lajoba
olay komik ama anlatayım.
eşim çocuklarla oynamak için bi araba oyunu ındırdı bilgisayara.
buyuk oğlum daha 6 yaşında. oyun da biraz zor. haliyle oynayamıyor.
o oynayamayınca kendi alıyor eline oynuyor.
akşam sofrayı kurdum
sofra yerde bekliyorum. hadi yemeğe dedim birkaç kez.
gelmediler ben de seslenmeyi bıraktım.
yemek sofrada 1 saat abartmıyorum kaldı.
artık yemeyecekler kaldırayım diye düşünüyordum.
bi yandan da sabır diyordfum.
mutfakta ertesi gün için de yemek hazırlamaya çalışıyorum sofraya
otursalar ben de hemen oturacağım ama yok gelmediler.
kucuk oğlum panduflarını ayağından çıkarıp sofraya atmış.
yemek tabağında yemeğin içinde panduflar.
yoğurt yemek her yere dağılmış.
artık o saatten sonra olay kopunca oturdular sofraya.
oturma odasında ve yerde yıyoruz bu arada.
buyuk oğlum yıne gelmek istemedi o sinirle
elimde kaşık poposuna kaşıkla vurdum.
sonra da ağlamaya başladım yemek boyunca ağladım. olay bu
eşimin de cümlesi şu çok abartıyorsun.
yağlı panduflarla ılgılenen ben
kirlenen halıyı silecek olan ben
yeniden yemek koyan ben ve abarttığımı düşünüyor sevgili eşim.
uzatsam uzatılacak bir konuydu benim için. şimdi sorun yok
sayemde :)