- 6 Şubat 2018
- 11.206
- 14.571
- 298
Allah aşkına bu kadar cahil birisi sizce bunu akıl eder mi. Çocuğunu dövecek kadar hırsa kapılmış bir insan oturup kitap okur mu. Zaten kitap okusa bunlari yapmaz terbiyesiz vicdansız
Allah aşkına bu kadar cahil birisi sizce bunu akıl eder mi. Çocuğunu dövecek kadar hırsa kapılmış bir insan oturup kitap okur mu. Zaten kitap okusa bunlari yapmaz terbiyesiz vicdansızÇocuk evde ne görürse onu taklit eder. Evde Hiç kitap açılmadığını kimsenin yazıyla okumayla işi olmadığını düşünelim. Herkes tv, telefon ya da tablet karşısında olsun. Bu çocuğun derslerine düzenli çalıştığı ya da kitap okuduğu görülemez. Ablanıza tavsiyem çocuğunun düzenli ödev yapan kitap okuyan bir çocuğa sahip olmak istiyorsa onu dövmek yerine ona örnek olsun. Hadi Ben kitap okuyorum sen de dersine çalış desin mesela. Dövmekle nereye kadar ilerleyebilir nereye kadar ödev yaptırabilir. Şimdi Çocuk küçük 15-16 yaşına geldiğinde liseye giderken de dövebilecek mi... Düzenli çalışkan azimli bir çocuk istiyorsa kusura bakmasın önce kendisi öyle olacak.
Sorununuzun çözümü sosyal hizmetleri aramak. Ablanız size küsecek diye bir çocuğun böyle yetişmesine göz yumamazsınız üstelik bu çocuk yeğeniniz. Sosyal hizmetler bir kez denetlemeye gelsin göreyim bakayım bir daha vurabiliyor mu o çocuğa. Yazık günah ya böyle annelik mi olur.Uzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
Katılıyorum en üzücüsü de o çocuk o kadına anne diyorAllah aşkına bu kadar cahil birisi sizce bunu akıl eder mi. Çocuğunu dövecek kadar hırsa kapılmış bir insan oturup kitap okur mu. Zaten kitap okusa bunlari yapmaz terbiyesiz vicdansız
Dışarıdan istediği kadar mükemmel anne oğul ilişkisi görünsün, rehberlik öğretmenleri ufacık bir ipucundan çocuğun bir sıkıntısı olduğunu çözebiliyorlarSosyal hizmetler konusunda çok çekiniyorum. Nereye yollarlar, neler yaşar, psikolojisi nasıl etkilenir.. kıyamıyorum. şikayet edersem nelere sebebiyet veririm bilemiyorum. o yüzden bu günlere kadar hiçbir şekilde şikayet edemedim. Öğretmeniyle görüşsem benim söylediğim anlaşılacak, o sinirle gelip her şeyi mahveder yıkar gider eminim. bana ne yaparsa yapsın ama o hırsla çocuğa neler yapacak. çünkü dediğim gibi öğretmenlerin veya dışarıdan insanların bu durumu fark edebilmesi asla ama asla mümkün değil. öyle iyi ilişkileri varmış gibi görünüyorlar ki. içten içe çıldırıyorumdediklerinizi düşüneceğim. ilgilenip yardımcı olduğunuz için hepinize çoook teşekkür ediyorum
Şahane fikir, biraz yalnız kalırsa aklı başına gelir ama ne yazık ki kalıcı çözüm olmazSinir oluyorum böylesi insanlara ya. Küserek, duygusal terör estirerek etrafı sindiriyorlar.
Dinsizin hakkından imansız gelir. İlk tavrında başlarım sanada sinirinede ne halin varsa gör diye üste çıkın. O çocuğuda bir daha vurduğunu görürsem sosyal hizmetleri ararım o çocuğu elinizden aldırırım bak bakalım yapıyormuyum yapmıyormuyum diye bir cinnet anı yaşatın bakalım ne yapacak.
Ailecek küsüp bir yalnız bırakırsanız bir süre aklı başına gelir belki. Küserek sizi o kadar sindirmişki bu yüzden her istediğini yaptırabiliyor.
Bir daha vurursan seni sikayet ederim diyin ve gercekten edin!Uzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
Lanet olsun
Arayin sosyal hizmetleri sikayet edin , kapisina polis gelince korkar belki bir daha dokunmaz cocuga
Ya da gonderin bana ablanizi ben bir doviyim onu da anlasin nasil oluyormus dayak yemek , cok sinirlendim , allah bildigi gibi yapsin boylelerini
İnsallah yaslandiginda da o cocuk onu dover
O anneden o çocuğun alınması lazım, kusura bakmayın. Şiddeti belgeleyip çocuğun annem beni haklı oldığu için dövüyor gibi söylemlerini de pedagog eşliğinde ifade olarak sunmanız lazım sanırım Elleri kırılasıca, 40 50 yıllık ömür için bu ne başarı hırsı, bu nasıl bi tramva yaratmaktır Banlanacaksam da banlanayımUzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
bu yorum bence cok mantıklıBen çoçuğun psikolojik durumunu tam anlamak ve hasarı bir gıdım bile azaltmak için onu oyun terapisine götürmenizi tavsiye ederim. Ablanıza derslerde daha başarılı olması için olduğunu söyleyin . Terapist çocuğun durumunu ve ne yapılması gerektiğini size söyler
Ben olsam coktan 183 u aramis ihbar etmistimUzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
Benim ablamda da var aynı durum.. kav kere söyledim psikologa git diye tabi ona sinirlisin diyemiyorum ne mümkün aninda gel sen bu cocuklara bak boyle bi kocayla yasa da sinirli olma der hemen. Ama ikinci cocugu yapma dersin onu da cocugum yalniz kardessiz kalmasin diue yaptim der.Uzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?