Evet canım, 1. sınıflar ama çok zor değiller, kendimi hırpalamıyorum çok. Sanki başka şeyler var da tam çözemiyorum.12.30 da ders başlıyor akşam 6 gibi evdeyim ama sabahı da böyle miskin miskin geçiriyorum. Yemek yap-ortalığı topla-çay iç şeklinde. Zaten 9-10 gibi kalkıyorum.
aslında harika bi iş .Evet canım, 1. sınıflar ama çok zor değiller, kendimi hırpalamıyorum çok. Sanki başka şeyler var da tam çözemiyorum.12.30 da ders başlıyor akşam 6 gibi evdeyim ama sabahı da böyle miskin miskin geçiriyorum. Yemek yap-ortalığı topla-çay iç şeklinde. Zaten 9-10 gibi kalkıyorum.
Bayağı oldu kimseyle konuşmuyorum evet haklısın
Evet canım, 1. sınıflar ama çok zor değiller, kendimi hırpalamıyorum çok. Sanki başka şeyler var da tam çözemiyorum.12.30 da ders başlıyor akşam 6 gibi evdeyim ama sabahı da böyle miskin miskin geçiriyorum. Yemek yap-ortalığı topla-çay iç şeklinde. Zaten 9-10 gibi kalkıyorum.
Bayağı oldu kimseyle konuşmuyorum evet haklısın
sadece belki otorite kurmaya uğraşıyordur. Sonucta kocaman hayvan, papaganlardan sonra gözü korkup otorite kurmalıym demis olabilir :)
Ben de ilk basta rahatsız oldum. Ama acaba hani köpek dayanıklı bir canlı ya belki de canını yakmadan uyarı amaçlı yapıyordur. Yine köpek içindir belki. Çünkü ben esinin sokakta buldugu yaralı hayvanlari tedavi ettirmeye çabaladığını okudugumu hatırlıyorum koalinanın bir mesajında.
Köpüslerinin canını acıtsa zaten koalina parcalardı bence esini
Koalina
bdn de senin gibiyim. Çocukları sevemiyorum ve annelik konusunda korkuyorum.eşim de çok sevmez çocukları yani biz de Bi Bebek görüp oy nekadar tatlıymış bu aman aman diye hiç Bebek sevmedik. Ama mesela arkadaşların çocuğu oldukça hele kız çocuğu oldukça eşim acaba bizim olmayacak mı dedi .ilk 1,5 sene olmadı sonra kendiliğinden hiç düşünmediğim Bi zamanda hamile kaldım Bi sevinç kapladı içimizi ama kıSa sürdü dış gebelik oldu çocuğum olmadan daha sezeryan oldum eşim kendini suçladı çok üzüldü ben istedim o yüzden yaptık senin Can'ın yandı dedi.1 sene geçti aradan korunduk yasaktı .yine aklımızda olsun illa diye bişey yoktu yine hamile kaldım biz olursa olur olmazsa yapacak bişey yok diye düşünüyorduk.hamile kaldığımda yine ayrı Bi sevinç sürekli test yapmalar hergün kan testi vermeler ve nitekim dış gebelik oldu yine ve yine ameliyat oldum. Sonra kızdım kendime o kadar çocuktan uzakken içinde Bi özlem yokken neden bukadar acı çekiyorsun dedim . Ameliyattan sonra öğrendim ki bir daha çocuğum doğal yolla olmayacak tek şansım tüp bebek. Hamile kalırsam yine dış gebelik olacak bu beni üzdü yani önceden olmama ihtimali yokken bu kadar üzülmemiştim . Şimdi de ya tüp bebekte de aynı şeyleri yaşarsam diye ya çocuğumuz olmazsa diye korkuyorum .duygularım karma karışık ya gelecekte herkes çocuğuyla mutluyken onlara bakıp iç çekersem,üzülürsem. Şuan bir sorun yok sevgimizi sokak hayvanlarıyla paylaşıyoruz geziyoruz eğleniyoruz hayatımızı yaşıyoruz tamam ama ya gerçekten çocuğumuz olmazsa... 
