- 29 Nisan 2023
- 302
- 89
- 18
- 37
- Konu Sahibi lalegl8080
- #101
Yaa çok güzel, duygulandım:) ama okadar güzel anlamışsınız ki film gibi , insalah benim canim yawrum da bu günlerimizi böyle sevgiyle hatırlar...çünkü bende zor sartlarimizi eğlenceli geçirmeye çalışıyorum ona ...randevum varsa uzun işlemse sadexe ozaman tablet vermek zorunda kalıyorum karşısına koyup çizgi film izliyor odasında. Hem müşteriyi memnun edip ona yansıtmadan işlem bekleme anında çocuğumla da ilgileniyorum yanına gidip. Yorulan ben oluyorum ama ne yapalım kısmet sağlık olsunBen de annemin isyerinde büyüdüm. Orda kitap okur bulmaca çözerdim. Evden yürüyerek giderdik sabah erkenden yaklaşık 30 dk akşam da geri yururduk ve yokuş yukarı 30 dk iniş iyiydi ama çıkış fenaydı. ( yıllar sonra aynı evde kızımla oturduk servis problem oldu taksi de bir yere kadar zaten okula okuldan eve beraber yürüdük ben de annemin yaptığı gibi hikayeler anlata anlata yürüttüm bir ay , oyunlar oynadık yok uzaylılar gelmiş yok ağaç aslında süper maymunlarin eviymis falan) o yol bana yorucu gelirdi ama şimdi özlüyorum çok eglenirmisim meğer. Arka tarafta bir küçük depo odası yapilmisti bana orda kitap resim falan arada gelen musterilerle sohbet. Giyim uzerineydi mağaza bir de çalışan abla vardı. Çok ofladim ama çok da güzel zamanlardi. Öğle yemeklerinde pazardan domates alır doğrar suyuna ekmek bana yerdik mis gibi kokardi. Anaokuluna başladım sonra 5 yaşında. Yani iki senem böyle geçti. Ha bi de her pazartesi hamburger yerdik ctsi günleri gazoz ve pasta. Annem mecburdu götürmeye evde bakıcı küçük kardeşime bakabiliyordu ancak ve araya ölüm vs girince böyle bir sürece girmiştik. Ama psikolojik olarak etkilenmedim ben fazla. Hatta annemle en yakın olduğum zamanlar idi. Ama kuaförler başka olabilir. Gelen müşteri de çoktu aslinda dediğim gibi yardımcı abla olurdu onlar da ilgili tatlı ablalardi