- Konu Sahibi MoonlitSoul
-
- #21
Sizin çocuğunuz 2 yaş küçük , belki artık kendinden küçük çocuklarla oynamak istemiyordur. Bir çocuğun davranışına bu kadar takılmayın.
Sizin çocuğunuz 2 yaş küçük , belki artık kendinden küçük çocuklarla oynamak istemiyordur. Bir çocuğun davranışına bu kadar takılmayın.Merhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Bunu normal karşılıyorum. Oynamak istemeyebilir de arkadaşım da bu konuda hiçbir kelime etmedi ben sormasam ona bozuldum en çok. Bir de çocuk bana da tepkili anladığım kadarıyla. Ben ne alaka8 yaşındaki çocuğun 6 yaşındaki çocukla oynamak istememesi çok normal ama neden buna bu kadar takıldınız ki?
Evet, biraz öyle. Karşılık beklenerek yapılmadı tabi ki, en azından ben sormadan benim oğlan da büyüdüm ben triplerine girdi, kusura bakma geçer herhalde dese yeterdi. Umursamaz buldum tavrını.Kisaca biz onlara neler neler yaptık. Nankörlük ediyorlar demeye mi getiriyorsunuz. Mevzu cocuk olamaz çünkü. Sorunlari varken hep gelirdi isi bitti şimdi hesaba almıyor beni diye kuruluyorsunuz sanki.
Allah akıl fikir versin. 8 yaşında bir çocuk tarafından mı kullanılmış hissediyorsunuz? Çocuk liseli falan olsa anlayacağım da ufacık çocuk nerden bilsin sizin onun etkilenmemesi için eve çağırdığınızı, teyzelik yaptığınızı? Çocuk işte, kendinden küçük biriyle oynamayı sevmiyor ne var bunda. Çocuk ne anlasın dedikodudan da size cephe alsın? Ya da siz konuyu açıp ne diyeceksiniz, çocuktan açıklama mı bekleyeceksiniz. Ya da annesi çocuğu çocukluk yaptığı için gönlünüzü mü alsın.Merhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Hıc gerek yok çocuğun yanında konuşulmuş belliki.Merhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Merhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
Kadın mı talep etti bunları sizden ? Sözde arkadaşlık adı altında bunları yaparak arkadaşınızdan sonsuz minnet mi bekliyorsunuz ?Geldi linç takımından biri. Çocuk değil annesi tarafından, düzgün okuyun lütfen. Eşiyle kavga ettiğinde soluğu bizde alırdı, kaç ay boyunca. Babaları bir yere götürmezdi, biz organize eder ya da biz götürürdük. Anlatabildim mi? Çocuk üzülmesin, etkilenmesin diye baya uğraştık yani. Şimdi böyle yapmasını anlayamıyorum
Çocuklar bazen böyle olabiliyor. Mana aramayın. Oğlumun aynı sitede büyüdüğü arkadaşı bu ara bilerek dışlıyor mesela. Ben bu nedenle gelip gitmeyi kesecek değilim. Hayatta böyle şeyler de yaşayacaklar. Hayatın provası işte. Abartmayın benceNormal bi arkadaşımın çocuğu değil, bebekliğinden beri sürekli görüşürüz. Son zamanlar özellikle hep bizdelerdi, oğlumun da çok sevdiği bi arkadaşı. Bunca zaman severek geliyordu kendisi istiyordu ya da bişeyler yapmayı. Sanki bişey olmuş gibi
Ne diyecek ki? Çocuğum seninkiyle oynamak istemiyor mu desin? Söylenmediği halde bozulmuşsunuz, yüzünüze söylese arkadaşlığı bitirirdiniz muhtemelen.Bunu normal karşılıyorum. Oynamak istemeyebilir de arkadaşım da bu konuda hiçbir kelime etmedi ben sormasam ona bozuldum en çok. Bir de çocuk bana da tepkili anladığım kadarıyla. Ben ne alaka
Oğlum 8e gelmek üzere. Geçen sene kankası vardı. Birden bire sene sonunda küstüler. Aynı basket okuluna gidiyorlar ama. Hala arada birbirlerine kabalık yapıyorlar. Biz annesiyle samimiyiz. Sohbete devam ediyoruz. Çocukların birbirine yaptıkları kabalıkları görmezden geliyoruz çocuk onlar. Onlar için ara bozsak bi çocukluk ederiz.Ne diyecek ki? Çocuğum seninkiyle oynamak istemiyor mu desin? Söylenmediği halde bozulmuşsunuz, yüzünüze söylese arkadaşlığı bitirirdiniz muhtemelen.
Çocuğa çocuğumla oyna baskısı yapıyorsanız sinir olmuş olabilir size. Çocuklar da bireydir ve kendi seçtikleri arkadaşlarla oynamak isterler.
Normal okuldaki velilerle olduğu gibi hadi çocukları görüştürelim ilişkisi değildi ki. Öyle olsa anlaşamıyorlar der geçerdim. İşleri bitince gibi oldu, umursamaz geldi tavrı
Ayy bence üstünde durmaya gerek yok. Eşiniz doğru söylemiş büyük ihtimalle sizin arkanizdan konuştular. Çocukta bunu duydu.. maalesef çocuklar biz yetişkinler gibi iki yüzlü olmadığı için bizim gibi rol yapamıyor daha sonra. Ya da sizin çocuğunuz ile arasında bir şey olmuş olabilir, ona kızmış olabilir.Merhabalar,
Bi arkadaşım var çok yakındık, evlerimiz de yakın. Onun oğlu 8 benimki 6 yaşında.
