-
Üyelik iptali yapan kullanıcıların %80'inin yeni bir üyelik alarak geri dönmesi ile ilgili bir anketimiz var. -
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuk istemiyorum ama ..
- Konu Sahibi miss_cix
- Başlangıç Tarihi
- 6 Mayıs 2011
- 2.774
- 38
- 358
Çocuk sahibi olmak istememenin neresi garip ben de anlamadım, yukarıda da bir arkadaş yazmış, evlenmenin amacı üremek değil ki.
Bir de şu var, konu sahibini tenzih ederim, insanlar doğuruyor ediyor da gerisini getiremiyor bazen. Doğan çocuğun rızkını Allah verir, ama terbiyesini, ahlakını, dini bilgisini de ailesi özellikle de annesi verir. Bu yükün kaldıramayacak olan birinin çocuk sahibi olmak istememesini anlarım. Ben de bazı konularda kendimi hazırlayıp o şekilde anne olmak isterim. Ki benim çocuğumun adı bile 20 yaşımdan beridir hazır, en çok istediğim şeylerden biridir anne olmak. Ama çocuğumu hayırlı, ahlaklı bir insan olarak yetiştiremeyeceksem de anne olmak istemem. İnsan yetiştiriyorsunuz, o her zaman agu gugu yapılacak bebek olarak kalmıyor.
Bir de şu var, konu sahibini tenzih ederim, insanlar doğuruyor ediyor da gerisini getiremiyor bazen. Doğan çocuğun rızkını Allah verir, ama terbiyesini, ahlakını, dini bilgisini de ailesi özellikle de annesi verir. Bu yükün kaldıramayacak olan birinin çocuk sahibi olmak istememesini anlarım. Ben de bazı konularda kendimi hazırlayıp o şekilde anne olmak isterim. Ki benim çocuğumun adı bile 20 yaşımdan beridir hazır, en çok istediğim şeylerden biridir anne olmak. Ama çocuğumu hayırlı, ahlaklı bir insan olarak yetiştiremeyeceksem de anne olmak istemem. İnsan yetiştiriyorsunuz, o her zaman agu gugu yapılacak bebek olarak kalmıyor.
- 27 Aralık 2011
- 63.354
- 61.080
- 898
ama arkadaş şevkatle merhametle fedakarlıkla ilgili olmadıgını söylüyor bende neyle ilgili oldugunu merak ediyorum.bi açıklayaydı iyiydi.yani bu tarz sorunlar yok daha önce hamile kalmayıda istemiş üstelik.
cocuga hazır olmadıgı için istememk ayrı hiç istememk ayrı burda öyle bir hava varki sanki hiç istemiyor.
- 27 Aralık 2011
- 63.354
- 61.080
- 898
şevkat ve fedakarlık konusunda çelişkiye düştüğünü düşünüyorum
öyle olsaydı
bir insanı sevip evlenemezdi.
Onlara ne anlamadım sonuçta bu sizin hayatınız sırf onlar istiyorlar diye cocuk yapamAzsiniz ya! Bu resmen küstahlık özel diye bisey var insanların özel hayatına. Bukadar burnlarını sokmasınlar cok isteyen kendi yapsın desin esinizde dünyada veya her evlilikte illaki cocuk olacak diye Birşey yok, evlenirken iyi günde kötü günde birbirimize destek olacağız diye evleniyoruz biberimize boy boy cocuk doğurcaz diye soz vermiyoruz. Herkes bi zahmet kendi yuvasına ilgilensin ailesine rahat batiyorherhalde gelip bi çöp uzatacaklar sizin yuvanıza illaki!!....asla karıştırmam ne esimin ailesini Nede kendi ailemi..
- 8 Haziran 2009
- 14.782
- 11.183
- 823
Konu sahibinin konusunu sabote etmek istemiyorum,zaten birbirimizi anlamıyoruz.Siz kendi pencerenizden sürekli bir genelleme halinde ''çocuk sabibi olanlar''diye konuşuyorsunuz ve bende bundan rahatsız oluyorum.
Sizden ricam en azından bu suçlamaları yaparken alıntı yapmıyorsanızda ''çocuk sahibi olanların bazıları'' diyebilirsiniz.Çünkü ben ve bir çok kişi burda sizin söylendiğini iddia ettiğiniz cümleleri sarfetmedik.
