Allah korusun... çocuğa her türlü şiddetin zararlarını konuşmaya bile gerek olduğunu düşünmüyorum artık. işin çok ciddi boyutları olduğunu zaten bilindiğini düşünüyorum. fakat bu at yarışı olayına değinmek istiyorum. wp grubuna veya eba ya atılan ödevlerden bahsetmişsiniz. bu paylaşım güzel fakat ödevleri başarılı olmuş veya başarısız olmuş diye ayırmak çocukları köreltiyor. şöyle ki, bu yapılan ödevler değerlendirilip sonrada notlandırılıyor. çocukların en iyi notu almış kişilere özenmesi (başarılı olmak için başarılı olanlardan kopyalaması) bireysel kimliklerine, yaratıcılık ve kendilerine özgün karakteristik yapılarına zarar verecektir.Uzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
Ablanizin psikolojisi bozuk. Bir egitimci olarak gercekten su odev yarislarina asiri sinir oluyorum orasi ayri ama daha fenasi var bu velide.Uzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
komşum 4 yıl tüp bebek için uğraştı, doğan çocuğu 1 yaşından beridir dövüyor, çocuk şu an 9 yaşında, duvarlar ince , her gün dayak , resmen her gün o kuzunun katlini dinliyoruz alt kattan, ha bu gün öldü ha yarın olecek...duydum ki 2. için de tedaviye başlamışlar, evlat evlat diye geziyormuş ....tüp bebekle beraber vicdan da konmuyor yani insanların içineOkul başarısı için çocuk mu dövülür Allah aşkına.
Kapasite ne ise o.
Vallahi çocuğa içim cız etti.
Yavrum iki büklüm yemek yiyormuş dökülmesin diye.
Evimde tüm halılar beyaz. Mutfaktaki halimda beyaz.
17 aylık oglum var.
Halıların resmen anasını ağlatıyor.
Her ay yıkamaya veriyorum.
Koltuklarımında içine ediyor.
Hiç önemsemem.
Şimdi bı kardeşi daha gelecek Allah'ın izniyle ikisi birlikte batırsınlar. Canları sağ olsunda yenilerini alırım.
Bı evlat kolay mı doğuyor ben neler yaşadım.
Ablanıza lütfen rica ediyorum söylermisiniz, bir gün tüp bebek merkezine gitsin ve evlat sahibi olmak isteyen biriyle konuşsun.
Bakalım bir daha evladına kıyabilecek mi...
Sosyal hizmetler tabi ki cocugu almaz turkiyede ama sikayet edince kapiya polis gelir , polis gelince de ablanin gozu korkar en azındanArkadaslar hayalperestlik yapmissiniz. Sosyal hizmetler ana babasi varken bir sey yapmaz. Ana babasinin ona dah belirgin daha kotu davranması gerekir belki kanıtlarla olur. Ama zaten ne bi insan yakininin cocugunun alinmasini ister ne sosyal hizmetlere gitmesini. Her konuya boşan ve sosyal hizmetlere sikayet et demekten vazgecin.
Ogretmenle konusun grubu dagitsin ablanizla ozel görüşsün kendisi cagirmis gibi . Ablanizin saygi duydugu bir buyuk yok mu o konussun ya da
çocuğa vurduğunda ablanızın suratına bir tane de siz yapıştırın! anlasın anyayı konyayıUzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
komşum 4 yıl tüp bebek için uğraştı, doğan çocuğu 1 yaşından beridir dövüyor, çocuk şu an 9 yaşında, duvarlar ince , her gün dayak , resmen her gün o kuzunun katlini dinliyoruz alt kattan, ha bu gün öldü ha yarın olecek...duydum ki 2. için de tedaviye başlamışlar, evlat evlat diye geziyormuş ....tüp bebekle beraber vicdan da konmuyor yani insanların içine
Sosyal kurumlara başvurun... Benimde ablam her sabah uyanır uyanmaz senden nefret ediyorum geber diyor yedi yaşındaki oğluna.cocuk günaydın anne derken.kucuk oğluna da nitekim benim kocamla aramı sogutuyo bununla ilgilenmekten kocamla eğlenemiyorum die söylenip duruyo .kocası ablamı aldatiyo çocuklar yüzünden aldatiyomus kocası.sogumalarina sebep olmuş cocuklar. Böyle kafalar işte...... Çok ağladım hıçkıra hıçkıra birgün. Ablamı şikayet etmek isterdim işine yeni atandı mesleğinden olur diye dokunmadimUzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
Ağzına sağlık bende çok uzuldum sinir değil de ağlamak geldi icimdencevap yazdım hala sinirim geçmedi
ne demek çocuk dövmek ya, ne demek!!
