- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #181
Dehb olabilir tabi bunun tanisini uzman koyabilir ben uzman degilim ama bildigim kadariyla belirtiler benziyor.bide tvden tabletten telefondan uzak tutun.insallah en kisa zamanda bu durumu atlatirsiniz
Dehb olabilir tabi bunun tanisini uzman koyabilir ben uzman degilim ama bildigim kadariyla belirtiler benziyor.bide tvden tabletten telefondan uzak tutun.insallah en kisa zamanda bu durumu atlatirsinizBen de otistik olduğunu düşünmüyorum. Çevreden kopma durumu asla olmuyor. Dönen nesneler ilgisini çekmiyor. İletişim imkansız değil, sakin ve başbaşa iken beni dinler, konuşuruz. Kalabalık ortamlarda sıkıntı var. Konuşma geriliği var evet. Kendini hala net ifade edemiyor. Uzun cümle kuramıyor. Dediklerini ben anlıyorum ama herkes anlamıyor. Bazen ben de anlamıyorum söylediği bazı kelimeleri. Bir de çok aceleci ve sabırsız. Anlatmak istediğini hızlıca anlatmak istiyor, dediği anlaşılmayınca sinirleniyor ve tekrar ediyor sürekli. Durum bu.
Eki Görüntüle 2163765
Umarım ingilizce biliyorsundur....
Yada nolur artık su kitabı çevirsinler.
Yaşadın mı bilmiyorum, hani hamilelikte falan kokuya aşırı duyarlı olunan bir donem olur ya...
O duyarlılığı aklının bir kösesinde tut,
Ve çocuğunun hemen bütün duyularının böyle olduğunu hayal et...
Kimi çocuk böyle. Ya harekete duyarlı, ya sese, ya kalabalığa, ya duygusal değişimlere, ya dokunmaya, ya gördüğü bir şeye yada her şeye.
Tüm mesajları okumadım, otizm geçmiştir mutlaka, evet otizmli bireylerde de bu duyarlılıklar vardır. Ama her bu duyarlılığı olan otizmli değildir.
Bazen böyle yansır çocuklara.
Öfke nöbetleri, ağlama krizleri, uykusuzluklar, inatlaşmalar... biri, bir kaçı, yada hepsi.
Çok zordur..
Ve size acıyarak, kınayarak bakan;
Anneliğinizi yada çocuğunuzu eleştiren,
Çocuğa çeşitli etiketler yapıştıran insanlarla daha da zor.
Kimse bir şey demese bile bir kere bizim kendimizde var, ayıp oluyor, rahatsızlık veriyorum anlayışı.
Alabildiğiniz kadar yardım alın.
Kendinize mutlaka zaman yaratın.
Her şey beklesin, hiç bir şey mükemmel olmasın, siz iyi olun.
Biraz destek verin, biraz kendi haline bırakın. Biraz destek alın, oyun terapisi, duyusal terapi, duyu bütünleme gibi şeyleri araştırın.. faydası olacaktır diye umuyorum.
Dehb olabilir tabi bunun tanisini uzman koyabilir ben uzman degilim ama bildigim kadariyla belirtiler benziyor.bide tvden tabletten telefondan uzak tutun.insallah en kisa zamanda bu durumu atlatirsiniz
Allah kolaylık ve sabır versin.
Benim kızımda uyumlu bir çocuk değildi kalabalık sevmezdi,ilgilenilmediginde sorun çıkarırdı,özellikle bebekken eşimle aynı masada oturup yemek bile yiyemezdik. Ne zaman konuşup kendini ifade etmeye başladı o zaman aşıldı bizde bir çok sorun.
Hala anlaşılmadığında yada yanlış anlaşıldığında hırçındır.
Ben o dönem dışarı çıkmak dahi istemezdim.
Sizi çok iyi anlıyorum.
Merak ediyorum kendini doğru ifade edebilecek şekilde konuşabiliyor mu oğlunuz? Belkide bu hırçınlığı onu anlamadığınızı düşündüğü içindir.
Tabiki uzman desteği alın ben uzman değilim sadece okuyunca acaba böyle olabilir mi diye düşündüm. Sizde çok yıpranmışsınız doğal olarak,işinin ehli bir uzman muhakkak yardımcı olacaktır her ikinizde de.
