar derim çünkü "çocukluğumda denize gitmek istiyorum" diye ağlayışlarıma şahit olmuşlardır. Velhasıl kelam, şapka muhabbetinin olduğu günün sabahında da iş yerinde mescide girip çocuk gibi ağladım.. ben hayat mücadelesi veriyorken benimle böyle dalga geçildi diye. Bugün de tekrar bu kişilerle beraberdim bu teyzemin kızı da yeni dersanesini bitirmişti, anneannem ona dönüp "sen artık güzel bir denizi hak ettin" dedi, oysa ki bir iki ay önce ben denize gitmek istediğimi söylediğimde "bu sıcakta ne işin var" demişti. Üstelik ben bu insanlara maddi olarak borçlu da değilim, bir şey de beklemedim, ben kimsenin yaptıklarına da karışan biri değilim, herkes kendine göre en iyisini yaşasın isterim ama bana gelince her şeyin bana çon görülmesi artık psikolojimi bozuyor, kendimi hiç bir şeyi hak etmeyen biri olarak görüyorum.. şu anda mezuniyetimin arefesindeyim, hayallerim var, yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir yerlere gelmek istiyorum. En büyük hayalim de ailemi kendi kullandığım arabayla tatile götürmek ama bazen böyle motivasyonum kırılıyor. Cidden geçecek mi hanımlar? Ben de bir gün bu imkanlara sahip olacak mıyım? Ben de hak edecek miyim?

Genişletmek için tıkla...

deservebetter .!.:

