Ya canım dün ilginç bir yöntem duydum Mfk diye doğal yönden gebelikte çok iyiymiş bak bu grupta gir bak paylaşımlar var ilişki günleri yeme içme stres regulasyonu yapıyorsun 14 yıl bebeği olmayanların olmuş.. Mustafa karsli diye bir doktor bulmuş galiba bir bak araştır istersen ..Kızlarcım merhaba. Bugün yaşadığım bir olay bende artık dolum noktası oldu. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Belki bilen vardır çocuk sahibi olmak için tedavideyiz. Eşimde de bende de sorun yok. 2.5senedir evliyiz. Şu an da femara&duphaston kullanıyorum.Sorun şu ki tüm çevremden sorulara bakışlara maruz kala kala artık insanlardan kaçmaya başladım.Alttan alan bir mizacım yok,hiç olmadı.
Çocuk yok mu,ev sessiz geliyordur yeeaa minvalinde kusturan cinsten şeyler duyuyorum.(Akrabamın bebeği beni çok seviyor onunla oynuyorum diye annesinden ben senin yerinde olsaydım başkasının çocuğunu sevemezdim cnm yhaaa bile duydum)Ama ben duyuyorum eşim değil. Çünkü kadınım ve sorun bendedir.
Benim sorunum cevap verememek değil. Ama cevap verdiğim,kaba tabirle "bozduğum"halde katlanarak üstüme üstüme geliyorlar.Ya da bakış,hal,tavır,mimik...Ve stres infertilitenin en büyük sebeplerinden.Gerek içten içe üzülerek gerek kızarak kendimi büyük strese sokuyorum ilaçların yan etkisi,endişesi yetmez gibi.
Artık bu insanlara tahammül edemediğim için görüşmek istemiyorum.Kendi çevrem,eşimin çevresi ile nerdeyse bağları koparmış vaziyetteyim.
Öyle bir noktaya geldim ki en yakın arkadaşım arayıp naptın hastaneye gittin mi dediğinde bile boğuluyorum. En başta süreci kimseyle paylaşmama kararı aldım okeyim orda.
Ama siz olsanız napardınız ya da napıyorsunuz?Cevap verip verip eve gelip ağladığım çok oldu.Neden ağlıyorum?Çünkü çok insani bir şey bu benim için.Onların beni kırması incitme çabası değil,kendimi bildim bileli bebeklere olan ilgim,çocuk sevgim var. Ben burdan sınanıyorum(çok istediğim için mi bilmiyorum)ve her fırsatta bana hatırlatılıyor. Neden olduğum gibi,hissettiğim gibi davranamadığım ortamda bulunayım diyorum. E bu sefer tüm çevremi silmem gerekiyor. Yoruldum kızlar.
En güzeli. Ne demek, inşallah Allah ferahlık versinKabulleniyorum artık. Ama pes etmeyeceğim kesinlikle. Metod değiştireceğim.Gerçekten bu sınır bilmezlik sinirimi bozuyor. Sizin vesilenizle de herkese ayrı ayrı teşekkür etmiş olayım.
Bizim ev meselesi alabilecekken eşim yüzünden zorlaşması o sebepten de sorduklarında icimEv bizim ama depremden sonra her şey anlamsızlaştı. Çatlaklara bakıp bakıp ben bunun için mi bu kadar kendimi kıstım dedim. Çok şükür iyiyiz, başımızı sokacak bir evimiz var ama cidden ev eşya anlamsız önemli olan sağlık, huzur ve güvende olmak. Evlat dünydaki en güzel şey. Olmuyorsa olmuyor, istemeyen istemiyor. Evli kardeşlerime bile sormuyorum. İnsanları üzmekten başka bir işe yaramıyor.
Hayatımda hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Çocukken bile anneliğe hevesim yoktu. Yok o duygu ben de. Bebek görünce sevesim gelmiyor , bulmuyorum sevimli. İçimden bir ses bağırıyor doğurursan pişman olacaksın diye. Onaylıyor aklım. Biliyorum pişman olacağım. Kendimi tanıyorum belli bir yaşa geldim. Ne kendimi ne çocuğu riske etmenin ne alemi var ? Yok o duygu ben de. Annemde pek sevmez bebek. Hatta der büyüklüğünüzü tercih ederim bebekliğinize diye. Anneannem de sevmezmiş. Genetik biraz demek ki.
Bizim insanımız her şeye burnunu soktuğu için,hiç empati yeteneği yok maalesefKızlarcım merhaba. Bugün yaşadığım bir olay bende artık dolum noktası oldu. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Belki bilen vardır çocuk sahibi olmak için tedavideyiz. Eşimde de bende de sorun yok. 2.5senedir evliyiz. Şu an da femara&duphaston kullanıyorum.Sorun şu ki tüm çevremden sorulara bakışlara maruz kala kala artık insanlardan kaçmaya başladım.Alttan alan bir mizacım yok,hiç olmadı.