Arkadaşımın eşiyle çok ciddi problemleri vardı bi ara sürekli bizdelerdi hatta çocuk da etkilenmesin diye eşimle ben destek olduk, oğlumu götüreceğimiz etkinliklere onu da çağırdık ki haftasonları üzüntüsünü unutsun, evde kavga ortamı vardı hissetmesin diye. Hem çocuklar da iyi anlaşıyordu.
En son bize kendi istekleriyle geldiler, çocuk 5 karış suratla geldi, üzgünmüş. Çıkarmadığım oyuncak kalmadı, legolar, farklı oyuncaklar. Konuşmaya çalıştım, annesine kızmış benimle de konuşmadı. Ben sıkıldım dedi 15 dk sonra gittiler. Bu olay 2 ay önce oldu ondan sonra bi haller oldu. Bir iki kez davet ettim çocuklar oynasın diye bi bahane buldu annesi, görüşemedik. Oğlum da çok seviyor çocuğu, arada soruyor artık onlar burda değilmiş diye yalan söylüyorum. Sonrasında bir etkinliğe isterseniz gelin diye çağırdı arkadaşım, gittik ama çocuk benim oğlanın yüzüne bakmadı 3-4 arkadaşı vardı yanında, benimki de farketti durumu beraber oyalandık döndük. Ama canım sıkıldı, bi problem mi oldu çocukların arasında niye böyle oldu bugün diye sordum, arkadaşım da bizimki kendinden küçüklerle oynamak istemiyormuş artık diye bi laf etti. Yani oğluna beraber oynayın diye bi teklif yapmadı. Artık görüşsünler diye hiç teklif etmiyorum zaten.
Bunca zaman çocuktur deyip üstünde durmadım, ama bugün arkadaşım kendisi aradı beni kahveye gelsene dedi, oğlu da arkadan hayııırr diye ağlamaya başladı yani duydum. Ben de duyduğumu belli etmedim işim vardı zaten gelemem dedim. Ama hiç hoşlanmadım bu durumdan. Bebekliğinden beri gayet de teyzelik yaptım, ilgilendim, gittiğimiz yerlerden hep bişeyler getiririz sevdiği oyuncaklar vs, kendileri de ister yani alırız.
Eşime de anlattım durumu, ailecek tanışıyoruz çünkü o da diyor ki bizim hakkımızda dedikodumuzu yapmışlar kesin ne anlattılarsa çocuk ondan etkilenmiştir dedi. Ciddi maddi problemleri var bi ara kıyas yaptıklarını farketmiştik. Acaba ondan mı bilemedim. Bu arada elbette çocuklar anlaşmak zorunda değil ama anlaşıyorlardı ve oğlum zaten sakin ve uyumludur zararı olmaz, kavga çıkarmaz. Bu sebepten mesafe koydum çünkü en ufak sıkıntıda hep bize gelirler bizimle vakit geçirirlerdi. Kullanılmış hissediyorum kendimi. Sizce bu konuyu açayım mı? Şaka yollu sormayı düşünüyorum tekrar olursa. Çocuk aklı evet ama annesi de normal karşılıyor sanki.
Yakın arkadaşımın oğlu 8 yaşında. Bir başka arkadaşımızın da kızı 6. Ben arada gözlemci danışmanOğlum 8e gelmek üzere. Geçen sene kankası vardı. Birden bire sene sonunda küstüler. Aynı basket okuluna gidiyorlar ama. Hala arada birbirlerine kabalık yapıyorlar. Biz annesiyle samimiyiz. Sohbete devam ediyoruz. Çocukların birbirine yaptıkları kabalıkları görmezden geliyoruz çocuk onlar. Onlar için ara bozsak bi çocukluk ederiz.
Yine oğlumun bebeklikten arkadaşı bir tanıdığım vardı. Çocuk kavgasını uzattı küsüştük. Bence gereksizdi ama kadın resmen oğlun şöyle böyle yaptı diye saldırdı bana. Böyle annelerle benim görüşesim gelmiyor, oğlumu da uzak tutuyorum.
Çocuk bunlar diyip geçecek insan seviyorum nen
Benim en yakın arkadaşımın kızı 6 yaşında. Oğlum 8 dediğim gibi. Eğer bizim evde yada dışardaysak görüşüyorlar. Ama mesela onların evdeysek asla oynamıyorlar, kızın samimi kız arkadaşı geliyor çünkü. Bizde artık onlara gitmemeyi öneriyoruz çağırsalar da. Zorlayıp germeye de gerek yokYakın arkadaşımın oğlu 8 yaşında. Bir başka arkadaşımızın da kızı 6. Ben arada gözlemci danışmanİkisi de elimde büyüdüler sayılır. Oğlan artık kızla oynamak istemiyor, annesi sürekli oyna diye baskı yapıyor. Ona da kızdım çocuğu zorlama diye, diğerine de kızdım kızını maruz bırakma diye. Çünkü gerçekten kabalaşabiliyorlar çocuklar böyle durumlarda. Bir sene önce anlaşan çocukların şimdi anlaşamıyor olması çok normal. Ama ebeveynler genelde anormal konuda da görüldüğü gibi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?