Merhaba çok sevgili kadınlar klübü üyeleri, yeni bir üye olarak gecenin bu saatinde biraz da olsun dertleşmeye geldim Konum belki de hepimizin ortak noktası olan çevremiz ve akrabalarımız hakkında ve onların bana hiç bir şeyi layık görmemesi hakkında... Öncelikle ben 23 yaşında yeni mezun sayılabilecek genç bir kardeşinizim, bu sene getirilen formasyon düzenlemesinden dolayı mezuniyetim bir dönem uzadı fakat kendi bölümümü derece ile bitirdim ve Türkiye standartlarına göre de önü açık bir alandayım. Bu sene bu okul uzatma mevzusundan dolayı KYK da kalma hakkım kalmadı ama stajlarım ve eğitimim devam ettiği için de okuluma gitmek zorundayım bu yüzden bana bir apart tuttuk 4000 tlye, bu konuda çekirdek ailemin hiç bir itirazı yok ama haladır, teyzedir sürekli "neden yurtta kalmıyorsun? Neden kendi şehrine aldırmadın formasyonu?" Gibi -sanki ben gerizekalıyım da bu detayları düşünemiyormuşum- gibi yorumlar yapıyorlar. Mesele cidden bana karışmqlqrı bile değil artık, mesele kendilerine hak olarak gördükleri şeylerin sanki bana fazlaymış, ben bunları hak etmiyor muşum gibi sunulması. Halbuki bana bunu diyenlerin birinin çocuğu okulu iki yıl uzatıp apart tuttu, diğeri çocuğuna ev aldı bunun için, yani ben tuttuğum yer hakkında kimseden destek bile talep etmiyorken bana köstek olunması gerçekten sinirime dokunuyor.
Bunun dışında -belki konudan konuya atlıyorum ama- ben çocukluğumdan beri maddi durumu orta seviyede olan bir ailede büyüdüm, çok aç açıkta değiliz elbette ama aşırı lüks de yaşayamıyoruz. Ben oldum olası denizi, tatilleri çok severim, bu yüzden de her yaz ayı benim içimde bir yaradır ve çocukluğumdan beri yazın otellere tatile gitmek, doyasıya denize girmek motivasyonuyla çalıştım hep -ne kadar saçma dimi?- gelgelelim bu yazda benim için çok yoğun geçti, dedem ciddi derecede rahatsızlandı, ben ise bulunduğum şehirden sabah 5.30'da uyanıp iki vasıta ile 45 derece sıcakta çalışmaya gidiyorum, bu süreçte de belli günler teyzemde konakladım. Orada konakladığım son gün ise evlerinde onlara ödünç verdiğim şapkalarım vardı, ben toparlanırken bana dalga geçer bir tonda "bu sene otele falan gider misiniz? Alacak mısın şapkaları?" Dedi ben de kısaca gitmeyiz vs deyip geçiştirdim. Sonra da tek tek sıraladı "gerçi zaten siz gidemezsiniz, nereye gideceksiniz gitsenizde kalamazsınız, şöyle de böyle de.." sonra da telefon açıp eşiyle tatil için nasıl bir villa kiralayacaklarını konuştular.. bu teyzem ve çocukları benim çocukluğumdan beri her zaman bana gittikleri tatilleri detayıyla anlatırlar, işte otelde bileğine bileklik takıyorlar açık büfe yemek oluyor, siz bilmezsiniz vs., diye havuza girdikleri videoları falan gösterirler ben de aptal gibi özenerek bakarım.. bazen ben mi fesadım bilmem ama bilerek mi yapıyorlar derim çünkü "çocukluğumda denize gitmek istiyorum" diye ağlayışlarıma şahit olmuşlardır. Velhasıl kelam, şapka muhabbetinin olduğu günün sabahında da iş yerinde mescide girip çocuk gibi ağladım.. ben hayat mücadelesi veriyorken benimle böyle dalga geçildi diye. Bugün de tekrar bu kişilerle beraberdim bu teyzemin kızı da yeni dersanesini bitirmişti, anneannem ona dönüp "sen artık güzel bir denizi hak ettin" dedi, oysa ki bir iki ay önce ben denize gitmek istediğimi söylediğimde "bu sıcakta ne işin var" demişti. Üstelik ben bu insanlara maddi olarak borçlu da değilim, bir şey de beklemedim, ben kimsenin yaptıklarına da karışan biri değilim, herkes kendine göre en iyisini yaşasın isterim ama bana gelince her şeyin bana çon görülmesi artık psikolojimi bozuyor, kendimi hiç bir şeyi hak etmeyen biri olarak görüyorum.. şu anda mezuniyetimin arefesindeyim, hayallerim var, yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir yerlere gelmek istiyorum. En büyük hayalim de ailemi kendi kullandığım arabayla tatile götürmek ama bazen böyle motivasyonum kırılıyor. Cidden geçecek mi hanımlar? Ben de bir gün bu imkanlara sahip olacak mıyım? Ben de hak edecek miyim?

Genişletmek için tıkla...

deservebetter .!.:

