• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk İstememek/İleride Pişman Olursam Düşüncesi

Çocuk istiyorum dediğiniz gün çocuğunuz olmuyor bunu biliyorsunuz değil mi? Aylardır çocuk için uğraşıyoruz olmuyor. Keşke siparişle gelen bisey olsaydi
 
çocuk sevmem
yani nefret etmek gibi sevmemek değil, içim bi sıcak olmuyor.
hele böyle 3-5 aylıkken o ağzından salyalar akması, kusmaları falan :kusmuk:sevimli gelmiyorlar sokakta gördüklerim, akraba çocukları. bağıra çağıra ağlamaları. :işsiz:
çocuklu ortamlara pek girmem.
27 yaşına kadar bi çocuğun sorumluluğunu almak istemedim.
sonra annem öldü, insan annesinin öldüğü gün "bi çocuğum olsun" diye düşünür mü? o gün böyle bi fikir belirdi kafamda. artık beni ne tetikledi bilmem.
ama fikir yani öyle dayanılmaz bi istek değildi.
aradan 1 seneden fazla geçti. bu bir senede ben bi birey yetiştirmek istediğimi fark ettim.
çocuğum olsun bana sarılsın, öpeyim, oynayalım bana anne desin falan değil. (bu duyguları kedimle yaşıyorum zaten :KK68:, anne yerine miyuv diyo tabi) bunlar hiçbir zaman hayalim olmadı.
yalnızlığı da severim. elden ayaktan düşmezsem yalnız da yaşarım yaşlansam huzurevine de giderim hani öyle bi başına kalıcam diye bir korkum da var diyemem.

hal böyleyken bi deneyelim dedik zaten olmayacağına güvenerek biraz da. eşim zaten dünden razı, işte gebelik testi negatif sonuç vs. eşime dedim ki, çocuk ne büyük bi harcama. yıllarca ona zaman, emek ve maddi kaynak harcanacak. biz bunu bi 5 sene erteleyelim. ben şu an hazır değilmişim, o zaman hala istiyorsak uğraşırız ne dersin? o da yeğenlerinden bi bunalmıştı. (2 yaramaz ufaklık var) çocuğun derdi bitmiyor, haklısın, sen nasıl istersen dedi.

bu konuşmadan sonra son bi test kalmıştı evde. onu da yapıp bu sayfayı kapatayım diyecektim. Ki test pozitif çıktı! bir fikrin bu kadar çabuk gerçeğe dönüşmesi beni şoka soktu. o gece çok karmaşık duygularla geçti. içime annelik duygusu falan gelmedi, ama "yapabilirim" ve "yapabileceğimin en iyisini yapmalıyım" hissi var. başıma nasıl bir iş açtım bilmiyorum. ben öyle "hanimiş annesinin fasulyesi" şeklinde biri değilim. (olanlar çok şanslı bence, belki ben de olsam daha kolay olurdu)

şimdi derdim dünyaya getirebilecek miyim ve dünyaya gelirse nasıl bir hayat sunacağım.
sonum hayır olsun, galiba başım fena dertte. :) biri bana acilen annelik çipi taksın.

herkes doğurabilecek fiziki yeterliğe sahip diye doğuracak değil. ama koalina sen bi gün karar değiştirip bebek sahibi olursan onu çok iyi yetiştirebileceğini düşünüyorum. Olmamayı tercih edersen de hayat senin, yaşam her şekilde güzel :KK200:
çok teşekkür ederim. Ben de böyle düşünüyorum, derdi tasası bitmeyen bir varlık gibi. Bir yanım da olsa iyi mi olur diyor ama yürekten istemiyorum kesinlikle.
O annelik duygusu sanırım doğduktan sonra geliyor, en güzel şekilde büyütüp pişman olmayacağına eminim. Benim arkadaşım da babasını kaybettikten 1 sene sonra sürpriz bir şekilde erkek bebek sahbi oldu. "Gülüşüyle babamı bana getiren çocuk" diyor, ben bile duygulanıyorum
 
Bende istemezdim mahalle baskisiyla gittim bir de tüp bebek yaptim:))))

Bakalim nasil olacak büyüüp gidecek iste ya. Eminim yogun bir sevgi yasatacak bize. Hic birse almayacağızimiz yogun bir sevgi. Evcil hayvana bile deli sevgi besliyoruz .