Tam günden yarım güne geçince nimet gibi tabi. Benim kafam yorgun bedenen sıkıntıda değilim.
Gittim ama pek bir eksik yoktu, yine de önlem olarak verdi vitamin vs ama her şey normal.
Aslında ben de severken pat pat vuruyorum, hoşuna gidiyor oynuyoruz. Ama yanlış bir şey yaptığında zaten "sen ne yaptın" demen yetiyor. Önünde sürünüyor, ezilip büzülüyor daha vurarak korkutmaya gerek yok.
Canını yakmıyor ama korkuyor hayvancağız. Benden öyle korkmuyor mesela. Yanlış bir şey yapınca şımarıyor affettirmeye çalışıyor. Eşim sen ne yaptın dese korkuyor hemen yatağına gidip sessizce bekliyor. Eşimin ağzının içine bakıyor, onu görünce heyecandan işiyor seviniyor falan. O kadar kızıp bağırıyor, ben sevip teselli ediyorum 5 dakika sonra ikimiz de çağırıyoruz, direk eşimin kucağına gidiyorBen de ilk basta rahatsız oldum. Ama acaba hani köpek dayanıklı bir canlı ya belki de canını yakmadan uyarı amaçlı yapıyordur. Yine köpek içindir belki. Çünkü ben esinin sokakta buldugu yaralı hayvanlari tedavi ettirmeye çabaladığını okudugumu hatırlıyorum koalinanın bir mesajında.
Köpüslerinin canını acıtsa zaten koalina parcalardı bence esini
Bizimki oynadıktan sonra yapıyor, malum kaslar çalışıyor yani yapması normal, zaten daha 6 aylık. Günde 2 kere kaka yapması bile şu an iyi. Biz kalkmadan yatağından bile kalkmıyor, eşim başka köpek görmediği için üstün bir başarı bekliyor herhalde. Ben de severken haşin seviyorum ama böyle korkutmak bana göre değil.
Bence bu hayatta ki en güzel şey çocuk sahibi olmak rabbim isteyen herkeze nasip etsin benim bir kızım var ve bence dünya da tadilmasi gereken bir duygu annelik.bence yanlış düşünüyorsunuz çocuk istemeyerek.inanin ki çocuk evin nesesidir. Hakkınızda hayırlısı neyse o olsunBen de şuraya bir konu kondurayım
Çocuk konusunu aklımın ucuyla bile düşüneceğime ihtimal vermezdim ama geçen haftalarda aldığım ve çok içimin yandığı bir haber beni bunu düşünmeye itti. Bu kötü haber beni o kadar etkiledi ki beni geceleri uyuyamıyorum, inanılmaz içim sıkılıyor artık bitik düştüm. Bugün doktora gidip hazır sinüzitken durumu, yorgunluğumu, uyuyamadığımı anlattım ve 2 gün rapor alıp inzivaya çekildim.
3 sene bitti evliliğimizde, yaş oldu 31. Evet çocuk hiç istemedim hala da istemiyorum. Eşim de en az benim kadar istemez. Bu kafayla gidersek ömrümüzün sonuna kadar istememeye devam ederiz. Hiç çocuk ihtiyacı veya özlemi yaşamıyoruz, ailem sağ oldukça yaşamayacağımı da düşünüyorum çünkü hali hazırda olan bağlarım bana yeterli geliyor. Ama bir yandan da içim acıyarak yıllarca bir arada olamayacağımızı düşünüyorum. 45- 50 yaşıma geldiğimde, kardeşlerimin hepsi bir yere dağıldığında ve belki annem babam hayatta olmadığında ne yaparım?