Merhaba çok sevgili kadınlar klübü üyeleri, yeni bir üye olarak gecenin bu saatinde biraz da olsun dertleşmeye geldim Konum belki de hepimizin ortak noktası olan çevremiz ve akrabalarımız hakkında ve onların bana hiç bir şeyi layık görmemesi hakkında... Öncelikle ben 23 yaşında yeni mezun sayılabilecek genç bir kardeşinizim, bu sene getirilen formasyon düzenlemesinden dolayı mezuniyetim bir dönem uzadı fakat kendi bölümümü derece ile bitirdim ve Türkiye standartlarına göre de önü açık bir alandayım. Bu sene bu okul uzatma mevzusundan dolayı KYK da kalma hakkım kalmadı ama stajlarım ve eğitimim devam ettiği için de okuluma gitmek zorundayım bu yüzden bana bir apart tuttuk 4000 tlye, bu konuda çekirdek ailemin hiç bir itirazı yok ama haladır, teyzedir sürekli "neden yurtta kalmıyorsun? Neden kendi şehrine aldırmadın formasyonu?" Gibi -sanki ben gerizekalıyım da bu detayları düşünemiyormuşum- gibi yorumlar yapıyorlar. Mesele cidden bana karışmqlqrı bile değil artık, mesele kendilerine hak olarak gördükleri şeylerin sanki bana fazlaymış, ben bunları hak etmiyor muşum gibi sunulması. Halbuki bana bunu diyenlerin birinin çocuğu okulu iki yıl uzatıp apart tuttu, diğeri çocuğuna ev aldı bunun için, yani ben tuttuğum yer hakkında kimseden destek bile talep etmiyorken bana köstek olunması gerçekten sinirime dokunuyor.
Bunun dışında -belki konudan konuya atlıyorum ama- ben çocukluğumdan beri maddi durumu orta seviyede olan bir ailede büyüdüm, çok aç açıkta değiliz elbette ama aşırı lüks de yaşayamıyoruz. Ben oldum olası denizi, tatilleri çok severim, bu yüzden de her yaz ayı benim içimde bir yaradır ve çocukluğumdan beri yazın otellere tatile gitmek, doyasıya denize girmek motivasyonuyla çalıştım hep -ne kadar saçma dimi?- gelgelelim bu yazda benim için çok yoğun geçti, dedem ciddi derecede rahatsızlandı, ben ise bulunduğum şehirden sabah 5.30'da uyanıp iki vasıta ile 45 derece sıcakta çalışmaya gidiyorum, bu süreçte de belli günler teyzemde konakladım. Orada konakladığım son gün ise evlerinde onlara ödünç verdiğim şapkalarım vardı, ben toparlanırken bana dalga geçer bir tonda "bu sene otele falan gider misiniz? Alacak mısın şapkaları?" Dedi ben de kısaca gitmeyiz vs deyip geçiştirdim. Sonra da tek tek sıraladı "gerçi zaten siz gidemezsiniz, nereye gideceksiniz gitsenizde kalamazsınız, şöyle de böyle de.." sonra da telefon açıp eşiyle tatil için nasıl bir villa kiralayacaklarını konuştular.. bu teyzem ve çocukları benim çocukluğumdan beri her zaman bana gittikleri tatilleri detayıyla anlatırlar, işte otelde bileğine bileklik takıyorlar açık büfe yemek oluyor, siz bilmezsiniz vs., diye havuza girdikleri videoları falan gösterirler ben de aptal gibi özenerek bakarım.. bazen ben mi fesadım bilmem ama bilerek mi yapıyorlar derim çünkü "çocukluğumda denize gitmek istiyorum" diye ağlayışlarıma şahit olmuşlardır. Velhasıl kelam, şapka muhabbetinin olduğu günün sabahında da iş yerinde mescide girip çocuk gibi ağladım.. ben hayat mücadelesi veriyorken benimle böyle dalga geçildi diye. Bugün de tekrar bu kişilerle beraberdim bu teyzemin kızı da yeni dersanesini bitirmişti, anneannem ona dönüp "sen artık güzel bir denizi hak ettin" dedi, oysa ki bir iki ay önce ben denize gitmek istediğimi söylediğimde "bu sıcakta ne işin var" demişti. Üstelik ben bu insanlara maddi olarak borçlu da değilim, bir şey de beklemedim, ben kimsenin yaptıklarına da karışan biri değilim, herkes kendine göre en iyisini yaşasın isterim ama bana gelince her şeyin bana çon görülmesi artık psikolojimi bozuyor, kendimi hiç bir şeyi hak etmeyen biri olarak görüyorum.. şu anda mezuniyetimin arefesindeyim, hayallerim var, yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir yerlere gelmek istiyorum. En büyük hayalim de ailemi kendi kullandığım arabayla tatile götürmek ama bazen böyle motivasyonum kırılıyor. Cidden geçecek mi hanımlar? Ben de bir gün bu imkanlara sahip olacak mıyım? Ben de hak edecek miyim?

Genişletmek için tıkla...

ZemheriPoyraz .!.:

Bu insanlarla arana mesafe koyman gerektiği apaçık ortada, mesafeni koy, keser sap ve hesap döndüğünde görüşürsünüz.

