Nasil anlatsam bilemedim. Bir kizim var 3 bucuk yasinda. Tek basimizs hayati burnumuzdan getireren bir cocuk tu. Cok zorlandik cok agldik, otizim subhesi de vardi. Baya zorlandik kisacasi.
Tabi ki de uzerine titredik gucumuz ywttigince en verimli sekilde egittik. Durmaz di sabahin 7 sinde cikardik yollara yuruyuse ses guruktu olmasin diye. Oyalamak mumkun degldi.
Esim kesinkes eminki, baska cocuk asla iatemwdigunu soyluyor. Sevmedigin den degil, aksine cok seviyoruz kizimizi cocuklari.
Biz de hic cocugun yaninda taetisma ses yukselme argo kavga vs yasanmamasina ragmen, geceleri kalkip birbirimizi yerdik kocam la.
Ben A sekilde egitmek gerekir derken, o B sekilse olmali. Sozume geliceksin piaman olacaksin derdi.
Sonra dedik ki, bjz bu zorlu sureci tekrar yasamayalim. 3 kisilik minik mutlu huzur dolu aile olarak kalalim. Birvirmize bolca vakit ayiralim. Ve tek cocuk da karar kildik. Suan baska bjr cocuk olsa, saniyorum evliligim sarsilir. Esimi kaybederim. Bende cok yoruldum zaten. Gunumuz sartlari da belli. Sorumlulugunu alabilecek kadar cocuk iatedigi icin esime minettarim
Yani cocuk bazen cok iyi gelebiliyor, bazen se zorluyor. Allahim hak edene, bakabilen e, dileyene hayirli evlatlar versin.