Birde bu konuşmalar yaramaz vb tarzdaki çevreden gelen tepkiler çocuğun yanında onun duyabileceği şekilde oluyorsa oda etkili olabilir az da olsa.
Kendi adima hep olumlu konuşmaya gayret ettim/ediyorum. Akıllı kızım,uslu kızım,aferin vb teşvik edici şekilde ve işe yaradığını gördüm. Ne zaman olumsuz konuşsak,olumsuz hareketler artıyordu zaten. Bir anlamda benim senden umudum yok artık ne yaparsan yap durumu oluşuyor bir yerden sonra ister istemez. Olumsuzluk bunu getiriyor beraberinde.
Bilemedim,genele baktığımda yaramaz ve dikkat çekmeye çalışan bir minik adam canlandı gözümde.
Bu şiddet durumunu bir yerden görüyor mu? Nasıl bu hale geldi onu anlamadım. Çok küçük zira henüz,birilerini örnek aliyor olabilir belkide. Ama izlediği bir çizgi film ama bir aile büyüğü,etkilendigi birşeyler olabilir.
Kolayliklar dilerim.
Otizm ile ilgili herhangi bir uzman görüşü aldınız mı? Olduğunu düşünmüyorum demissiniz ama kitlenmeler, donen nesnelere odaklamalar *illa ki* olmak zorunda değil. Ve otistik ise bu kötü bir şey de değil; benim yanlış algılamam olmuş olabilir tabi ki ama sanki böyle bir tanı istemiyor, tescillenmesinden korkuyor olabilirmişsiniz gibi geldi. Onun dışında özellikle konuşmada/kendini ifade etmede biraz geriden gelen çocuklar, bir de aşırı duyarlılarsa eğer, dediğiniz gibi sorunlar yaşanabiliyor ve gelişimiyle birlikte geriliyor bu tarz olay ve tepkiler.
Öncelikle uzman değilim. Yazdıklarım fikirlerim. Sizin bir doktora gitmeniz çok iyi olacak. Çocukta sorun olduğunu düşünmüyorum tabi olabilir de uzman değilim. Geçmiş konularınızı da okuyan biri olarak yorum yapıyorum. Çocuklar herşeyi hisseder. Lütfen beni yanlış anlamayın. Yazdıklarınızdan son derece bilinçli olduğunuz anlaşılıyor ama bir sorununuz var bunu siz de biliyorsunuz.
Bu kadar olmasa da farklı bir versiyonu bende de var...Evet yine ve yeniden konu oğlum. Benim artık söyleyecek sözüm kalmadı. Elim ayağım titriyor, sol kolum uyuştu. Sinirden mi yoksa artık vücuduma mı vurdu bilmiyorum. Şu an düğün evinde insanlardan uzak karanlık bir odada oğlumu sallarken ağlayarak yazıyorum.
Şehir dışında kuzenimin düğünü var. Gitmesem küseceği için, halamın da bende çok emeği olduğu için oğluma rağmen geldim düğüne. Sabah uyanınca başladı delirtmeye. Uyanır uyanmaz sırf cam tencere kapağını fırlatmasına izin vermediğim için sinirlenip bir bardak suyu modemin üzerine boşalttı. Hırsı geçmedi bardağı fırlatıp kırdı. Dolapları boşalttı vs. O bunları yaparken ben yolculuk için çanta hazırlamaya çalışıyordum.
Güç bela çıktık evden. Taksiye bindik ve taksiden inmemek için iki saat yolun ortasında ağlayarak kendini yerlere attı ne yapsam, ne konuşsam fayda etmedi. Ağzında tek cümle "sarı taksi" üç saat boyunca sadece bunu söyledi. Sonra otobüsü beklerken deli dana gibi etrafa saldırdı. Bizim binmeyeceğimiz otobüse binmek için kendini parçaladı. İnsanlar acıyarak bakıyor bana. "Allah sana sabır versin" diyerek. Dişlerimi o kadar sıktım ki dişim kırıldı. Ağzında yine tek cümle "mor otobüs". Kendini tamamen kapatıyor ve bunu tekrarlıyor. Iki saat de böyle geçti.
