- 2 Aralık 2020
- 1.968
- 1.443
- 48
- Konu Sahibi booksmoney
-
- #21
daha gençmişsiniz acele etmeyin bence hem evliliğinizin tadını çıkarın hem gezin tozun hemde evliliğiniz otursun .
daha gençmişsiniz acele etmeyin bence hem evliliğinizin tadını çıkarın hem gezin tozun hemde evliliğiniz otursun .25 yaşındayım eşimde 26.
Ekonomik durumunuz iyiyse.. anneniz de sürekli bakmasa bile arada yardımcı olur diye düşünüyorum. Yaşlarınız küçükmüş acele etmenize gerek yok. Önemli olan anne baba olmaya kendinizi hazır hissetmeniz..Ekonomik durumumuz iyi bir çocuğumuz olsa da geçinebiliriz o sıkıntı değil ama tabii ki bu kadar lüks olmaz benim derdim o sanırım. Annem var ama bakar mı o da muamma.
Hayat standartlarınız maddi-manevi düşecek evet. Tatile gitmek istemeyeceksiniz; çünkü çocukla eziyet haline geliyor, tatil tatillikten çıkıyor. Tuvalate gitmek, banyo yapmak, sıcak bir yemek yemek lüks olacak. Uykusuz gecelerden göz altlarınız şişmiş olacak, hortlak gibi gezeceksiniz. Hormonlar alt-üst olacak, sinirleriniz hiçbir şeye dayanmayacak. Bunları göze alabiliyorsanız buyrun yapın çocuk. Çocuktan sonra hayat bitiyor. Kendinizi bırakıp çocuğa adıyorsunuz tüm enerjinizi ve hayatınızı. Hele zor bir çocuk olursa geçmişler olsun.Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum
Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Nasıl çalıştınız peki? Tamam kreşe vermekte bir seçenek ama yeni doğmuş bir çocuğu kreşler almıyor bildiğim kadarıyla.Ne annem ne kv baktı çocuğuma işime ara vermedim
Hiç aklıma dahi gelmedi tek maaş kalırız diye düşünmek
Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum
Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Sizin için öyle olmuş olabilir ama 5 çocukla bile gezen aileler var. Kaldı ki bu dedikleriniz genellikle ilk yıl için gecerli, ömür boyu sürmeyecek. Aksine 3 yaşına doğru annelik daha da güzelleşiyor bana göre.Hayat standartlarınız maddi-manevi düşecek evet. Tatile gitmek istemeyeceksiniz; çünkü çocukla eziyet haline geliyor, tatil tatillikten çıkıyor. Tuvalate gitmek, banyo yapmak, sıcak bir yemek yemek lüks olacak. Uykusuz gecelerden göz altlarınız şişmiş olacak, hortlak gibi gezeceksiniz. Hormonlar alt-üst olacak, sinirleriniz hiçbir şeye dayanmayacak. Bunları göze alabiliyorsanız buyrun yapın çocuk. Çocuktan sonra hayat bitiyor. Kendinizi bırakıp çocuğa adıyorsunuz tüm enerjinizi ve hayatınızı. Hele zor bir çocuk olursa geçmişler olsun.
İşte asıl gözümü korkutan tüm bunlar galiba.Hayat standartlarınız maddi-manevi düşecek evet. Tatile gitmek istemeyeceksiniz; çünkü çocukla eziyet haline geliyor, tatil tatillikten çıkıyor. Tuvalate gitmek, banyo yapmak, sıcak bir yemek yemek lüks olacak. Uykusuz gecelerden göz altlarınız şişmiş olacak, hortlak gibi gezeceksiniz. Hormonlar alt-üst olacak, sinirleriniz hiçbir şeye dayanmayacak. Bunları göze alabiliyorsanız buyrun yapın çocuk. Çocuktan sonra hayat bitiyor. Kendinizi bırakıp çocuğa adıyorsunuz tüm enerjinizi ve hayatınızı. Hele zor bir çocuk olursa geçmişler olsun.
Nasıl çalıştınız peki? Tamam kreşe vermekte bir seçenek ama yeni doğmuş bir çocuğu kreşler almıyor bildiğim kadarıyla.