Umutsuzluğa kapılma, hayaller ulaşabilmek içindir. Ben başarabileceğine inanıyorum

Genişletmek için tıkla...

dr_yad .!.:

Mesafe koy gitsin onlarda da kalma artık.
Ailen dişini gösterse konuşamazlar bence.

Genişletmek için tıkla...

deservebetter .!.:

Merhaba çok sevgili kadınlar klübü üyeleri, yeni bir üye olarak gecenin bu saatinde biraz da olsun dertleşmeye geldim Konum belki de hepimizin ortak noktası olan çevremiz ve akrabalarımız hakkında ve onların bana hiç bir şeyi layık görmemesi hakkında... Öncelikle ben 23 yaşında yeni mezun sayılabilecek genç bir kardeşinizim, bu sene getirilen formasyon düzenlemesinden dolayı mezuniyetim bir dönem uzadı fakat kendi bölümümü derece ile bitirdim ve Türkiye standartlarına göre de önü açık bir alandayım. Bu sene bu okul uzatma mevzusundan dolayı KYK da kalma hakkım kalmadı ama stajlarım ve eğitimim devam ettiği için de okuluma gitmek zorundayım bu yüzden bana bir apart tuttuk 4000 tlye, bu konuda çekirdek ailemin hiç bir itirazı yok ama haladır, teyzedir sürekli "neden yurtta kalmıyorsun? Neden kendi şehrine aldırmadın formasyonu?" Gibi -sanki ben gerizekalıyım da bu detayları düşünemiyormuşum- gibi yorumlar yapıyorlar. Mesele cidden bana karışmqlqrı bile değil artık, mesele kendilerine hak olarak gördükleri şeylerin sanki bana fazlaymış, ben bunları hak etmiyor muşum gibi sunulması. Halbuki bana bunu diyenlerin birinin çocuğu okulu iki yıl uzatıp apart tuttu, diğeri çocuğuna ev aldı bunun için, yani ben tuttuğum yer hakkında kimseden destek bile talep etmiyorken bana köstek olunması gerçekten sinirime dokunuyor.
Bunun dışında -belki konudan konuya atlıyorum ama- ben çocukluğumdan beri maddi durumu orta seviyede olan bir ailede büyüdüm, çok aç açıkta değiliz elbette ama aşırı lüks de yaşayamıyoruz. Ben oldum olası denizi, tatilleri çok severim, bu yüzden de her yaz ayı benim içimde bir yaradır ve çocukluğumdan beri yazın otellere tatile gitmek, doyasıya denize girmek motivasyonuyla çalıştım hep -ne kadar saçma dimi?