Çocuk yok mu,ev sessiz geliyordur yeeaa minvalinde kusturan cinsten şeyler duyuyorum.(Akrabamın bebeği beni çok seviyor onunla oynuyorum diye annesinden ben senin yerinde olsaydım başkasının çocuğunu sevemezdim cnm yhaaa bile duydum)Ama ben duyuyorum eşim değil. Çünkü kadınım ve sorun bendedir.
Benim sorunum cevap verememek değil. Ama cevap verdiğim,kaba tabirle "bozduğum"halde katlanarak üstüme üstüme geliyorlar.Ya da bakış,hal,tavır,mimik...Ve stres infertilitenin en büyük sebeplerinden.Gerek içten içe üzülerek gerek kızarak kendimi büyük strese sokuyorum ilaçların yan etkisi,endişesi yetmez gibi.
Artık bu insanlara tahammül edemediğim için görüşmek istemiyorum.Kendi çevrem,eşimin çevresi ile nerdeyse bağları koparmış vaziyetteyim.
Öyle bir noktaya geldim ki en yakın arkadaşım arayıp naptın hastaneye gittin mi dediğinde bile boğuluyorum. En başta süreci kimseyle paylaşmama kararı aldım okeyim orda.
Ama siz olsanız napardınız ya da napıyorsunuz?Cevap verip verip eve gelip ağladığım çok oldu.Neden ağlıyorum?Çünkü çok insani bir şey bu benim için.Onların beni kırması incitme çabası değil,kendimi bildim bileli bebeklere olan ilgim,çocuk sevgim var. Ben burdan sınanıyorum(çok istediğim için mi bilmiyorum)ve her fırsatta bana hatırlatılıyor. Neden olduğum gibi,hissettiğim gibi davranamadığım ortamda bulunayım diyorum. E bu sefer tüm çevremi silmem gerekiyor. Yoruldum kızlar.
Ben buna inanmıyorum maalesef. Kendi anneannemin bile annemi net bir şekilde sevmediğine şahit oldum. Ki dünyada kendi annesi tarafından eziyet gören , öldürülen bir sürü çocuk var. Diğer taraftan kendi çocuğum dahil kimsenin kendi hayatımda benden fazla yer kaplamasını istemem. Hatta biraz ileri giderek söylüyorum benim fikrimce insan yavrusu da dahil o kadar emeğe değecek bir canlı değil. :) O yüzden dediğim gibi doğursam bile bunun pişmanlığını yaşayan , bu hıncı çocuktan çıkarmaya çalışan bir anne olurum. Kısaca doğurmayarak ne çocuğu yakıyorum ne kendimi.kendi bebeğini sevmeme ihtimalin yok öncelikle söyleyeyim.
Bence deHayırlısı ne zamansa; o zaman, hayırlısıyla gelsin diyebilirsiniz.
2 tarafta da sorun yokken; kendinizi rahat ve özgür bırakın.
Ben buna inanmıyorum maalesef. Kendi anneannemin bile annemi net bir şekilde sevmediğine şahit oldum. Ki dünyada kendi annesi tarafından eziyet gören , öldürülen bir sürü çocuk var. Diğer taraftan kendi çocuğum dahil kimsenin kendi hayatımda benden fazla yer kaplamasını istemem. Hatta biraz ileri giderek söylüyorum benim fikrimce insan yavrusu da dahil o kadar emeğe değecek bir canlı değil. :) O yüzden dediğim gibi doğursam bile bunun pişmanlığını yaşayan , bu hıncı çocuktan çıkarmaya çalışan bir anne olurum. Kısaca doğurmayarak ne çocuğu yakıyorum ne kendimi.
Bana da soruyorlar. Yeterince gezmedin mi, elalemin çocuğunu sevip bakacağına kendinkisine bak. Yaşın 27 oldu doğsa bi çırpıda büyür niye yapmıyosun, hatta haddini aşıp korunuyor musun sen yoksa diye soranı da çok oldu. Canım istemiyor keyfime düşkünüm diyorum, doğursam sen mi bakacaksın diyorum en son görümceme çok istiyorsanız sen bi tane yap ona bakalım demiştim. O yüzden şu sıralar çokta soramıyorlar. Sorana sen yap bende yaparım diyor geçiyorum. En son bunu dediğimde eşimin kuzeninin eşi ciddi ciddi yaptı bana ee yapsana demiştiKızlarcım merhaba. Bugün yaşadığım bir olay bende artık dolum noktası oldu. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Belki bilen vardır çocuk sahibi olmak için tedavideyiz. Eşimde de bende de sorun yok. 2.5senedir evliyiz. Şu an da femara&duphaston kullanıyorum.Sorun şu ki tüm çevremden sorulara bakışlara maruz kala kala artık insanlardan kaçmaya başladım.Alttan alan bir mizacım yok,hiç olmadı.
