- 6 Mayıs 2019
- 937
- 578
- 103
- Konu Sahibi MoonlitSoul
-
- #1
Merhaba tekrar,
Daha önce eşimle problemlerimizden bahsetmiştim, bana dürüst olmaması ve ben kızacağım diye birçok şeyi gizlemesi gibi sorunlarımız oldu. Bunları aşmaya çalışıyordum evde yemek yapıp bebeğime bakıp kendime zaman ayırıp iyi olmaya çalışıp kendimi telkin ediyordum. Evliliğimi kurtarmak için. Her neyse dün bebeği eşime bırakıp arkadaşımla yakın bir yerde kahve içmeye gittim, evden çıkarken de eşime birçok konudan kızıp söylenerek çıktım. Bebek benden sonra baya ağlamış ama beni aramak yerine ailesini aramış. Eve döndüğümde ailesi de merak edip gelmiş, Bebek babasıyla bırakılır mı diye baya saydırdılar bana. Anneliğime laf ettiler yani. Önemli olan bebeğiniz siz artık ikinci plandasınız deyip duruyorlar ama ben öyle biri değilim. Bebeğim kadar bizim de huzurumuz önemli ki ben bütün gün yalnız evde bebekleyim, ben mutlu olayım ki ona daha iyi olayım o da hisseder beni.
Dediğim gibi eşim Bebekle çok ilgili ancak sadece onu ön plana koyuyor, tabi ki benim de bebeğim herkesten herşeyden önemli ama ben evliliğimizi düzeltmeye çalışırken mutlu olalım isterken kendisi sadece ben bebeği düşünüyorum o sağlıklı olsun yeter bizim düzelmemiz çok umrumda değil diyor. Sizce bu normal mi? Ben kendimden mutluluğumdan vazgeçmeli miyim? Diğer anneler de böyle mi düşünüyor? Kendimi damızlık gibi hissediyorum herkes sadece Bebek için beni arıyor gibi eşim de aynı şekilde, bu bebeği planlayarak yapmadım hatta istememiştim evliliğim oturmadığı için ama eşim çok istemişti. Şimdi iyiki yapmışım diyorum her şeyim o benim ama sizce ben kendimden vazgeçmeli miyim?
Daha önce eşimle problemlerimizden bahsetmiştim, bana dürüst olmaması ve ben kızacağım diye birçok şeyi gizlemesi gibi sorunlarımız oldu. Bunları aşmaya çalışıyordum evde yemek yapıp bebeğime bakıp kendime zaman ayırıp iyi olmaya çalışıp kendimi telkin ediyordum. Evliliğimi kurtarmak için. Her neyse dün bebeği eşime bırakıp arkadaşımla yakın bir yerde kahve içmeye gittim, evden çıkarken de eşime birçok konudan kızıp söylenerek çıktım. Bebek benden sonra baya ağlamış ama beni aramak yerine ailesini aramış. Eve döndüğümde ailesi de merak edip gelmiş, Bebek babasıyla bırakılır mı diye baya saydırdılar bana. Anneliğime laf ettiler yani. Önemli olan bebeğiniz siz artık ikinci plandasınız deyip duruyorlar ama ben öyle biri değilim. Bebeğim kadar bizim de huzurumuz önemli ki ben bütün gün yalnız evde bebekleyim, ben mutlu olayım ki ona daha iyi olayım o da hisseder beni.
Dediğim gibi eşim Bebekle çok ilgili ancak sadece onu ön plana koyuyor, tabi ki benim de bebeğim herkesten herşeyden önemli ama ben evliliğimizi düzeltmeye çalışırken mutlu olalım isterken kendisi sadece ben bebeği düşünüyorum o sağlıklı olsun yeter bizim düzelmemiz çok umrumda değil diyor. Sizce bu normal mi? Ben kendimden mutluluğumdan vazgeçmeli miyim? Diğer anneler de böyle mi düşünüyor? Kendimi damızlık gibi hissediyorum herkes sadece Bebek için beni arıyor gibi eşim de aynı şekilde, bu bebeği planlayarak yapmadım hatta istememiştim evliliğim oturmadığı için ama eşim çok istemişti. Şimdi iyiki yapmışım diyorum her şeyim o benim ama sizce ben kendimden vazgeçmeli miyim?