- gelgelelim bu yazda benim için çok yoğun geçti, dedem ciddi derecede rahatsızlandı, ben ise bulunduğum şehirden sabah 5.30'da uyanıp iki vasıta ile 45 derece sıcakta çalışmaya gidiyorum, bu süreçte de belli günler teyzemde konakladım. Orada konakladığım son gün ise evlerinde onlara ödünç verdiğim şapkalarım vardı, ben toparlanırken bana dalga geçer bir tonda "bu sene otele falan gider misiniz? Alacak mısın şapkaları?" Dedi ben de kısaca gitmeyiz vs deyip geçiştirdim. Sonra da tek tek sıraladı "gerçi zaten siz gidemezsiniz, nereye gideceksiniz gitsenizde kalamazsınız, şöyle de böyle de.." sonra da telefon açıp eşiyle tatil için nasıl bir villa kiralayacaklarını konuştular.. bu teyzem ve çocukları benim çocukluğumdan beri her zaman bana gittikleri tatilleri detayıyla anlatırlar, işte otelde bileğine bileklik takıyorlar açık büfe yemek oluyor, siz bilmezsiniz vs., diye havuza girdikleri videoları falan gösterirler ben de aptal gibi özenerek bakarım.. bazen ben mi fesadım bilmem ama bilerek mi yapıyorlar derim çünkü "çocukluğumda denize gitmek istiyorum" diye ağlayışlarıma şahit olmuşlardır. Velhasıl kelam, şapka muhabbetinin olduğu günün sabahında da iş yerinde mescide girip çocuk gibi ağladım.. ben hayat mücadelesi veriyorken benimle böyle dalga geçildi diye. Bugün de tekrar bu kişilerle beraberdim bu teyzemin kızı da yeni dersanesini bitirmişti, anneannem ona dönüp "sen artık güzel bir denizi hak ettin" dedi, oysa ki bir iki ay önce ben denize gitmek istediğimi söylediğimde "bu sıcakta ne işin var" demişti. Üstelik ben bu insanlara maddi olarak borçlu da değilim, bir şey de beklemedim, ben kimsenin yaptıklarına da karışan biri değilim, herkes kendine göre en iyisini yaşasın isterim ama bana gelince her şeyin bana çon görülmesi artık psikolojimi bozuyor, kendimi hiç bir şeyi hak etmeyen biri olarak görüyorum.. şu anda mezuniyetimin arefesindeyim, hayallerim var, yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir yerlere gelmek istiyorum. En büyük hayalim de ailemi kendi kullandığım arabayla tatile götürmek ama bazen böyle motivasyonum kırılıyor. Cidden geçecek mi hanımlar? Ben de bir gün bu imkanlara sahip olacak mıyım? Ben de hak edecek miyim?