Çocuk yok mu,ev sessiz geliyordur yeeaa minvalinde kusturan cinsten şeyler duyuyorum.(Akrabamın bebeği beni çok seviyor onunla oynuyorum diye annesinden ben senin yerinde olsaydım başkasının çocuğunu sevemezdim cnm yhaaa bile duydum)Ama ben duyuyorum eşim değil. Çünkü kadınım ve sorun bendedir.
Benim sorunum cevap verememek değil. Ama cevap verdiğim,kaba tabirle "bozduğum"halde katlanarak üstüme üstüme geliyorlar.Ya da bakış,hal,tavır,mimik...Ve stres infertilitenin en büyük sebeplerinden.Gerek içten içe üzülerek gerek kızarak kendimi büyük strese sokuyorum ilaçların yan etkisi,endişesi yetmez gibi.
Artık bu insanlara tahammül edemediğim için görüşmek istemiyorum.Kendi çevrem,eşimin çevresi ile nerdeyse bağları koparmış vaziyetteyim.
Öyle bir noktaya geldim ki en yakın arkadaşım arayıp naptın hastaneye gittin mi dediğinde bile boğuluyorum. En başta süreci kimseyle paylaşmama kararı aldım okeyim orda.
Ama siz olsanız napardınız ya da napıyorsunuz?Cevap verip verip eve gelip ağladığım çok oldu.Neden ağlıyorum?Çünkü çok insani bir şey bu benim için.Onların beni kırması incitme çabası değil,kendimi bildim bileli bebeklere olan ilgim,çocuk sevgim var. Ben burdan sınanıyorum(çok istediğim için mi bilmiyorum)ve her fırsatta bana hatırlatılıyor. Neden olduğum gibi,hissettiğim gibi davranamadığım ortamda bulunayım diyorum. E bu sefer tüm çevremi silmem gerekiyor. Yoruldum kızlar.
Güzel düşüncelerin için teşekkür ederim. Şimdi bana sorsan hayatında tanıdığın en kötü erkekler kimler diye. Kardeşim ve dayım derim. Biri annemle biri benimle yetişmiş ama çook farklı insanlar. Ben bazı şeylerin yetiştirme bazı şeylerin ise genetik bile olduğunu düşünüyorum. O tür korkularımda mevcut kısaca. Dediğim gibi sürpriz yumurta resmen.İşte benim demek istediğim bunun muhasebesine yapacak iq su olan bir kadının bebeğine kötü davranma ihtimalini düşünmüyorum aslında. Çocuğun olduğunda ona iyi bir anne olacağına eminim. Ama mutsuz bir kadın olursun. Ben çocuğunu sevmeyen kadınların insanlıktan nasibini almamış o zeka seviyesine gelmemiş canlılar olduğunu düşünüyorum. Hala lohusa kafasında olabilirim. Hormonlarım beni ele geçirdi doğumdan sonra. bebeğim 2 yaşına gelmek üzere. Ama yok yani. Doğurduğun şeyi nasıl sevmezsin. Babasının canı cehenneme bana ömür boyu çocuğum yeter gibi geliyor hatta şu an
Ben hıncımı babasından çıkarmayı tercih ediyorum.
Ve haklısın doğada en çok emek isteyen yavru insan yavrusu. Ne yazık ki ne çıkacağı da belli değil.
Çoğu üye bunu tavsiye etti. Bu kadar işe yarayacağını düşünmemiştim açıkçası. Çoğu bilmiyor tedaviyi hatta hiçbiri. Ama evlisin ya 1 sene geçeli de olmuş, gebelik haberi yok daha nasıl olur.Hamile olduğum haberi gitmeliydi herkese resmen. İnsanları kendi hallerine bi bırakmıyorlar.Başa çıkma yöntemini eşimle birlikte ağız birliği yapıp biz şuan istemiyoruz daha genciz , geziyoruz, evliliğin tadını çıkarıyoruz. Mutluyuz . Dedin mı kıskançlık başlar. Evli ve mutlu olmak yeterli zaten. Çocuklu olanların hepsi mutlu mu? Ben bir çok yakınımın çocuktan vurmalarını mutluluğumla ezdim. Çünkü onlar çocuğu evliliği kurtaran olarak gören cocuktan bıkmış. sırf gerekli olduğundan yapan insanlardı. Ama biz hiç bir zaman bu durumu onlara karşı eksiklik olarak göstermedik. Aksine pozitif yanlarını gösterdik. Bir süre sonra acımasız konuşmalar kesildi.
