amin canım. keşke daha uzun yaşasalar..
amin canım. keşke daha uzun yaşasalar..heralde illa iki ayak üzerinde durması gerekli değil
tatlı şeye uzun ömür versin de hiç ayrılmayın inşallah
amin canım. keşke daha uzun yaşasalar..
hayvan sevmiyor diye taşlanır tabi çünkü sevmeyenler o dilsiz masumlara zarar veriyorlar
çocuk sevmeyen en azından cocuk yapmıyor mesela sokakta boğazlamaya kalkmıyor ki
haksız mıyım :)
Aynen öyle.cocuk sevmemek asıl problem.eğer küçüklüğünüz iy gecseydi sevilseydiniz ,böyle bir konu acmazdınız.Sorun çıkaran birinin toplumdaki sorunlardan bahsetmesi de ilginçmiş.
Toplumca tek sorunumuz çocuk sevmemekti zaten.
Benim nasıl bir çocukluk geçirdiğimi yorumlamak sana kalmamış.Aynen öyle.cocuk sevmemek asıl problem.eğer küçüklüğünüz iy gecseydi sevilseydiniz ,böyle bir konu acmazdınız.
Sevgisiz yetişen toplum asıl problem
Benim nasıl bir çocukluk geçirdiğimi yorumlamak sana kalmamış.
Çocukları sevmiyorum ama nefret etmiyorum yalnız senin gibi haddini bilmeyenlerden nefret ediyorum. Seni gibiler olmasa problemler daha çok çözülür görüldüğü üzere burada problemi yaratan konu akışını bozup çirkinleştiren sensin.
tamamen saçmalık gerçekten ..İyi bir ailem var.Mutlu bir çocukluk geçirdim.Ve çocuk sahibi olmayı da pek istemiyorum.Ne alaka hemen mutsuz çocukluk,kötü aile...Maşallah herkes istatistik uzmanı...
varsayalımki öle konu sahıbı ya senın yaptığın ne şimdi ona karşı,işte sneın gibilerle karşılaşmıştır çocukken işte patavatsızAynen öyle.cocuk sevmemek asıl problem.eğer küçüklüğünüz iy gecseydi sevilseydiniz ,böyle bir konu acmazdınız.
Sevgisiz yetişen toplum asıl problem
olmayında zaten.bu düşünceler içindeyken..doğacak coçuğa yazık.20'li yaslardayken "ileride birgun cocugum olsun isterim" diyordum. Simdi 31 yasindayim, 1 yila yakindir evliyim, esim yabanci. Cocuk sahibi olma fikrinden yasim ilerledikce sogudugumu farkediyorum.
Tipik Turk usulu buyutulmus cocuklarla ayni ortamda olmaktan pek haz etmiyorum. Avrupa'da yasiyorum ve buranin cocuklari cok daha sakin, uslu, saygili olmasina ragmen "ah bir cocugum olsa" demiyorum.
Gorumcemin 3 cocugu var. Hepsi cok akilli ve uslu ama tum hayatlari cocuklarin ihtiyaclari dogrultusunda sekilleniyor; tatilleri, ekonomik ozgurlukleri, sosyal hayatlari cocuklari etrafinda donuyor. Ajanda ile yasiyorlar; sporlari, kurslari, okullari, dogumgunleri, arkadaslarinin dogumgunleri, doktor kontrolleri, sosyal ihtiyaclari, alisverisleri, masraflari bitmiyor.
Onlara (ve cocuk sahibi olan arkadaslarimin hayatlarina) baktikca "oh be iyi ki cocugumuz yok, hayatimizi nasil istersek oyle yasayabiliyoruz" diyorum. Ne zaman cocuklu birini ziyarete gitsem (veya cocuklu misafirim gelse) onlardan ayrildiktan sonra "dunya varmis" diyorum. Sessiz ve sakin bir evde yasamayi cok seviyorum.
Kimine gore cocuklu ev "civil civil" evdir ama bana gore tam bir kaos.
Cocuklarla bir problemim yok, baskalarinin cocuklarini severim, tanidigim tum cocuklar beni cok sevdi. Bazi arkadaslarimin cocuklari beni o kadar sever ki annelerine "ne zaman gelecek bize yine? Arasana yine gelsin..? Arasana onu gormeye gidelim" der, oyle ki bir arkadasim "ne yaptin be kizima seni sayiklayip duruyor" demistir.