Genişletmek için tıkla...

deservebetter .!.:

Merhaba çok sevgili kadınlar klübü üyeleri, yeni bir üye olarak gecenin bu saatinde biraz da olsun dertleşmeye geldim Konum belki de hepimizin ortak noktası olan çevremiz ve akrabalarımız hakkında ve onların bana hiç bir şeyi layık görmemesi hakkında... Öncelikle ben 23 yaşında yeni mezun sayılabilecek genç bir kardeşinizim, bu sene getirilen formasyon düzenlemesinden dolayı mezuniyetim bir dönem uzadı fakat kendi bölümümü derece ile bitirdim ve Türkiye standartlarına göre de önü açık bir alandayım. Bu sene bu okul uzatma mevzusundan dolayı KYK da kalma hakkım kalmadı ama stajlarım ve eğitimim devam ettiği için de okuluma gitmek zorundayım bu yüzden bana bir apart tuttuk 4000 tlye, bu konuda çekirdek ailemin hiç bir itirazı yok ama haladır, teyzedir sürekli "neden yurtta kalmıyorsun? Neden kendi şehrine aldırmadın formasyonu?" Gibi -sanki ben gerizekalıyım da bu detayları düşünemiyormuşum- gibi yorumlar yapıyorlar. Mesele cidden bana karışmqlqrı bile değil artık, mesele kendilerine hak olarak gördükleri şeylerin sanki bana fazlaymış, ben bunları hak etmiyor muşum gibi sunulması. Halbuki bana bunu diyenlerin birinin çocuğu okulu iki yıl uzatıp apart tuttu, diğeri çocuğuna ev aldı bunun için, yani ben tuttuğum yer hakkında kimseden destek bile talep etmiyorken bana köstek olunması gerçekten sinirime dokunuyor.
Bunun dışında -belki konudan konuya atlıyorum ama- ben çocukluğumdan beri maddi durumu orta seviyede olan bir ailede büyüdüm, çok aç açıkta değiliz elbette ama aşırı lüks de yaşayamıyoruz. Ben oldum olası denizi, tatilleri çok severim, bu yüzden de her yaz ayı benim içimde bir yaradır ve çocukluğumdan beri yazın otellere tatile gitmek, doyasıya denize girmek motivasyonuyla çalıştım hep -ne kadar saçma dimi?- gelgelelim bu yazda benim için çok yoğun geçti, dedem ciddi derecede rahatsızlandı, ben ise bulunduğum şehirden sabah 5.30'da uyanıp iki vasıta ile 45 derece sıcakta çalışmaya gidiyorum, bu süreçte de belli günler teyzemde konakladım. Orada konakladığım son gün ise evlerinde onlara ödünç verdiğim şapkalarım vardı, ben toparlanırken bana dalga geçer bir tonda "bu sene otele falan gider misiniz? Alacak mısın şapkaları?" Dedi ben de kısaca gitmeyiz vs deyip geçiştirdim. Sonra da tek tek sıraladı "gerçi zaten siz gidemezsiniz, nereye gideceksiniz gitsenizde kalamazsınız, şöyle de böyle de.." sonra da telefon açıp eşiyle tatil için nasıl bir villa kiralayacaklarını konuştular.. bu teyzem ve çocukları benim çocukluğumdan beri her zaman bana gittikleri tatilleri detayıyla anlatırlar, işte otelde bileğine bileklik takıyorlar açık büfe yemek oluyor, siz bilmezsiniz vs., diye havuza girdikleri videoları falan gösterirler ben de aptal gibi özenerek bakarım.. bazen ben mi fesadım bilmem ama bilerek mi yapıyorlar derim çünkü "çocukluğumda denize gitmek istiyorum" diye ağlayışlarıma şahit olmuşlardır. Velhasıl kelam, şapka muhabbetinin olduğu günün sabahında da iş yerinde mescide girip çocuk gibi ağladım.. ben hayat mücadelesi veriyorken benimle böyle dalga geçildi diye. Bugün de tekrar bu kişilerle beraberdim bu teyzemin kızı da yeni dersanesini bitirmişti, anneannem ona dönüp "sen artık güzel bir denizi hak ettin" dedi, oysa ki bir iki ay önce ben denize gitmek istediğimi söylediğimde "bu sıcakta ne işin var" demişti. Üstelik ben bu insanlara maddi olarak borçlu da değilim, bir şey de beklemedim, ben kimsenin yaptıklarına da karışan biri değilim, herkes kendine göre en iyisini yaşasın isterim ama bana gelince her şeyin bana çon görülmesi artık psikolojimi bozuyor, kendimi hiç bir şeyi hak etmeyen biri olarak görüyorum.. şu anda mezuniyetimin arefesindeyim, hayallerim var, yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir yerlere gelmek istiyorum. En büyük hayalim de ailemi kendi kullandığım arabayla tatile götürmek ama bazen böyle motivasyonum kırılıyor. Cidden geçecek mi hanımlar? Ben de bir gün bu imkanlara sahip olacak mıyım? Ben de hak edecek miyim?

Genişletmek için tıkla...

deservebetter .!.:

Merhaba çok sevgili kadınlar klübü üyeleri, yeni bir üye olarak gecenin bu saatinde biraz da olsun dertleşmeye geldim Konum belki de hepimizin ortak noktası olan çevremiz ve akrabalarımız hakkında ve onların bana hiç bir şeyi layık görmemesi hakkında... Öncelikle ben 23 yaşında yeni mezun sayılabilecek genç bir kardeşinizim, bu sene getirilen formasyon düzenlemesinden dolayı mezuniyetim bir dönem uzadı fakat kendi bölümümü derece ile bitirdim ve Türkiye standartlarına göre de önü açık bir alandayım. Bu sene bu okul uzatma mevzusundan dolayı KYK da kalma hakkım kalmadı ama stajlarım ve eğitimim devam ettiği için de okuluma gitmek zorundayım bu yüzden bana bir apart tuttuk 4000 tlye, bu konuda çekirdek ailemin hiç bir itirazı yok ama haladır, teyzedir sürekli "neden yurtta kalmıyorsun? Neden kendi şehrine aldırmadın formasyonu?" Gibi -sanki ben gerizekalıyım da bu detayları düşünemiyormuşum- gibi yorumlar yapıyorlar. Mesele cidden bana karışmqlqrı bile değil artık, mesele kendilerine hak olarak gördükleri şeylerin sanki bana fazlaymış, ben bunları hak etmiyor muşum gibi sunulması. Halbuki bana bunu diyenlerin birinin çocuğu okulu iki yıl uzatıp apart tuttu, diğeri çocuğuna ev aldı bunun için, yani ben tuttuğum yer hakkında kimseden destek bile talep etmiyorken bana köstek olunması gerçekten sinirime dokunuyor.
Bunun dışında -belki konudan konuya atlıyorum ama- ben çocukluğumdan beri maddi durumu orta seviyede olan bir ailede büyüdüm, çok aç açıkta değiliz elbette ama aşırı lüks de yaşayamıyoruz. Ben oldum olası denizi, tatilleri çok severim, bu yüzden de her yaz ayı benim içimde bir yaradır ve çocukluğumdan beri yazın otellere tatile gitmek, doyasıya denize girmek motivasyonuyla çalıştım hep -ne kadar saçma dimi?- gelgelelim bu yazda benim için çok yoğun geçti, dedem ciddi derecede rahatsızlandı, ben ise bulunduğum şehirden sabah 5.30'da uyanıp iki vasıta ile 45 derece sıcakta çalışmaya gidiyorum, bu süreçte de belli günler teyzemde konakladım. Orada konakladığım son gün ise evlerinde onlara ödünç verdiğim şapkalarım vardı, ben toparlanırken bana dalga geçer bir tonda "bu sene otele falan gider misiniz? Alacak mısın şapkaları?" Dedi ben de kısaca gitmeyiz vs deyip geçiştirdim. Sonra da tek tek sıraladı "gerçi zaten siz gidemezsiniz, nereye gideceksiniz gitsenizde kalamazsınız, şöyle de böyle de.." sonra da telefon açıp eşiyle tatil için nasıl bir villa kiralayacaklarını konuştular.. bu teyzem ve çocukları benim çocukluğumdan beri her zaman bana gittikleri tatilleri detayıyla anlatırlar, işte otelde bileğine bileklik takıyorlar açık büfe yemek oluyor, siz bilmezsiniz vs., diye havuza girdikleri videoları falan gösterirler ben de aptal gibi özenerek bakarım.. bazen ben mi fesadım bilmem ama bilerek mi yapıyorlar derim çünkü "çocukluğumda denize gitmek istiyorum" diye ağlayışlarıma şahit olmuşlardır. Velhasıl kelam, şapka muhabbetinin olduğu günün sabahında da iş yerinde mescide girip çocuk gibi ağladım.. ben hayat mücadelesi veriyorken benimle böyle dalga geçildi diye. Bugün de tekrar bu kişilerle beraberdim bu teyzemin kızı da yeni dersanesini bitirmişti, anneannem ona dönüp "sen artık güzel bir denizi hak ettin" dedi, oysa ki bir iki ay önce ben denize gitmek istediğimi söylediğimde "bu sıcakta ne işin var" demişti. Üstelik ben bu insanlara maddi olarak borçlu da değilim, bir şey de beklemedim, ben kimsenin yaptıklarına da karışan biri değilim, herkes kendine göre en iyisini yaşasın isterim ama bana gelince her şeyin bana çon görülmesi artık psikolojimi bozuyor, kendimi hiç bir şeyi hak etmeyen biri olarak görüyorum.. şu anda mezuniyetimin arefesindeyim, hayallerim var, yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir yerlere gelmek istiyorum. En büyük hayalim de ailemi kendi kullandığım arabayla tatile götürmek ama bazen böyle motivasyonum kırılıyor. Cidden geçecek mi hanımlar? Ben de bir gün bu imkanlara sahip olacak mıyım? Ben de hak edecek miyim?

Genişletmek için tıkla...