Arkadaşlar geçen de bi konu açmıştım. İnanın çok kötüyüm. Tüm gün evde sinirli sinirli gezdim. Azcık bir şeyle öfkeden deliye dönüyorum. Sebepse kafama taktığım şeye çözüm bulamamış olmam.
İki çocuğum var okul çağında. Ben de tüm gün çalışıyorum. Memleketten ayrıyız, yani destek olabilecek veya tanıdık kimse de yok henüz.
Eşim sabah 7de çıkıyor evden. Akşam 8 veya 10 bazen gece 12 yi buluyor dönmesi. O gidince tabii herşey bana bakıyor. Sabah kahvaltı hazırlama, çocukların öğlen beslenmesi, hazırlanması, sonra tek tek okula bırak. Okulları farklı çünkü. Sonra işe geç. İş dönüşü acil marketlik alışveriş. Ekmek vs. Gibi. yemek temizlik, çocukların ödevleri, çamaşır, ütü, bulaşık, ne dersen.. Akşama eve gelecek eş için hazırlan, makyajını tazele, güzel görün güzel karşıla. Yorgunluk şikayet vs olmasın. Çünkü o haklı. İstiyor ki eve geleyim, her şey yolunda olsun, günün stresini evimde huzur içinde atayım, yoksa nerde kaldı akşama kadar ev hasreti çekmemiz diyor..
işimi de hem seviyorum. Hem de çok yoğun. Bazen de stresli.
Şimdi üstesinden gelemeyecwgim diye stres yapıyorum. Belki de beklentim bu değildi. Her şeyi tam yapayım, peki nerde az şöyle uzanıp dinlenmem. Kendime vakit ayırmam.
Yardımcı diyenler için şöyle şöyleyim; bizim şartlarımıza göre bulmam çok zor.
Sabah 6:00 da kahvaltı mesela.
Çocukları okula bırakma ve okuldan alma yine bende, çünkü gidiş geliş saatlerimiz aynı, aynı güzergahtayız. Yemek hergün yemiyoruz..bazen işyerinde bazen evde. Ancak haftalık temizlik için olabilir. O da çok fazla etkilemiyor zaman kullanımımı. Mesela -belki bu hesabım tuhaf gelebilir ama- haftasonu iki saat fazla mesai yapsam 200 tl ediyor. Haftasonu ben mesaideysen 2 saatte evde cam-kapı silen ablaya da 200 tl veriyorum. Kendim yaptığımda zamandan kazancım var aslında. Bu veya benzeri sebeplerle düzenli yardımcı da alamayacağım.
Benim gibi çalışanlar nasıl bir yol izliyorsunuz. İnan’ın tüm günümü olumsuz etkiliyor. Hiçbir kolaylık yolu göremiyorum kendimde
İki çocuğum var okul çağında. Ben de tüm gün çalışıyorum. Memleketten ayrıyız, yani destek olabilecek veya tanıdık kimse de yok henüz.
Eşim sabah 7de çıkıyor evden. Akşam 8 veya 10 bazen gece 12 yi buluyor dönmesi. O gidince tabii herşey bana bakıyor. Sabah kahvaltı hazırlama, çocukların öğlen beslenmesi, hazırlanması, sonra tek tek okula bırak. Okulları farklı çünkü. Sonra işe geç. İş dönüşü acil marketlik alışveriş. Ekmek vs. Gibi. yemek temizlik, çocukların ödevleri, çamaşır, ütü, bulaşık, ne dersen.. Akşama eve gelecek eş için hazırlan, makyajını tazele, güzel görün güzel karşıla. Yorgunluk şikayet vs olmasın. Çünkü o haklı. İstiyor ki eve geleyim, her şey yolunda olsun, günün stresini evimde huzur içinde atayım, yoksa nerde kaldı akşama kadar ev hasreti çekmemiz diyor..
işimi de hem seviyorum. Hem de çok yoğun. Bazen de stresli.
Şimdi üstesinden gelemeyecwgim diye stres yapıyorum. Belki de beklentim bu değildi. Her şeyi tam yapayım, peki nerde az şöyle uzanıp dinlenmem. Kendime vakit ayırmam.
Yardımcı diyenler için şöyle şöyleyim; bizim şartlarımıza göre bulmam çok zor.
Sabah 6:00 da kahvaltı mesela.
Çocukları okula bırakma ve okuldan alma yine bende, çünkü gidiş geliş saatlerimiz aynı, aynı güzergahtayız. Yemek hergün yemiyoruz..bazen işyerinde bazen evde. Ancak haftalık temizlik için olabilir. O da çok fazla etkilemiyor zaman kullanımımı. Mesela -belki bu hesabım tuhaf gelebilir ama- haftasonu iki saat fazla mesai yapsam 200 tl ediyor. Haftasonu ben mesaideysen 2 saatte evde cam-kapı silen ablaya da 200 tl veriyorum. Kendim yaptığımda zamandan kazancım var aslında. Bu veya benzeri sebeplerle düzenli yardımcı da alamayacağım.
Benim gibi çalışanlar nasıl bir yol izliyorsunuz. İnan’ın tüm günümü olumsuz etkiliyor. Hiçbir kolaylık yolu göremiyorum kendimde