Sonra terminalden kardeşim beni almaya geldi. Bu arada kusura bakmayın hala titriyorum karışık yazabilirim. Kardeşimin arabasıyla düğün evine geldik. Insanlar eğleniyor, yiyor içiyor. Akrabalar benimle konuşmak istiyor falan. Avazı çıktığı kadar bağırıp kendini yerlere atmaya başladı yine. Bu sefer yeni cümle "dayının arabası". Dikkatini dağıtmaya çalışıyorum, konuşuyorum, oynuyorum. Düğünden falan geçtim yeter ki dursun sussun... Aynı cümle tekrarlanıyor sadece "dayının arabası" başka cevap yok. Başka iletişim yok, sadece bu cümle. Herkes "bu çocuk engelli mi" diye soruyor daha çok geriliyorum. 30 tane çocuk var ortamda o sadece dayının arabası diye bir taraflarını yırtıyor.
İstediği olmayınca yemek yiyen bir teyzenin önündeki tabağı alıp fırlattı. Bardakların dolu olduğu leğeni fırlattı. Hepsi kırıldı. Zaten sürekli her şeyi fırlatıyor. Yine acıyan gözler. Allah sana sabır versin biz böyle çocuk görmedik cümleleri. Bir sorunu mu var normal değil bu çocuk demeler.
Belki de gerçekten normal değildir. Belki de teşhisi falan koyulmamış bir ruh hastalığı vardır iki buçuk yaşındaki bir çocuğun.
Anormal diyenler bir yandan da her boku çok hızlı öğrenmesine bakıp "zekadan yapıyor bunları" demeye başladılar. Ya ben sadece normal bir çocuk istiyorum. Zeki olmasın ya olmasın. Normal, sabit durabilen bir çocuk. Çok mu şey istiyorum ben ya.
Şimdi karanlık bir odada uyutmaya çalışıyorum. Ve gerçekten bir gün gözümün kararmasından korkuyorum. Bugün dövmediysem bir daha dövmem heralde ama ölmek istiyorum ben. Gerçekten bu şımarıklık falan değil. Abartıyorsun diyenler cevap bile yazmasın. Yeterince bozuk sinirlerim. Düğün evinde 40 kişi var ve hepsi anne. Hepsi de böyle bir çocuk görmedik dedi. Yani abartıyorum ben. Benim hayatım bitti bunu biliyorum sadece.
Düzelecek, geçecek demeyin. İçine şeytan kaçmış gibi davranan bir çocuk düzelmez. Artık öyle bir raddedeyim ki annelik yapmak istemiyorum. Onu çok fazla seviyorum. Asla üzülsün zarar görsün istemiyorum. Ama ben yapamıyorum artık gerçekten. Tam iki saattir uyutmaya çalışıyorum. İnadına uyumuyor. Gözleri kapanırken açıp ekmek istiyor. Çünkü delirmedim daha delirmek lazım. Aç falan da değil. Direniyor sadece.
Ne yapayım ben evden hiç çıkmayayım mı. Sanırım en doğrusu bu. Ağlamamı durdurabilirsem insanların yanına geçeceğim. Lütfen bana dua edin, fikir verin ne bileyim bir şeyler söyleyin. Çünkü yarın yine aynı şeyleri yaşayacağım ve yarın düğün de var.
komsumun cocugunu anlatmissiniz resmen yoksa komsum musunuz o kadar uyuyor ki firlatma konusamama hayati zehir etme o 3 yasinda ve emiyor bir de hala..Evet yine ve yeniden konu oğlum. Benim artık söyleyecek sözüm kalmadı. Elim ayağım titriyor, sol kolum uyuştu. Sinirden mi yoksa artık vücuduma mı vurdu bilmiyorum. Şu an düğün evinde insanlardan uzak karanlık bir odada oğlumu sallarken ağlayarak yazıyorum.
Şehir dışında kuzenimin düğünü var. Gitmesem küseceği için, halamın da bende çok emeği olduğu için oğluma rağmen geldim düğüne. Sabah uyanınca başladı delirtmeye. Uyanır uyanmaz sırf cam tencere kapağını fırlatmasına izin vermediğim için sinirlenip bir bardak suyu modemin üzerine boşalttı. Hırsı geçmedi bardağı fırlatıp kırdı. Dolapları boşalttı vs. O bunları yaparken ben yolculuk için çanta hazırlamaya çalışıyordum.
