Eşime her doğum kontrol hapım bittiğini söylediğimde alsın diye, gerek yok çocuk yapıcaz diyor. Başlıyoruz tartışmaya. Öyle ha deyince mi oluyor çocuk bu oturulur konuşulur iyice dİyorum. Bu yaz yapacağız demedik mi dedi. Hayır ben hiçbir zaman yapıyoruz demedim zaman var kendimi hazır hissetmiyorum şuan dedim. İki senelik evliyiz artık yeter yaşım geçiyor (33) ne zaman hazır olacaksın dedi. Daha borçlarımız var, işe gireceğim, taşınma olayımız var... dedim. Ben bu şekilde istemiyorum dedi. O zaman sende bana saygı duy, aile olduğumuzu hissettir, aileni karıştırma, benim düşüncelerimede önem ver diyemedim ! Kitlendim kaldım sadece. Biz bazı olaylar yaşadık. Aile meseleleri, eşimin düşüncelerime önem vermemesi, maddi sıkıntılar, eşimin beni çok rahat kırıp üzebiliyor olması... korkutuyor tüm bunlar beni. Zaten bunlar yüzünden kendimi iyi hissetmiyorum bide çocuk deyince tüylerim diken diken oluyor. Neden kendimi ifade edemiyorum ki neden sen önce bunları yap diyemiyorum ki ! Çok isterim bir aile olmak inanın mutlu huzurlu birbirimizin fikirlerine önem veren, faaliyetler yapan... ama ben bunları eşimde göremiyorum. Onun faaliyetten anladığı tek şey sülalesi ile içli dışlı olalım köye gidelim kabile gibi sürekli birbirimizi arayalım soralım gidelim. Ben mutfakta yemek yapıyım o çalışsın gelsin yatsın. Bu yani. Benimde yaşım 24. İki senelik evlililiğim ailesine mesafe koymaya çalışmakla ve benimde bir insan olduğum kendime göre düşüncelerim olduğunu kanıtlamaya çalışmakla geçti hala da devam ediyorum eskisine göre çok daha iyi olsada şuan. Şimdi gel bide çocuk yap. Eşim düzelmeden, iyice bir şeyleri fark etmeden istemiyorum. Ne yapacağım eşime ne diyeceğim bilmiyorum. Kendimi çok baskı altında hissediyorum