Çocuk kavgası...


Bakın çocuğa vurmak çok çok hassas bir konu bu yüzden üstünüze geldik. Ama siz de bir yerde haklısınız çoğumuz dayak yiyerek büyüdük ben de dayak yiye yiye büyümüş biriyim. Çünkü annelerimiz de ailelerinden öyle gördü. Ama ben hala unutabilmiş değilim annemin 6 yaşında küçücük bir çocukken bana attığı dayakları. Dayak yemeden büyüyen çocuk yoktur diye bir anlayış var. Çocukların unutmadığını asla aklınızdan çıkarmayın. Bir kere iki kere ödüllendirmekle olacak iş değil sabır gerek. çocuğunuzun kişiliğinin şekillendiği bir yaşta. En kritik yıllarını yaşıyorsunuz şu an çok dikkatli olmalısınız. Onu çok sevin ilginizi eksik etmeyin. Elbette etmiyorsunuzdur ama daha da belli edin ona olan sevginizi. Onunla bir bireymişçesine konuşun. Oyun hamuru gidi yoğurarak sevmekle olacak iş değil. İşiniz gerçekten zor ama sabretmek zorundasınız. 20 yaşında kocaman bir oğlan olduğunda bir gün anne hatırlar mısın ben küçücük çocukken arkadaşıma vurmayayım diye beni döverdin dediğinde yıkılırsınız. O günleri düşünüp çok daha dikkatli çok daha sabırlı olun. Herkesten gelen darbeyle bir şekilde başa çıkılır ama anne çok farklı. İnsan annesinden bile dayak yemişse başkalarının iyi olduğuna nasıl güvenebilsin?
 

evet ya beni anlayan ve anneliğime dil uzatmayan bi kişi çıktı teşekkür ediyorum.çocuğumu haklı gördüğünüz için değil anlamaya çalıştığınız için..
 
çok teşekkür ediyorum size...
 
benim çocuğum başkasının çocuğunu hırpalıyor olsaydı çocuğum bu davranışı bırakana kadar diğer çocukla karşı karşıya getirmezdim.
 

haklısınız tabi ama bende kalkıp sudan sebeplerle çocuğunu döven bi anne değilim.ikizlerim var ve haksızlık yapmamak ikisiylede kaliteli zaman geçirmek iyi birer birey olamaları için çok çabalıyorum.çocuklarımı gözlemliyorum konuşuyorum ama oğlumun bu asabiyeti beni çok üzüyo
 
Arkadaşınızın gazına gelip çocuğunuzu dövmeniz daha da hırçınlaşmasına sebep olur. Önüne geçemiyorsanız çocuklarınızı bir müddet bir araya getirmeyeceksiniz. Hem böylece ne diğer çocuk hırpalanmış olur ne de arkadaşınız tarafından çocuğunuzun terbiyesine laf gelmiş olur. Bir anne olarak hem sizi hem çocuğu dövülen diğer anneyi de anlıyorum.
 
Bir kere arkadaşın anneliğini sorgulayan arkadaşlara diyorumki umarım başınıza gelmez ,çocuklar siz biz gibi değiller,ruh halleri ,hayal dünyaları ve evet hayır anlayışları çok farklı,konu sahibi arkadaşada üzülme diyorum ve biraz sabır diyorum,benim can arkadaşımın oğlu ile kızım arasında 5 ay fark var 5 yaşındalar ,ve birbirlerini hiç sevmiyorlardı ,kızım çok sakin, çocuk bir o kadar hırçın,vuran kıran paylaşmayan bir çocuktu,ben hiç yadırgamzadım,o benim çocuğum da olabilirdi çünkü,ben arkadaşıma açık açık söyledim,bir süre görüşmeyelim ikimizde üzülüyoruz dedim.böyle bir karar aldık ,ikimizde çalışıyorduk ve iş çıkışı dışarda buluşuyorduk,zamanla oğlu duruldu sakinleşti ,ve oyun kurmaya ,kızımla anlaşmaya paylaşmaya başladı,inanın şunu bunu yapın diyemem,çocuk bunlar ruh halleri belli olmuyor ,zamana bırakın bence ve bir süre ev buluşması yapmayın.
 