Güç bela çıktık evden. Taksiye bindik ve taksiden inmemek için iki saat yolun ortasında ağlayarak kendini yerlere attı ne yapsam, ne konuşsam fayda etmedi. Ağzında tek cümle "sarı taksi" üç saat boyunca sadece bunu söyledi. Sonra otobüsü beklerken deli dana gibi etrafa saldırdı. Bizim binmeyeceğimiz otobüse binmek için kendini parçaladı. İnsanlar acıyarak bakıyor bana. "Allah sana sabır versin" diyerek. Dişlerimi o kadar sıktım ki dişim kırıldı. Ağzında yine tek cümle "mor otobüs". Kendini tamamen kapatıyor ve bunu tekrarlıyor. Iki saat de böyle geçti.
Sonra terminalden kardeşim beni almaya geldi. Bu arada kusura bakmayın hala titriyorum karışık yazabilirim. Kardeşimin arabasıyla düğün evine geldik. Insanlar eğleniyor, yiyor içiyor. Akrabalar benimle konuşmak istiyor falan. Avazı çıktığı kadar bağırıp kendini yerlere atmaya başladı yine. Bu sefer yeni cümle "dayının arabası". Dikkatini dağıtmaya çalışıyorum, konuşuyorum, oynuyorum. Düğünden falan geçtim yeter ki dursun sussun... Aynı cümle tekrarlanıyor sadece "dayının arabası" başka cevap yok. Başka iletişim yok, sadece bu cümle. Herkes "bu çocuk engelli mi" diye soruyor daha çok geriliyorum. 30 tane çocuk var ortamda o sadece dayının arabası diye bir taraflarını yırtıyor.
İstediği olmayınca yemek yiyen bir teyzenin önündeki tabağı alıp fırlattı. Bardakların dolu olduğu leğeni fırlattı. Hepsi kırıldı. Zaten sürekli her şeyi fırlatıyor. Yine acıyan gözler. Allah sana sabır versin biz böyle çocuk görmedik cümleleri. Bir sorunu mu var normal değil bu çocuk demeler.
Belki de gerçekten normal değildir. Belki de teşhisi falan koyulmamış bir ruh hastalığı vardır iki buçuk yaşındaki bir çocuğun.
Anormal diyenler bir yandan da her boku çok hızlı öğrenmesine bakıp "zekadan yapıyor bunları" demeye başladılar. Ya ben sadece normal bir çocuk istiyorum. Zeki olmasın ya olmasın. Normal, sabit durabilen bir çocuk. Çok mu şey istiyorum ben ya.
Şimdi karanlık bir odada uyutmaya çalışıyorum. Ve gerçekten bir gün gözümün kararmasından korkuyorum. Bugün dövmediysem bir daha dövmem heralde ama ölmek istiyorum ben. Gerçekten bu şımarıklık falan değil. Abartıyorsun diyenler cevap bile yazmasın. Yeterince bozuk sinirlerim. Düğün evinde 40 kişi var ve hepsi anne. Hepsi de böyle bir çocuk görmedik dedi. Yani abartıyorum ben. Benim hayatım bitti bunu biliyorum sadece.
Düzelecek, geçecek demeyin. İçine şeytan kaçmış gibi davranan bir çocuk düzelmez. Artık öyle bir raddedeyim ki annelik yapmak istemiyorum. Onu çok fazla seviyorum. Asla üzülsün zarar görsün istemiyorum. Ama ben yapamıyorum artık gerçekten. Tam iki saattir uyutmaya çalışıyorum. İnadına uyumuyor. Gözleri kapanırken açıp ekmek istiyor. Çünkü delirmedim daha delirmek lazım. Aç falan da değil. Direniyor sadece.
Ne yapayım ben evden hiç çıkmayayım mı. Sanırım en doğrusu bu. Ağlamamı durdurabilirsem insanların yanına geçeceğim. Lütfen bana dua edin, fikir verin ne bileyim bir şeyler söyleyin. Çünkü yarın yine aynı şeyleri yaşayacağım ve yarın düğün de var.
komsumun cocugunu anlatmissiniz resmen yoksa komsum musunuz o kadar uyuyor ki firlatma konusamama hayati zehir etme o 3 yasinda ve emiyor bir de hala..