Allahım şu kk da ilk kez benim gibi çocuk istemeyen birini görüyorumBen de senin gibiyim, çocuk bakacak özveriyi kendimde görmüyorum, yaşım gelmiş olmasına rağmen hala çok erken olduğunu hissediyorum (29 yaş)...Ben de bütün kadınlar çocuk istiyor bende mi bir problem var diyordum, neyse benim gibi biri daha varmış
Herkes bebek baskısı yapıyor, ben daha çocuğum diye geçiştiriyorum
Vallaha Allah yardımcın olsun. Ben korunuyorum, korunduğu halde hamile kalanlar olabiliyor. Öyle bir şey olursa doğururum ama özellikle çocuk yapacağımı hiç sanmıyorumBir ara hamilelik belirtileri gösterdim ödüm koptu
Cümlesi cümlesine aynıyız bnm gibi olanları görmek mutlu ediyor anormal olan ben değilim demek ki .
- 14 Ekim 2012
- 1.416
- 38
- 88
anne olanlar desem bu sefer hobaaaaa anneler zan altında kalıyor olacak. neden alıntı yapmadığımı daha önce açıklamıştım??? hala alıntı yapın diyorsunuz. hatta daha sonra açıklama yapıp, neye karşı olduğumu da yazmıştım??? o kadarla da kalmayıp, siz şikayetçi olduğum insanlar arasındaysanız, şikayetçi olduğum şeyleri yazanlar arasındaysanız, üstünüze alınabilirsiniz de demiştim??? kendim uydurmuyorum, yazılanlara bakarsanız, "söylendiğini iddia ettiklerim" in iddia değil, yazıldığını görürsünüz.
- 14 Ekim 2012
- 1.416
- 38
- 88
Allahım şu kk da ilk kez benim gibi çocuk istemeyen birini görüyorum
Herkes bebek baskısı yapıyor, ben daha çocuğum diye geçiştiriyorum
Vallaha Allah yardımcın olsun. Ben korunuyorum, korunduğu halde hamile kalanlar olabiliyor. Öyle bir şey olursa doğururum ama özellikle çocuk yapacağımı hiç sanmıyorum
ben de aynen korkanlardanım. hap kullanıyordum önceleri. 1 seneyi geçmişti. 1 gün unutmuşum almayı. aman yarabbim o nasıl telaş, eczaneye koştu eşim, ertesi gün hapından aldı hemen. hapı bıraktım şimdi, prezervatif kullanıyoruz. delik melik çıkabilir diye, hemen çöpe atmıyoruz. akıtıyor mu diye bakıyoruz
çünkü eşim de ben de belli şartlar haricinde (annenin hayati tehlikesi ya da down sendromu gibi) kürtaja karşıyız. ya böyle büyük büyük konuşup başımıza gelirmiş diye korkuyoruz açıkçası.:26:
Küçüklüğümden bu yana çocukları aşırı sevmeme ragmen,
ben de çocuk sahibi olmak istemedim.
Eşimse evlenir evlenmez çocuk sahibi olmak istiyordu.
7 yıldır tanıdıgım insana, eşime bile en az 1 yıl istemiyorum dedim.
O da bu kararıma saygı duydu.
Çünkü iş çocugu dogurmakla bitmiyor.
Her şeyini düşünmek zorundasınız.
Aklımdaki sorular bir türlü cevaplarını bulamıyordu.
Meslegimin de bunda etkisi çoktu, çünkü gerçekten bir şey olur mu korkusu vardı.
Tam 1 yılın sonunda eşimle konuştuk ,
eşim beni ikna etti hamile kaldım.
Hamile oldugumu ögrendiğim ilk 3 ay acaba dogru mu yaptım sorgulamalarıyla geçti durdu..
Ama ne zaman ki oglumu kucagıma aldım, dünyalar benim oldu :)
Oglum dogduktan tam 4,5 yıl sonra da kazara kızıma hamile kaldım.
Onda korkularım yine vardı, ama sorgulamalarım yoktu,
çünkü artık ben nasıl bir anne olabilecegimi görmüştüm :)
Demem o ki, konu sahibi ben sizi çok iyi anlıyorum,
ama bu düşünceniz ancak çocuk sahibi olduktan sonra,
kendi anneliğinizi sorguladıktan sonra degişecek bir şey.
O nedenle istemiyorsanız fazla da üzerinde durmayın...
Çünkü şayet fikriniz degişirse zihniniz sizi rahat bırakmayacak...
ben de çocuk sahibi olmak istemedim.