Evet evet cevap verdikçe üstüme geldiler. Hem merak,hem baskı. Görüşme kısmı şöyle mecburiyetten göreceğim bazılarını. O kişiler için de soruya soru ile cevap vermeyi deneyeceğim. İleri gidilirse artık ne şekil patlarım bilmiyorum doldum çünkü.Cevap verdiginde daha cok ustune giderler. Insanlar yumusak hassas tarafini buldular ya bi kere hep sorar didikler. Ben senin yerinde olsam kimseyle gorusmem telefonlari bile acmam hatta onemli olan sen ve senin tedavin su an. Ben 5 aylik evliyken bile bu sorulara maruz kaliyordum. Biz kisiriz cocugumuz olmuyor diyodum soranlara.
Biliyorum onu duydum yavrum. Doktorum C-Life macunu daha etkili gördüğünü söyledi. Önceliği C-Life a verdim şu an. Ama MFK da aklımda. Çok teşekkür ederimYa canım dün ilginç bir yöntem duydum Mfk diye doğal yönden gebelikte çok iyiymiş bak bu grupta gir bak paylaşımlar var ilişki günleri yeme içme stres regulasyonu yapıyorsun 14 yıl bebeği olmayanların olmuş.. Mustafa karsli diye bir doktor bulmuş galiba bir bak araştır istersen ..
Benim hatam o relax tavrı hissettirememem olmuş ya. Ay bu mahalle baskası hiç hafife alınacak bir şey değilmiş ama öyle düşünüyorum ben. İnsana kafayı yedirtirler resmen.O rahatlığı hissettirmezsem daha daha üstüme gelecekler anlaşıldıBen daha 1 aylık evliyken bebek yok mu diye sormaya başlamışlardı. Sinirlenmekten öte kahkaha atıyordum. İnsan hamile olduğunu bile anlamaz daha diye cevap veriyordum :) ardı arkası kesilmedi bu soruların. Sorularına şaşırarak yok artık daha yeni evlendik hemen sormaya başladınız deyince bir süre ara verdiler. Zaten en fazla tanıdıkları süre 1 yıl. Sonra toplaşıp geliyorlar resmen. Adamına göre cevap veriyorum. Bazılarının gerçekten iyi niyetli olduğunu düşünüyorum. Mesela iyi niyetlere bulunan, ne zaman olacak diye soran sevdiğim insanlara hayırlısı diyorum. Bazıları sırf canınızı sıkmak için sorar, kusur bulmak için, bundan haz alıyorlar. Siz öfkelendikçe de keyif alıyorlar, ne kadar tersleseniz de tekrar sorarlar. İşte onlara gayet kendimden emin ve rahat bir şekilde ben ne zaman istersem o zaman olacak diyorum. Yaşın geçiyor, şöyle böyle deseler bile, neden olmasın ya olur her şeyin çaresi var diyorum uzatamıyorlar. Bazen de ben onların sorusuna soruyla cevap veriyorum aynı iticilikle. Beni boşver ikinci çocuk ne zaman kuzum aralarını açma diyorum, teyzelere de oğlunu ne zaman evlendircen git torun sev diyorum en zayıf noktaları çünküya komşumla ilk kez tanışıyoruz kapıda ayak üstü konuşuyoruz. Çocuk var mı diyor hemen. Yok deyince de neden? Canım istemiyor diyorum. Ama hep relax. Onlar da herhalde bir bildiği var deyip rahat bırakıyorlar
Empati kelimesini hiç duymadığına eminim çoğununBizim insanımız her şeye burnunu soktuğu için,hiç empati yeteneği yok maalesef
Bana da soruyorlar. Yeterince gezmedin mi, elalemin çocuğunu sevip bakacağına kendinkisine bak. Yaşın 27 oldu doğsa bi çırpıda büyür niye yapmıyosun, hatta haddini aşıp korunuyor musun sen yoksa diye soranı da çok oldu. Canım istemiyor keyfime düşkünüm diyorum, doğursam sen mi bakacaksın diyorum en son görümceme çok istiyorsanız sen bi tane yap ona bakalım demiştim. O yüzden şu sıralar çokta soramıyorlar. Sorana sen yap bende yaparım diyor geçiyorum. En son bunu dediğimde eşimin kuzeninin eşi ciddi ciddi yaptı bana ee yapsana demişti
Insanlar kendi sorunlarini cozemedikleri icin başkasının sorununu kendine meze eder aklina kendi derdi gelmesin diye.oyuzden kimseye bisey demeyin bundan sonrasi için tedavi vs bile anlatmayin.nasipse olur diyin gecin ustunu surekli kapatin 1 2 alisacaklar. Bir cikolata bile alsaniz kimsye aldim demeyin .
Ben takmam insanları herşeye bir cevabım var.Çok iyi ya. Ben takıyorum işte ah bi takmasam. Zayıf yönümü hissedince saldırıya geçiyorlar. Manyak gibiler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?