Yalnız kalma korkusu ile çocuk yapmak çok bencilce bir düşünce ama yine de düşünmeden edemiyorum. Kötü zamanlarda kenetlenen aileleri gördükçe ileride hiç böyle olamayacağız, yalnız başımıza ne yaparız diyorum. Eşimle bu konuyu pek de ciddi konuşmadım, şu an için ne düşündüğümü tam olarak bilemiyorum zaten. Bir ara 50-60 yaşlarında (tabi o yaşları görürsek) ne kadar yalnız olacağımızdan bahsettim. Birimizden biri vefat ederse manevi olarak çok eksik kalırız dedim. O da ciddiye almadı tabi, git evlen dedi bana
Benim gibi hiç çocuk istemeyenlerin olduğunu biliyorum. Acaba onlar zor zamanlar geçirdiler mi, böyle zamanlarda neler yaptılar? Bu konuda inanılmaz katıyken az da olsa acaba mı demem beni şoklara uğratıyor. Bu konuda başkasının lafıyla hareket edilmez ama birilerinin de çıkıp "kaynım istemedi ve çocuk yapmadı, şu yaşında ama çok da mutlu" örneklerini vermesine ihtiyacım var.
NOT=Eşim ve ailesi konusunda yaşadığım sıkıntılar ciddi anlamda düzeldi.
Çok teşekkür ederim, bende de bir gebelik oldu ama ben sevinmedim aksine dünyam başıma yıkıldı, yani bir zerre bile sevinmedim desem yalan olmaz. Bizim de 3 sene oldu ve biz ileride bir gün yaparız demedik, hiç yapmayacağız dedik ama insan bir an düşünüyor. Şu an pişman değilim ama ya gelecekte pişman olursam diye...
Eskiden istediğimiz Zaman yaparız şuan istemiyoruz birlikte birbirimize Zaman ayırıyoruz mutluyuz diye bakıyorduk, ama şimdi olmama ihtimali de olduğunu biliyoruz ve sanırım bu bizim fikrimizi değiştirdi. O hamilelikteki heyecan ayrı bişey .bu arada 32 yaşındayım 3 yıllık evliyim. Ameliyat yaralarım ve acıları hala üzerimde...
Ben sana kendi hayatımdan örnek vermek istedim.
İnşallah Allah sizin için en hayırlısını nasip etsin .
Tam günden yarım güne geçince nimet gibi tabi. Benim kafam yorgun bedenen sıkıntıda değilim.
Gittim ama pek bir eksik yoktu, yine de önlem olarak verdi vitamin vs ama her şey normal.
Aslında ben de severken pat pat vuruyorum, hoşuna gidiyor oynuyoruz. Ama yanlış bir şey yaptığında zaten "sen ne yaptın" demen yetiyor. Önünde sürünüyor, ezilip büzülüyor daha vurarak korkutmaya gerek yok.
Canını yakmıyor ama korkuyor hayvancağız. Benden öyle korkmuyor mesela. Yanlış bir şey yapınca şımarıyor affettirmeye çalışıyor. Eşim sen ne yaptın dese korkuyor hemen yatağına gidip sessizce bekliyor. Eşimin ağzının içine bakıyor, onu görünce heyecandan işiyor seviniyor falan. O kadar kızıp bağırıyor, ben sevip teselli ediyorum 5 dakika sonra ikimiz de çağırıyoruz, direk eşimin kucağına gidiyor
Bizimki oynadıktan sonra yapıyor, malum kaslar çalışıyor yani yapması normal, zaten daha 6 aylık. Günde 2 kere kaka yapması bile şu an iyi. Biz kalkmadan yatağından bile kalkmıyor, eşim başka köpek görmediği için üstün bir başarı bekliyor herhalde. Ben de severken haşin seviyorum ama böyle korkutmak bana göre değil.
Ben de anlamıyorum acaba böyle sert olmak mı gerekiyor. Lider olarak onu kabul ettiği çok açık ve seviyor da.