Eşimse evlenir evlenmez çocuk sahibi olmak istiyordu.
7 yıldır tanıdıgım insana, eşime bile en az 1 yıl istemiyorum dedim.
O da bu kararıma saygı duydu.
Çünkü iş çocugu dogurmakla bitmiyor.
Her şeyini düşünmek zorundasınız.
Aklımdaki sorular bir türlü cevaplarını bulamıyordu.
Meslegimin de bunda etkisi çoktu, çünkü gerçekten bir şey olur mu korkusu vardı.
Tam 1 yılın sonunda eşimle konuştuk ,
eşim beni ikna etti hamile kaldım.
Hamile oldugumu ögrendiğim ilk 3 ay acaba dogru mu yaptım sorgulamalarıyla geçti durdu..
Ama ne zaman ki oglumu kucagıma aldım, dünyalar benim oldu :)
Oglum dogduktan tam 4,5 yıl sonra da kazara kızıma hamile kaldım.
Onda korkularım yine vardı, ama sorgulamalarım yoktu,
çünkü artık ben nasıl bir anne olabilecegimi görmüştüm :)
Demem o ki, konu sahibi ben sizi çok iyi anlıyorum,
ama bu düşünceniz ancak çocuk sahibi olduktan sonra,
kendi anneliğinizi sorguladıktan sonra degişecek bir şey.
O nedenle istemiyorsanız fazla da üzerinde durmayın...
Çünkü şayet fikriniz degişirse zihniniz sizi rahat bırakmayacak...
neyseki arkadaşların cocuk istememesi tamamen manevi nedenlerden kaynaklanıyor.haa bazıları hiç cocuk istemiyor o ayrı onu hala çözebilmiş değilim travma olarak nitelendiriyorum cocukluktan kalma bir travma bence asla cocuk görmek istememek cocukları sevmemek vs..
benim tanıdıgım oram buram sarkar diye cocuk yapmayan, kazara cocuk olunca gögsüm sarkmasın diye bebeğini anne sütünden mahrum edenler,eşim ben anne olunca beni begenmez diyen psikopatlar var.aman allahım sen esirge..halimize şükür yani
sizinle hemen hemen aynı seyleri yasadım bende.
benimde suan 1 kızım var ve ikinciyi istemiyorum şuan hazır değilim.
ancak olayın su yönü varki arada şöyle bir yazışma var
"ben hiç çocuk istemiyorum"
buna takılıyor insan.bu düşüncenin sonrasında değişeceğinden adım gibi eminim ben. bunca yazılar bunu anlatmak için yani.yoksa kimse kimseye neden cocuk istemıyorsun neden dogurmuyorsun deme hakkına sahip değildir -eşiniz dışında tabi-
Konunun tamamını okuyamadım,
Ama hiç çocuk istemiyorum veya düşünmüyorum demek,
zaten içinde o korkuları sorgulamaları barındıran bir düşünce...
Yoksa kimse durduk yere böyle düşünmez.
Bence konu sahibi çok akıllı,
alacagı sorumlulugun çok iyi farkında.
Eger ki bir gün fikri degişirse,
Öyle haybeye dogurup da arada büyüyen çocuklardan olmayacak çocukları :)
Ha kimisi de çocugu ayak bagı olarak görür,ondan istemiyorum der,
keyfinden taviz vermez, onlar da çocuk sahibi olur ama anneliğini asla sorgulamazlar...
Son düzenleme:
Evlendikten sonra eşim sürekli çocuk istemesine rağmen
ben her fırsatta " Ben daha çocuğum ,kendime bakamıyorum ,
çocuğa nasıl bakacağım?" deyip durdum.
O da anlayış gösterdi .
Sen ne zaman hazır hissedersen o zaman yaparız dedi.
Çevredeki herkes bizi sıkıştırdıkça , hatta bunların çocukları olmuyor dedikçe
yanıtını da eşim verdi onlara.
Gerçekten çocuk için çok erken daha zamanı var, evlilik otursun,
şunu da yapalım , bunu da yapalım derken evliliğimin tam 5. yılında karar verdik
çocuk yapmaya ve ilk denemede hamile kaldım.
Hamileliğim boyunca hiç kendimi sorgulamadım ,
"Acaba nasıl bakarım, nasıl büyütürüz bu çocuğu?" demedim.
Belki de hamilelik sürecim çok rahat geçtiği için böyleydi.