O bebekle dunyayi yeniden keşfedeceğiz . Cimlerin renklerini, bir salincagin keyfini , ilk domates tadı hepsi yeniden keşfedilecek bizde onunla en ufak seyden keyif alacagiz.

Yeniden hayatin tadina varmak olacak . 3 kisilik olmak simdiden keyifli.

Cok cocuk duskunu degilim ama buyuk risk oldugunu da biliyorum . Aile olmak ayri bir tat olacak. Dogunca tekrar yazarim artik :)))
 
Ben de şuraya bir konu kondurayım:skandal:

Çocuk konusunu aklımın ucuyla bile düşüneceğime ihtimal vermezdim ama geçen haftalarda aldığım ve çok içimin yandığı bir haber beni bunu düşünmeye itti. Bu kötü haber beni o kadar etkiledi ki beni geceleri uyuyamıyorum, inanılmaz içim sıkılıyor artık bitik düştüm. Bugün doktora gidip hazır sinüzitken durumu, yorgunluğumu, uyuyamadığımı anlattım ve 2 gün rapor alıp inzivaya çekildim.

3 sene bitti evliliğimizde, yaş oldu 31. Evet çocuk hiç istemedim hala da istemiyorum. Eşim de en az benim kadar istemez. Bu kafayla gidersek ömrümüzün sonuna kadar istememeye devam ederiz. Hiç çocuk ihtiyacı veya özlemi yaşamıyoruz, ailem sağ oldukça yaşamayacağımı da düşünüyorum çünkü hali hazırda olan bağlarım bana yeterli geliyor. Ama bir yandan da içim acıyarak yıllarca bir arada olamayacağımızı düşünüyorum. 45- 50 yaşıma geldiğimde, kardeşlerimin hepsi bir yere dağıldığında ve belki annem babam hayatta olmadığında ne yaparım?

Yalnız kalma korkusu ile çocuk yapmak çok bencilce bir düşünce ama yine de düşünmeden edemiyorum. Kötü zamanlarda kenetlenen aileleri gördükçe ileride hiç böyle olamayacağız, yalnız başımıza ne yaparız diyorum. Eşimle bu konuyu pek de ciddi konuşmadım, şu an için ne düşündüğümü tam olarak bilemiyorum zaten. Bir ara 50-60 yaşlarında (tabi o yaşları görürsek) ne kadar yalnız olacağımızdan bahsettim. Birimizden biri vefat ederse manevi olarak çok eksik kalırız dedim. O da ciddiye almadı tabi, git evlen dedi bana :KK70:

Benim gibi hiç çocuk istemeyenlerin olduğunu biliyorum. Acaba onlar zor zamanlar geçirdiler mi, böyle zamanlarda neler yaptılar? Bu konuda inanılmaz katıyken az da olsa acaba mı demem beni şoklara uğratıyor. Bu konuda başkasının lafıyla hareket edilmez ama birilerinin de çıkıp "kaynım istemedi ve çocuk yapmadı, şu yaşında ama çok da mutlu" örneklerini vermesine ihtiyacım var.

NOT=Eşim ve ailesi konusunda yaşadığım sıkıntılar ciddi anlamda düzeldi.

Hayırlı olsun bebeğin :)

Bak konu açmışsin o zaman ama biz Plan yaparız hayat güler :)
 
Hayırlı olsun bebeğin :)

Bak konu açmışsin o zaman ama biz Plan yaparız hayat güler :)
Evet maalesef, henuz cok yeni tabi bakalim zaman ne gosterecek ama su anki mutsuzlugumu ve saskinligimi anlatamam. Ben de esimle karar verip,heyecanla bekleyip sonuca sevinmeyi cok isterdim ama olmadi.
 
Babamın halasının eşi vefat etti çocukları da yoktu olmamıştı. Hâlâ enisteden sonra çok tökezledi yanlız kaldı işlerini halledemez oldu. Babam ve amcamlar ilgileniyor arada halayla. Ayda bir maaşını çeker götürür babam arada bize getirir kalır. Ama keşke kendi çocuğu olsaydı yeğenlerine mahcup gözle bakıp aramaya çekinmeseydi..
Anneannemde dedem vefat ettikten sonra hep çocuklarında. Birer hafta kalıyor gittigi cocuğunda. Onlarda olmasa yalnız başına ölmeyi beklerdi sanırım..
 