Zor çocuğu olanlardan bahsettim, kendimden değil. 5 çocuğu sakin olan kişiler vardır, elbet onlar gezer. Ben çevremde 3 yaşında da olsa doğru düzgün gezebilen görmedim. Herkesin çocuğu farklı zorlukta.Sizin için öyle olmuş olabilir ama 5 çocukla bile gezen aileler var. Kaldı ki bu dedikleriniz genellikle ilk yıl için gecerli, ömür boyu sürmeyecek. Aksine 3 yaşına doğru annelik daha da güzelleşiyor bana göre.
Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum
Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Haklısın korkmakta. Bütün düzenin alt-üst olunca ne oluyoruz diyorsun. Zor yani çocuk yetiştirmek, hazır olmadan yapılmamalı bence.İşte asıl gözümü korkutan tüm bunlar galiba.
İşte asıl gözümü korkutan tüm bunlar galiba.
Hem rahatımdan vazgeçmek istemiyorum hemde bir çocuğun sorumluluğunu almak çok zor geliyor. Uykusuz geceler vs. Birde gerçekten çocuk sevmiyorum yani hiçbir zaman çocuklarım olsun büyüteyim kafa yapısında olmadım. Fikrim değişir mi diye korkuyorum sadece.çocuk istemek aslında hormonal. ama bizim ülkemizde daha çok baskısal.. kendinizde şuna dikkat edin, kendi rahatlığınızdan vazgeçmemek için mi çocuk istemiyorsunuz yoksa gerçekten çocuk sevmediğiniz ve doğurmak istemediğiniz için mi çocuk istemiyorsunuz? çünkü yazdıklarınızda bu ikisi ile ilgili çelişki var.
rahatınızdan vazgeçmemek için çocuk istemiyorsanız gerçekten yaş geçip çok istediğinizde pişmanlık yaşayabilirsiniz.
ama çocuk sevmeyip gerçekten yapmak istemiyorsanız bununla ilgili ilerde pişmanlık da yaşamazsınız. ve bu ille çocuk yapmanızın bir zaruret değil bir seçim olduğunu bir zaman sonra ortaya çıkarır zaten.
benim, sizin yazdıklarınız üzerine görüşüm aslında çocuk istiyorsunuz, bu etrafınızdakiler anne oldukça onların yaşadığı annelik duygularının sizi etkilemesinden belli. gerçekten çocuk sevmiyor ve istemiyor olsaydınız bunlar sizi asla etkileyemezdi zira..
tüm evli çiftlere tavsiyemi, bu platformda defalarca yazdığım üzere, size de söylüyor ve bir gün çocuk istiyorsanız bugün yapınız diyorum. (geçen yaş, düşen tahammül seviyesi, kötüye giden dünya vs sebebi ile)
Zor çocuktan kastınız nedir acaba? ilk yıl 2 saatte 1 kalkan, sürekli kusan bir çocuk annesiydim. Şimdi 3 yaşına girecek terminator gibiZor çocuğu olanlardan bahsettim, kendimden değil. 5 çocuğu sakin olan kişiler vardır, elbet onlar gezer. Ben çevremde 3 yaşında da olsa doğru düzgün gezebilen görmedim. Herkesin çocuğu farklı zorlukta.
Hem rahatımdan vazgeçmek istemiyorum hemde bir çocuğun sorumluluğunu almak çok zor geliyor. Uykusuz geceler vs. Birde gerçekten çocuk sevmiyorum yani hiçbir zaman çocuklarım olsun büyüteyim kafa yapısında olmadım. Fikrim değişir mi diye korkuyorum sadece.
Biz oğlum bir aylıkken gezmeye başladık, yanında iki buçuk yaşında kızım da vardı, delirdiysek demekZor çocuktan kastınız nedir acaba? ilk yıl 2 saatte 1 kalkan, sürekli kusan bir çocuk annesiydim. Şimdi 3 yaşına girecek terminator gibi
2020 yılında pandemiden dolayı tatile gitmedik ama öncesinde gayette tatil yaptık. Hafta sonları sık sık 2-3 gün için kaçtık. Birkaç aylık bebekle tatil yapan arkadaslarim var. Hatta Amerika'ya falan gittiler. Biraz bakış açısı sanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?