Belki de benden sonra evlenen kız kardeşlerimin bebeklerini ,büyüdüklerini
gördüğüm için böyleydi.
Kızımı kucağıma aldığım o dakikaları asla unutamam.
Yoğun bakımda o boncuk boncuk, küçücük gözlerle bana bakışı,
hemşirenin kızımı kucağıma vermesi hala gözümün önünde.
O dakikaları dünyalara değişmem.Bir kadının dünyada tadabileceği
en mükemmel duygu bu işte.
Şimdi diyorum ki "Keşke evlendiğimizin ilk yılında çocuk yapsaymışım."
Bu arada kızım doğduktan sonra k. validemin bana söylediği şeyi asla unutamam.
Biz çocuk yapmayı geciktirdikçe, aileler sıkıştırdıkça
eşim onlara "Sorun bende , ben kısırım demiş." çıkmış işin içinden.
Aklıma geldikçe hala gülerim buna.
ben her fırsatta " Ben daha çocuğum ,kendime bakamıyorum ,
çocuğa nasıl bakacağım?" deyip durdum.
O da anlayış gösterdi .
Sen ne zaman hazır hissedersen o zaman yaparız dedi.
Çevredeki herkes bizi sıkıştırdıkça , hatta bunların çocukları olmuyor dedikçe
yanıtını da eşim verdi onlara.
Gerçekten çocuk için çok erken daha zamanı var, evlilik otursun,
şunu da yapalım , bunu da yapalım derken evliliğimin tam 5. yılında karar verdik
çocuk yapmaya ve ilk denemede hamile kaldım.
Hamileliğim boyunca hiç kendimi sorgulamadım ,
"Acaba nasıl bakarım, nasıl büyütürüz bu çocuğu?" demedim.
Belki de hamilelik sürecim çok rahat geçtiği için böyleydi.
Belki de benden sonra evlenen kız kardeşlerimin bebeklerini ,büyüdüklerini
gördüğüm için böyleydi.
Kızımı kucağıma aldığım o dakikaları asla unutamam.
Yoğun bakımda o boncuk boncuk, küçücük gözlerle bana bakışı,
hemşirenin kızımı kucağıma vermesi hala gözümün önünde.
O dakikaları dünyalara değişmem.Bir kadının dünyada tadabileceği
en mükemmel duygu bu işte.
Şimdi diyorum ki "Keşke evlendiğimizin ilk yılında çocuk yapsaymışım."
Bu arada kızım doğduktan sonra k. validemin bana söylediği şeyi asla unutamam.
Biz çocuk yapmayı geciktirdikçe, aileler sıkıştırdıkça
eşim onlara "Sorun bende , ben kısırım demiş." çıkmış işin içinden.
Aklıma geldikçe hala gülerim buna.
Son düzenleme:
- 2 Eylül 2012
- 41.590
- 141.626
- 598
Çocuk sahibi olmak istemediğinizi zira çocukları sevmediğinizi ve seslerine bile tahammül edemediğinizi vurguladığınız mesajlarınızla,
kafam karışıyor aslında,inşallah benim içimede annelik duygusu nasip olur diyen mesajlarınız hemen hemen eşit sayıda.
Konuya yorum yaparken çok net bir şekilde çocuk istemeyen ve sevmeyen kişiler gibi kararlı değilsiniz.
Tıpkı anneliğin mükemmelliğini anlatanlar gibi istekli olmadığınız gibi.
Farkında olmadığınız bir şekilde ; Ortadasınız.
Bu sebeble biz anneler size anneliğin güzel yanlarını,aslında kısıtlanan özgürlüklerin ters orantısında nice güzel şeyler barındırdığını anlatabiliriz ;
Ve anne olmayı aklından geçirmeyen arkadaşlarda size ''deli misin hiç düşünme,anne olmak zorunda değilsin,bu dünyaya çocuk doğurmak saçmalık,kendini heba etmeye ne gerek var gibi telkinlerde bulunabilirler.
Evet ben bir anneyim,kendi çevrem sınırlarında bundan da anne olur mu denilecek kadar kafamın dikine,özgür,asi;bir kadar tembel uykuya düşkün ve bunlardan çok daha fazlada tahammülsüz biri olarak hemde.
Benim annelik sürecimde , o dakka itibarıyla yukarıda saydıklarımın hepsi fos çıktı.Oğluma dolayısıyla annelik duyguma söz geçiremedi bu liste.