sinirse sinir. 7 yaşındaymış çocuk, 155 i aramayı öğretin, arasın annem beni dövüyor diye şikayet etsin, velayetini size versinler
Anlatir anlatir bir sey olmaz. Haberleri izlemiyor musunuz? Sosyal medya olmasa bircok sucluyu göremeyecegiz halk baskisiyla cozmeye calisiyorz bir ton seyiSosyal hizmetler tabi ki cocugu almaz turkiyede ama sikayet edince kapiya polis gelir , polis gelince de ablanin gozu korkar en azından
Benim kardesim cocugunu dovse ben polise gider sikayet ederim , en azindan dersini polise anlatsin da gorelim bakalim
E bunada artık bir sey yapın . Ablanizin psikolojisi bozuk belli ki ya cocugu canindan etse senin yuzunden diye nasil ödersiniz gorup sirt cevirmenizin vebaliniSosyal kurumlara başvurun... Benimde ablam her sabah uyanır uyanmaz senden nefret ediyorum geber diyor yedi yaşındaki oğluna.cocuk günaydın anne derken.kucuk oğluna da nitekim benim kocamla aramı sogutuyo bununla ilgilenmekten kocamla eğlenemiyorum die söylenip duruyo .kocası ablamı aldatiyo çocuklar yüzünden aldatiyomus kocası.sogumalarina sebep olmuş cocuklar. Böyle kafalar işte...... Çok ağladım hıçkıra hıçkıra birgün. Ablamı şikayet etmek isterdim işine yeni atandı mesleğinden olur diye dokunmadim
Sırt cevirmedim aslında da .herşeyi de buraya yazmadım öyle düşününE bunada artık bir sey yapın . Ablanizin psikolojisi bozuk belli ki ya cocugu canindan etse senin yuzunden diye nasil ödersiniz gorup sirt cevirmenizin vebalini
ben olsam bunun layikiyla yetisyirdin de ki ikinciye niyetlendin derim.komşum 4 yıl tüp bebek için uğraştı, doğan çocuğu 1 yaşından beridir dövüyor, çocuk şu an 9 yaşında, duvarlar ince , her gün dayak , resmen her gün o kuzunun katlini dinliyoruz alt kattan, ha bu gün öldü ha yarın olecek...duydum ki 2. için de tedaviye başlamışlar, evlat evlat diye geziyormuş ....tüp bebekle beraber vicdan da konmuyor yani insanların içine
Ofya.. ne çözüm olabilir bilmiyorum ama çok üzüldüm.. o dayak videosunj babasına izletin. Başka birisi etkili olamaz benceİnternetim bittiği için birkaç gündür girip yazamadım, kusuruma bakmayın lütfen. Şunu yazmayı unuttum sizlere. Ablamla aramızda 15 yaş var. İlkokulda bana da ödevlerimi ablam yaptırırdı. Her yapamadığım da kafama bir tane patlatırdı, bıktım artık yapmayacağım ben diye her gün ağlardım. Bir de o zamanlar bilirsiniz tuşlu internetsiz telefonları. Babam hediye almıştı. Yılan oyunu oynardım :) Babama benim erkeklerle telefonda konuştuğumu söyleyip iftira atmıştı, telefonu elimden almışlardı. Ki küçücük çocuğum, ne erkeği ne aşkı. Aklım hep derslerimdeydi. Elma yerken mesela çıkan ses onu sinir ederdi, elmayı ısıramazdım korkudan. Bu süreçte ailem malesef hep sessiz kaldı.
Konuya gelecek olursam hafta sonu ailecek görüştük. Yine çocuğu dövdü, ayırdık zorla. Babamla konuşmuştum, belki yaşım gereği beni ciddiye almıyordur baba lütfen biraz sert bir dille konuşur musun bu böyle gitmez diye. Babamda sinirine hakim olamadı, sen nasıl annesin yeter artık bu mu annelik gibi sözler sarfedince aldı çocuğu bağıra bağıra arabaya binip gitti. Teyzem diye ağladı arkamdan yavrum benim. Evine gittim sonra, kapıyı ve telefonları açmadı, açmıyor. Sizin yorumlarınızdan hareketle videoya çektim. Ama ne yapacağım hala bilemiyorum.
Yeğenim 7 yaşında dediğim gibi. Dişlerini fırçalayamıyor, kendi başına ekmeği dahi koparamıyor, tuvaletini lazımlığa yapıyor, çikolata yerken tabakla yiyor, makas tutamıyor, ayakkabısını giyemiyor, kıyafetlerini kendi giyip çıkaramıyor ve daha birçok şey.. geçen geldiğinde tatlı yaptım,çatalını yanına koydum. beli kırılacak eğilmekten, çatalı bile düzgün tutamıyor. hepsi korku ve baskıdan ötürü. Yoksa sizinle bir konuşsa kocaman adam gibi mantıklı konuşur, ne kadar akıllı ne kadar güzel konuşuyor dersiniz. Sosyal hizmetler konusunu babama açtığımda kendisi böyle bir işe sakın girme diye beni tersledi. İşin içinden çıkamıyorum
Off ne üzücü. Kayınvalidemin komşusu kadın sürekli oğluna Allah belanı versin dermiş. Küçücük çocuğa. Çocuk 8 yaşlarında kaza geçirip vefat etti. Kadının üstünde hep vicdan azabı. İnsann kurduğu cümlelere de dikkat etmeliSosyal kurumlara başvurun... Benimde ablam her sabah uyanır uyanmaz senden nefret ediyorum geber diyor yedi yaşındaki oğluna.cocuk günaydın anne derken.kucuk oğluna da nitekim benim kocamla aramı sogutuyo bununla ilgilenmekten kocamla eğlenemiyorum die söylenip duruyo .kocası ablamı aldatiyo çocuklar yüzünden aldatiyomus kocası.sogumalarina sebep olmuş cocuklar. Böyle kafalar işte...... Çok ağladım hıçkıra hıçkıra birgün. Ablamı şikayet etmek isterdim işine yeni atandı mesleğinden olur diye dokunmadim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?