Cocuklari sevmiyor degilim; cocuk sahibi olup tum hayatimi ona adamak fikrini sevmiyorum.
Gece yarisi hastanelere kosturmak, uykusuz sabahlamak, okul kapilarinda beklemek, bir omur bir baska insani koruyup kollamak, evimdeki temizlik ve duzenin ipini elden kacirmak, istedigim yere istedigim zamanda gidememek, istedigim tatilleri yapamamak, ekonomik durumumu ve hayatimi en az 18 yil bir insani yetistirmeye adamak gibi fikirler aklima geldikce "yo dostum cocuk buyutme isi bana gore degil" diyorum.
Kopekleri cok ama cok seviyorum ama hicbir zaman bir kopek almayacagim. Cunku bir kopek sahibi olmak ortalama 16 yil o hayvani hergun yuruyuse cikartmak, kakasini toplamak, arada bir veterinere goturmek ve tatile gidecegim zaman onu emanet edecek birini bulmak demek. Cocuk buyutmenin yaninda bir HIC bu sorumluluk. Ama bu bile fazla bana gore.
Rahatima duskunum, hayati yasamayi seviyorum, kendimi gelistirmeyi, hergun birsey ogrenmeyi, dunyayi kesfetmeyi seviyorum. Hayata bir kez geliyoruz, fil kadar yasamiyor insan. 3 gunluk hayat su gibi akip gidiyor. Cocuk yapip hayatimi onun etrafinda sekillendirmek istemiyorum.
Cocuklu arkadaslarima bakiyorum; yillari cocuklarinin etrafinda kosusturmakla, hengame icinde gecip gidiyor.
Onlar cocuklarini buyuturken ben dunyayi gezdim-geziyorum.
Beni tanimiyorsunuz, bir cocugu ne kadar iyi-kotu yetistirebilirim bunu bilemezsiniz. Ne kadar onyargili ve dar goruslu oldugunuzu ortaya koymussunuz. Yorumunuz yetiskin bir kadina yakisir cinsten degil.olmayında zaten.bu düşünceler içindeyken..doğacak coçuğa yazık.
kötü manada demedim bu piskolojiyle ve bu duygular içindeyken doğurmayın dedimm çünkü sizdeki bu duygular çocuğunuza geçecektir..çevremde çok var ordan biliyorum evet mükemmel büyütürsünüz hiç şüphem yok ama sizdeki bu duygular varya her daim o çocuk büyürken var olacaktır..Beni tanimiyorsunuz, bir cocugu ne kadar iyi-kotu yetistirebilirim bunu bilemezsiniz. Ne kadar onyargili ve dar goruslu oldugunuzu ortaya koymussunuz. Yorumunuz yetiskin bir kadina yakisir cinsten degil.
öğrencilerini seviyorsan kendi çocuğunu da seversin ki:)Öğretmenim ve çocuk sevmiyorum, garip olan öğrencilerimi seviyor olmam ve onlara karşı anlayışlı olmam ama başka çocuklara karşı tahammülsüzüm. Sırf bu tahammülsüz olmam sebebiyle anne olmayı hiç düşünmüyorum. Etrafımdaki çocuklar, anne babaların sorumsuzlukları beni çocuklardan tamamen soğuttu. Büyük kayıp mı acaba çocuk sevmemek ve istememek
peki öğrencilerinize nasıl tahammül edebiliyorsunuz ..onlarda çocuk,onlarda gürültücü,,şımarıklar,,nasıl öğretmenlik yapabiliyorsunuz duygularınızla mesleğiniz çatışmış..bence siz başkalarının çocuklarını sevmiyorsunuz ama kendi çocuğunuzda farklı olacağınıza adım gibi eminim,,hele tekmelerini duyuncaa ve acıktığında gögüslerinize yaklaştırdınızda ki o sakinliğini gördüğünüzde değişecek fikirlerinizz..
kaç yaş aralığında öğrencileriniz ve size yazdığım yazının bu kısmına cevap yazmışsınız.Mesleğimle duygularımı karıştırmıyorum. Öğretmenlik çocuklara hayranlık duymadan bayılmadan da gayet güzel yapılabiliyor, elimden geleni yapıyorum bence. Çocuk seviyorum diyen öğretmenlerin çoğu sevip ne yapıyor sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?