Bir pedagogdan yardım alın bence bir çocuk büyütmek zor iken ikisiyle uğraşmak çok daha zordur. Bu arada diğer anneye de çocukların daha fazla cezayla terbiye edilemeyeceğini söyleyin. Sizin çocuğunuzun arkadaşına vurması çok kötü bir durum ama bir çocuğun paylaşmamayı bilmemesi de normal değil. O da çocuğuna paylaşmamayı öğretememiş mesela. Sizin için en iyi olan şu an bence bir pedagogdan yardım almanız.
 

bende aynı fikirdeyim mümkün olduğunca az görüşelim özlesinler zaten kreşe başlıcaklar görüşemicekler .ama ortak arkadaşlarımızda yine bir araya gelcekler fakat bi müddet birarayada gelsekgittiğimiz yerlerde yalnız bırakamam hem benim hem arkadaşımın çocuğu için doğrusu bu .
 

çocuklarım kreşe başlıycak umarım vede inanıyorum oğlum için faydasını görürüz.kreşe gitmesine rağmen hırçınlığı devam ederse tabiki pedegoğa başvururuz.
 
arkadaşınızı madem çok seviyorsunuz bir daha ona gittiğinizde çocuğunuzla gitmeyin.. her dakika görüşüyor değilsinizdir herhalde ayda bir iki onlara gittiğinizde çocuğunuza bakabilecek bir akrabanız vardır umarım.. böylece arkadaşınızı da görür, aranız da bozulmaz, çocuğunuz da üzülmez, onun çocuğu da hırpalanmaz. zaten yaşları biraz daha geçtiğinde böyle sorunlar yaşamazlar sizde daha rahat görüşmeye başlarsınız ama zorla görüştürürseniz çocuklar birbirlerinden nefret etmeye başlayabilirler böylece ileride de anlaşamazlar..
 
dönemsel olarak bazı çocuklar vurma eyleminde olabilir sizden kaynaklandığını düşünmüyorum yanlış anlamayın sizi kınamak için söylemiyorum belki çözüm bulmak için vurdunuz çocuğa ama yanlış yapmışsınız burda eğer siz çocuğa vurursanız çocuk şöyle algılar demek oluyo ki hata yapılınca vurulması gerekiyor. ödülü denediniz ve işe yaramadıysa bence şöyle yapabilirsiniz bi süre arkadaşınızla görüşmeyin belki 1 aay kadar çocuğunuzun hırçınlığa biraz geçsin daha sonra buluştuğunuz zaman arkadaşınızla muhabbet etmeyinde biraz çocuklarla ilgilenin onların güzel oynamasını birlikte keyif almasını sağlayın mesela hep birlikte o gün resim yada boyama falan yapın kuleler yapın Legolarla oynayın çocuklar birlikte olmaktan keyif alsınlar birlikte parka gidin mesela. 1 tane çikolatala alıp 2 ye bölün birlikte paylaşsınlar ve yanlarında sürekli ikazlardas bulunmayında tam tersi pozitif konuşun birlikte ne kadar güzel oynuyoruz ne kadar eğleniyoruz gibi
allah kolaylık versin umarım uzun sürmez bu probleminiz
 

kesinlikle çözüm olarak vurmadım bi anda sinirlendim.vurmanın bi çözüm olmadığını çok iyi biliyorum ama insanız ve bi anda sabır taşıyo neyazıkki.asla arkadaşımda vurma ve şiddet taraftarı değil o kendi çocuğuna bırakın vurmayı bağırmaz bile ama annelik içgüdüsüyle benim oğluma verdiğim cezaların vede ikazların yetersiz olduğunu söyledi ki o asla kendi çocuğuna verdiği terbiyenin eleştirilmesinden hoşlanmaz.bu tezat durumda benim sinirlerimin bozulmasına sebep oldu..
 
bi akrabamında çocuğu kızıma ve diğer çocuklara vuruyor annesi ise sadece yapma diyor bende haliyle çıldırıyorum.ve artık görüşmek istemiyorum.mecbur görüşeceksek sürekli kızımın peşinde dolanıyorum yada yanımda tutmak için çırpınıyorum.kusura bakmayın ama ben sizi haklı göremem.
bize sorduğunuz soruyu size sorayım.kızınızı bi çocuk hep hırpalasa ne yapardınız?annesinin ne yapmasını isterdiniz?
 