Bu gidişat bende böyle oldu ama ya olmasaydı;hala aynı tas aynı hamam gitseydi herşey.
Herkes hemfikirdir ki;doğmuş olan çocuğa ilgisiz bir çocukluk sunulmuş olacaktı ve sorunlu bir gelecek.
İşte sanırım birilerinin anne olmaya,birilerininde olmamayı istemeye hakkı vardır ama kimse doğurduğu çocuğa bu ilgisizliği ve sorunlu bir kişiliği verme ,yaşatma hakkına sahip değildir.
İşte bunu iyi düşünmek gerekir.
Siz evlenmeden eşinizle bunu konuşup ortak bir karar almışsınız;zaman zaman hepimiz aldığımız büyük kararlardan pişman olabiliriz.Eşiniz bu pişmanlığı yaşıyorsa onu seven biri olarak bunu en iyi siz anlarsınız ama eğer o da sadece etrafındakilerin baskısı ile ''baba'' olma fikrine kapıldıysa o zaman bu deneme yanılmaya gidilecek bir durum değildir.
Siz istemediğinizden eminsiz ve o da istemiyorsa hele bir yapalım belki severiz denilecek kadar basit bir mevzu değil çocuk sahibi olmak.O yüzdende ben bir deneyin demeyeceğim.
Bir düşünün diyeceğim sadece.
Tekrar,tekrar tekrar düşünün.
Zira deneyin denilmeyecek kadar basit olmayan bu mevzu ; yapmayın olsun bitsin denilecek kadar da kestirilip atılamaz.
kafam karışıyor aslında,inşallah benim içimede annelik duygusu nasip olur diyen mesajlarınız hemen hemen eşit sayıda.
Konuya yorum yaparken çok net bir şekilde çocuk istemeyen ve sevmeyen kişiler gibi kararlı değilsiniz.
Tıpkı anneliğin mükemmelliğini anlatanlar gibi istekli olmadığınız gibi.
Farkında olmadığınız bir şekilde ; Ortadasınız.
Bu sebeble biz anneler size anneliğin güzel yanlarını,aslında kısıtlanan özgürlüklerin ters orantısında nice güzel şeyler barındırdığını anlatabiliriz ;
Ve anne olmayı aklından geçirmeyen arkadaşlarda size ''deli misin hiç düşünme,anne olmak zorunda değilsin,bu dünyaya çocuk doğurmak saçmalık,kendini heba etmeye ne gerek var gibi telkinlerde bulunabilirler.
Evet ben bir anneyim,kendi çevrem sınırlarında bundan da anne olur mu denilecek kadar kafamın dikine,özgür,asi;bir kadar tembel uykuya düşkün ve bunlardan çok daha fazlada tahammülsüz biri olarak hemde.
Benim annelik sürecimde , o dakka itibarıyla yukarıda saydıklarımın hepsi fos çıktı.Oğluma dolayısıyla annelik duyguma söz geçiremedi bu liste.
Bu gidişat bende böyle oldu ama ya olmasaydı;hala aynı tas aynı hamam gitseydi herşey.
Herkes hemfikirdir ki;doğmuş olan çocuğa ilgisiz bir çocukluk sunulmuş olacaktı ve sorunlu bir gelecek.
İşte sanırım birilerinin anne olmaya,birilerininde olmamayı istemeye hakkı vardır ama kimse doğurduğu çocuğa bu ilgisizliği ve sorunlu bir kişiliği verme ,yaşatma hakkına sahip değildir.
İşte bunu iyi düşünmek gerekir.
Siz evlenmeden eşinizle bunu konuşup ortak bir karar almışsınız;zaman zaman hepimiz aldığımız büyük kararlardan pişman olabiliriz.Eşiniz bu pişmanlığı yaşıyorsa onu seven biri olarak bunu en iyi siz anlarsınız ama eğer o da sadece etrafındakilerin baskısı ile ''baba'' olma fikrine kapıldıysa o zaman bu deneme yanılmaya gidilecek bir durum değildir.
Siz istemediğinizden eminsiz ve o da istemiyorsa hele bir yapalım belki severiz denilecek kadar basit bir mevzu değil çocuk sahibi olmak.O yüzdende ben bir deneyin demeyeceğim.
Bir düşünün diyeceğim sadece.
Tekrar,tekrar tekrar düşünün.
Zira deneyin denilmeyecek kadar basit olmayan bu mevzu ; yapmayın olsun bitsin denilecek kadar da kestirilip atılamaz.