Evet maalesef, henuz cok yeni tabi bakalim zaman ne gosterecek ama su anki mutsuzlugumu ve saskinligimi anlatamam. Ben de esimle karar verip,heyecanla bekleyip sonuca sevinmeyi cok isterdim ama olmadi.
senin konunu dikkatle okumustum fikirlerinide biliyorum zamanlama yanlis demeyim de ansizin olmus şok olmusundur bir kere sakin kendini suclama yasadigin her duygu sana ait sevinmem gerekirdi diye dusunme bu fikirler seni daha da cok yorar kizima ilk hamile oldugumu ogrendigimde şok oldum inan bak aileler delirdi sevincten bende tik yok kabullenemedim dogum lohusalik bunlar bana iskence gibi geliyordu hic anne olmak bebek sevmek hayalim olmamisti cunku veeee tam 9 ay kustum surekli cok sonra öğrendimki bu surum psikolojikmis kisi annelige hazir olmadigi zaman vucudun bir cesit tepkisi bilmiyordum ama simdi ki aklim olsaydi inan doguma kadar yardim alirdim lutfen muhakkak yardim al olur mu bu surecte sana iyi gelir insallah kendimden biliyorum o dusunceler duygular cokkk zor cok
 
Çocuk istiyorum dediğiniz gün çocuğunuz olmuyor bunu biliyorsunuz değil mi? Aylardır çocuk için uğraşıyoruz olmuyor. Keşke siparişle gelen bisey olsaydi
Oldu iste istemeden maalesef. Herkesin imtihani farkli cok isteyenin olmamasiyla istmeyenin olmasi da problem.
 
Boylece uzun sure hap kullanmanin hamile kalmaya bir etkisi olmadigini denemis oldum. Kesin bilgi yayalim :KK70:
Nasıl yani hap kullanırken mi gebe kaldınız?

Hapa başlamayı düşündüğüm için soruyorum yanlış anlamayın
 
Çocuk demek seni kosulsuz şartsız seven biri demek eğer gerçekten iyi sevgi dolu bir Ebebyn olursaniz hiç birzaman karşılık beklemeden seven insan demek helede küçükken bence her insanın yaşaması gereken bir duygu sana muhtaç sadece seninle mutlu olan küçücuk bir bebek nasıl istenmez diye düşünüyorum anne baba olmak bence dünyanın en güzel şeyi çok zor ama çok güzel ben çocuğum yokken esimle tartissam kendimi çok kötü hisederdim kendimi dünyaya kapatirdim iyiki çocuğum yok onunla bu sekilde ilgilenemem derdim ama sulan iki bebeğim var en ufak canım sikilsa ağlasam gelip sarilmalari dünyaya bedel çok küçük oldukları halde uzulsen ağlasan anliyorlar gelip öyle bir sevgi veriyorlarki okadar güç veriyorlarki insan hiç biseyi takmıyor ve evede okadar neşe veriyorlarki bicokseyden mahrum kalsanda değer yani umarım pişman olmazsiniz
 
Nasıl yani hap kullanırken mi gebe kaldınız?

Hapa başlamayı düşündüğüm için soruyorum yanlış anlamayın
Yok hayir hapi birakmistim ama derler ya hap kullananlarin birakinca hamile kalmasi zor olur diye. Hos inanilacak bir sey degildi ona da guvenmedim ama inananlar vardir diye yazdim.
 
Nasıl yani hap kullanırken mi gebe kaldınız?

Hapa başlamayı düşündüğüm için soruyorum yanlış anlamayın

hapı düzenli içersen bir şey olmuyor
her gün yaklaşık aynı saatte
bazı ilaçları kullanırken etkisi azalıyor
ishal ve kusmada da etkisi azalıyor
genelde hap kullananlar ya içmeyi unuttukları için ya da saydığım diğer nedenlerden hamile kalıyorlar
sonra korunurken oldu diye okuyoruz ;)
 
Back
X