4 yaş çocukların hırçın olduğu bir dönem. Döverseniz ve bağırırsanız daha çok yapar Ve Zamanla Huy Olur. Geçer Zamanla. Belki De Çocukların Elektriği Tutmuyordur. Herkes Herkesi Sevecek Diye bişi Yok Dimi...
 
geçen gun bır avmede çocukların oyun alanına oğlumu bıraktım bende alanın dışından izliyorum daha 1 yaşında ve yenı yuruyor 3 yada 4 yaşlarında bır kız çocuğu oğlumu pek bi sevdı hatta aşırı sevdi sarıldı boynuna ve bırden iterek bıraktı oğlumu inanın oanda o 4 yaşında kız çocuğu gözumde bır canavara dönüştü yanı hangı anne olsa çocuğunun hırpalanmasına göz yumamaz arkadaşınız rahatsız olmakta haklı sız olay anında çocuğunuza vurup kızarsanız dahada hırçınlaşır bence yalnız olduğunuza zamanlarda bu eğitimi vvermeye çalışın
 

anlatamıyorum galiba ben ne kendimi nede oğlumu haklı görmüyorum ve tekrar söylüyorum yapma etme demekten ilerisini yapıyorum.ama karşı taraftanda yardımcı olmasını bekliyorum çocuğuna paylaşması gerektiğini anlatabilir yada bi müdet görüşmeyelim denilebilir.biz o kavgalara rağmen görüşmeye devam ediyoruz ben hem kendime hem arkadaşıma kızıyorum.
 

Ceza vermek asla çocuğu dövmek değildir.arkadaşınız da çocuğunzuu dövün dememiş ki.siz öyle anlamışsınız.ceza ve olumlu pekiştireç yoluyla davranış şekillendirilebilir. davranış şekillendirme elindeki olumsuz pekiştireci almak yoluyla olabilir.mesela ''arkadaşının canını acıtırsan arabanı alırım'' gibi...yada ortama olumlu pekiştireç sokmakla olabilir: ''arkadaşına vurmazsan misafirlikte sana çikolata vericem'' gibi.yahut şöyle bir ceza olabilir.arkadaşına vurursan sana kızarım,ellerini tutup bırakmam gibi...bunlarla davranışını şekillendirebilirsiniz.elbetteki dövmeyin ama sınırları öğrensin,siz öğretin.
 
umarım arkadaşım burayı okuyup beni yanlış anlamaz ama bende onunki hemde kendi çocuğum için üzülüyorum.bugünün küçükleri yarının büyükleri olacağı için bu derdim stresim..tavsiye veren herkezede teşekkür ederim iyi geceler
 
bahes,
anladığım kadarıyle çocuğunuz tek çocuk ve evde sürekli sizinle birlikte. Sıkılıyor ve enerjisini atamıyor, bununla birlikte sosyalleşemiyor.
Bence eğer imkanınız varsa oğlunuzu yuvaya verin, sosyalleştikçe bazı hırçın tavırları düzelecektir, ikiside çocuk sonuçta, ne sizin anneliğinizi ne de arkadaşınızı eleştiremem, çocuklarınız henüz küçük o yüzden de böyle problemler yaşamanız normal aslında.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Boşanma aşaması ve ilişkiyi kurtaramamak
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
6K
ranaaaaaaa
R
sevgilimi çok sevmeme rağmen terkettim
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
16K
Gama Capella
M
Eşimin ailesi ile sorunlarım
7 8 9
Yorumlar
169
Görüntüleme
12K
Mavimiresl
M
Çocuk için psikolog mu psikiyatrist mi? 4,5 yaş
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
9K
Papatya016
P
A
Karagöz İle Hacivat: Miras
Yorumlar
4
Görüntüleme
7K
Deryat
D
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…