Ben yetistirenlerden gorduklerini dusunuyorum cok kucukken hic kural koymadiniz mi acaba ne bileyim burasi acilmaz tencere firlatilmaz vb gibi..Ben hep kural koyup kararli olmaktan yanayim..Tamam inatci ve huysuz oluyolar da bu anlattiginiz durum gercekten zor...pedagog tan yardim sart olmus size..Bu tip cociklar okulda kreste de saldiriyor ogretmeni de takmaz siz kresten atilmamak icin baslatmadan once tedaviye gidin..
bu yanı guzelmis cunku komsumunki vurma ve itme duygusu icinde surekli..Bence isinin uzmani biri cozum bulacaktir size..Bas etmek cok zor insallah rahatlarsiniz zamanla..Yok ben o komşu değilim bir yaşında memeyi bıraktı benim oğlan. Kuralcıyım aslında. Kuralcı halimi törpüledim epey. Yaşıtlarına ve çocuklara asla zarar vermez. Çok sevecendir onlara karşı. Sarılıp durur sürekli.
Sizin sorunlarınızın çocuğa yansıması olabilir ve bunu farketmiyor olabilirsiniz. İnsan içinde olunca göremiyor. Dediğim gibi uzman değilim 3-5 psikoloji kitabı okudum. İnşallah çözersiniz.Çocukta değil de bende sorun olduğunu mu düşünüyorsunuz doğru mu anladım. Benim sorunumu önceki sayfalarda yazdım zaten. Sorun denir mi bilmiyorum ama ben biliyorum teşhisimi efem :)
Olabilir. Benim kızımda çok hırçındı,ne zaman kendini tam anlamıyla ifade etmeye başladı o zaman rahat ettik.Daha yeni konuşmaya başladı. Çok net ifade edemiyor kendini. Yaşına göre konuşma geriliği var. Bir de sabırsız. Anlatmak istediğini hemen söylemek istiyor ve o aceleyle cümle kurmuyor. Hızlı hızlı kelimeleri sıralıyor art arda. Dediğiniz gibi konuşma geriliği bu öfkeye sebep olabilir. Ben anlıyorum ne dediğini ama belli ki anlatmaya çalıştığı, konuştuğundan çok daha fazla.
Ya kesinlikle konuşma probleminden kaynaklanıyor bakın şöyle diyim ben 5 katlı bir apartmanda oturuyorum 3. Kattayız biz 5. Kat komşumuzun oğlu konuşamıyordu yanı konuşuyordu ama ailesi anlıyordu ve komşumuz ben bile anlamıyorum diyordu biliyor musunuz dediklerinizi yapıyordu çocuk ben arada kat varken çocuğun sesini bağırmasını kırıp döktüklerini duyuyordum kadın apartman gününde ağlıyordu artık o kadar kötüydü ki anlatamam bir kere güne gittik o da kalabalıkta iyice sinirleniyordu evler dubleks o merdivenlerden atmalar kendini merdivenden geçemezsin yani kapıları kırıyor çocuk evde pat pat ama biliyor musunuz annesiyle anlaşıyordu ama yapacağını yapıyordu sonra eğitme gitti pedagog falan derken çocuk şuan süt dökmüş kedi geçende gördüm şok oldum bence konuşmasından bir uzmanla konuşun ve terapi eğitim aldırın derim ya da kreşe verilebilir belki konuşması ilerleyip kendisini ifade ettikçe İnan'ın rahatlatacakBen de otistik olduğunu düşünmüyorum. Çevreden kopma durumu asla olmuyor. Dönen nesneler ilgisini çekmiyor. İletişim imkansız değil, sakin ve başbaşa iken beni dinler, konuşuruz. Kalabalık ortamlarda sıkıntı var. Konuşma geriliği var evet. Kendini hala net ifade edemiyor. Uzun cümle kuramıyor. Dediklerini ben anlıyorum ama herkes anlamıyor. Bazen ben de anlamıyorum söylediği bazı kelimeleri. Bir de çok aceleci ve sabırsız. Anlatmak istediğini hızlıca anlatmak istiyor, dediği anlaşılmayınca sinirleniyor ve tekrar ediyor sürekli. Durum bu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?