Sıradan bir çocuğumla oynamak istemiyor durumu değil, size konu beğendirmekle uğraşamayacağım. Zaten burada çok kişi böyle eleştirince haklı olduğumu anlıyorumÇok tuhafsiniz. 7.5 yaşında oğlum var oynamak istemediği çocuk(lar)la bende annesinin hatırı var diye zorla oynatmam. Çocuk bu yani hareketlerinin altında birşey aramaniz ve bunu kurcalamaniz inanin çok garip ve gülünç. Birde uzun uzun anlatmışsınız söyle iyilik yaptık böyle iyilik yaptık çocuğa. Küçücük çocuğun size minnet duymasını mi bekliyorsunuz? Okuduğum en tuhaf konulardan biri.
Çocuğa kırılmak/kurulmak son nokta olmalı.Merhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Çocuk istemiyor olabilir. Ayrıca anne baba sorunlu olduğundan kıskanmış ve bundan gelmek istemiyorda olabilirMerhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Çoğu kişi aynı şeyi söyleyince haksız olduğunu anlamanız gerekiyordu. Siz yine de insanlara kulak verin.Sıradan bir çocuğumla oynamak istemiyor durumu değil, size konu beğendirmekle uğraşamayacağım. Zaten burada çok kişi böyle eleştirince haklı olduğumu anlıyorum
Çocuklar büyüdükçe, farklı arkadaşlarla tanıştıkça huyları değişebiliyor. Keyif alamıyor olabilir.Merhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Bu düşüncelerinizi değiştirmelisiniz yoksa çocuğunuz sayenizde daha çok yalnız kalır.Normal okuldaki velilerle olduğu gibi hadi çocukları görüştürelim ilişkisi değildi ki. Öyle olsa anlaşamıyorlar der geçerdim. İşleri bitince gibi oldu, umursamaz geldi tavrı
Normal okuldaki velilerle olduğu gibi hadi çocukları görüştürelim ilişkisi değildi ki. Öyle olsa anlaşamıyorlar der geçerdim. İşleri bitince gibi oldu, umursamaz geldi tavrı
Sonunda beni anlayan biri çıktı, teşekkür ederimSiz tabiki çocuğa değil annesine alindiniz. Benim de başıma geldi çokça iyiliğim dokundugu bir kadından nezaketsizlik görünce ben de kendimi kullandırtmayı bıraktım. Oğlum o kızı sevmiyor olmasına rağmen sırf kızın babası yok diye neler neler yaptım hem maddi hem manevi. Ben oğluma “paylaşmak güzeldir oğlum hadi beraber oynayın” diyorsam ama karşı taraf demiyorsa “kızım kimseyle oynamak zorunda değil” diyorsa e o zaman biz de kimseyle görüşmek zorunda değiliz yani.
Siz de öyle. Kullandırtmayın kendinizi
Yani olay çocukların beraber oynaması değil sen tatlı dille arayı bulmaya çalış bakalım bir çocuklar yine oynamazsa oynamasın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?