Anladım. İsterseniz sayfasını inceleyip kitabı bir okuyun. Türkiye'ye geldiğinizde görüşme yapıp görüş alabilirsiniz. Aynı yazarın evde neler yapılabileceğine dair de bir kitabı var . Eğer böyle bir hassasiyet belirlenirse o kitaba göre evde siz de destek olabilirsiniz.Almanyada yasiyorum Ben. Cocuklari böyle özel Doktorlara götürmek icin cocuk doktorunun yönlendirmesi gerekiyor. O gerek duymazsa, kendi kafama göre diyim, gidemiyorum randevu alamiyorum. Cocuk doktoru, pedagog, ögretmenler genel olarak herseylerini normal buluyorlar
Bu kadar kavga gürültü nasıl normal olabilir ki ?Almanyada yasiyorum Ben. Cocuklari böyle özel Doktorlara götürmek icin cocuk doktorunun yönlendirmesi gerekiyor. O gerek duymazsa, kendi kafama göre diyim, gidemiyorum randevu alamiyorum. Cocuk doktoru, pedagog, ögretmenler genel olarak herseylerini normal buluyorlar
Bu kadar kavga gürültü nasıl normal olabilir ki ?
Hadi arada kavga olur da siz sürekli böyleler diyorsunuz.
İnşallah müstakil bir evde oturuyorsunuzdur , yoksa komşularınızdan da şikayet alırsınız
Çözüm olarak spora falan mı yazdırsanız enerjilerini atsalar orada ?
günün geri kalan zamanı için bakıcı tutup kendinize vakit ayırma şansınız var m?
başka bir çözüm bulamadım siz iyi hissedin en azindan
Disipliniyle ünlü almanların bu davranışları normal kabul etmesi çok ilginç geldi bana. Online olarak bir Türk psikolog/psikiyatrist ile görüşmeniz daha mı iyi olur acaba.
Şu kısim Çok normal bence :) benim de ablamla aramızda iki yaş var. Bazen dalasirdik saç saça, on dakika sonra sarılır oynardık. Hep bir bağırış cagiris olurdu. Ne zaman ortak isteğimiz olsa iyi gecinirdik. Babam da bizi sarmaş dolas görünce dalga geçerdi "ittifak kurduğunuza göre kesin bir derdiniz var" derdiKizlarim var.
Aslinda birbirlerini cok seviyorlar, ama oynarken bir Anda bi kiyamet kopuyor, aglamalar vurmalar bagirmalar, sonra stresden tansiyonu cikan bi anne, sonra hic birsey olmamis gibi birbiryle oynayip gülen cocuklar.
Bizde sorun çocuk değil, ağlama-sinir krizi geçiren çocuğa ve annesine gözlerini dikip bakanlarda. Avrupa'da çocuk, markette avm de isterse çatlayana kadar ağlasın, yerlerde yatsın. Kimsenin umurunda olmaz yanından geçer giderler. Biliyorlar ki annesi çocuğa ağlayarak istediğini elde edemeyeceğini öğretiyor. Ağlatarak ağlamamayı öğretiyorlar çocuklarına. Bizim millet hemen başlıyor, bir çocuğu terbiye edememiş ne terbiyesiz şımarık çocuk diye. Çocuğu kaptığımız gibi ortamdan uzaklaştırıyoruz. Anne pes etmese, her zaman her istediği olamaz öğrenmesi lazım dese ayıplayan ayıplayana. Malesef kafamızı çevirip ilgilenmeme huyumuz yok.Kucakladım eve gidiyoruz diye saçımı yoldu. Üstümde tepindi. Nasıl aldım getirdim arabaya bilmiyorum. Tüm AVM de gözler üstümüzde.
Ya eskiden cocuklar baba höt dedi mi korkarmis sinermis falan, bence bizde de var suc, tepemize çıkarıyoruz cocuklari simartiyoruz, yeni nesil pedagojik açıdan çocuğu anliycaz ,kizmiycaz ofkelenmiycez, sesimizi yukseltmiycez diye diye hepimiz timaranelik, cocuklar da pasa yavrusu olduAz önce gittiğimiz AVM'den kavga gürültü eve döndük. İstediği şey hot wheels karton resmini gördü canavar kamyon alın bana diye ağladı. Evde de bir sürü arabasi var canavar kamyon dahil. Almadık tabi. Ağlamak değil kendini yerden yere attı. Kucakladım eve gidiyoruz diye saçımı yoldu. Üstümde tepindi. Nasıl aldım getirdim arabaya bilmiyorum. Tüm AVM de gözler üstümüzde. Yarım saatte döndük gittiğimiz yerden. Tek çocuk. Asla mutlu olmuyor. Yarım saat oyun alanında durdu sonra bunlar yaşandı. Yolda tepine tepine uyudu. 4 yaş.... Çözümum yok. Anca konunuzu takip edebilirim. Berbat ötesi dönemler. Herkes de aynı mi bilmiyorum. Okula da gidiyor bu arada. Herşeyi değil ama elimizden geleni yapıyoruz. Allah yardımcımiz olsun. Eşimle bile yer yer kavga ediyoruz o sinirleniyor falan. Ama adam da haklı ben sabır küpü diye bilinirim çevrede ben bile çıldırma noktasında kendimi zor tutuyorum
Yaşları farkı 2 yaş olacak iki erkek kardeş annesi olarak tırnaklarımı yedim yazıklarınızı okurkenŞu kısim Çok normal bence :) benim de ablamla aramızda iki yaş var. Bazen dalasirdik saç saça, on dakika sonra sarılır oynardık. Hep bir bağırış cagiris olurdu. Ne zaman ortak isteğimiz olsa iyi gecinirdik. Babam da bizi sarmaş dolas görünce dalga geçerdi "ittifak kurduğunuza göre kesin bir derdiniz var" derdi
Yaşı yakın kardeşler arasında hep olan seyler böyle fiziksel şiddet. Biz yine çok fazla zarar vermezdik, en fazla cimcikler,saç cekerdik. Bir aile dostumuz var,onların da bizim gibi yaşı yakın çocukları vardı ama onlar erkekti. Kardeşini yere atıp koltuktan kafasına zıplayan çocuklardı . Bir araya gelince onların minik kiz kardeşini emel sayın gibi halıya sarardik , sonra bir silkelerdik döne döne açılırdi (2-3 yaşında falandı ama o da isterdi . Aileler de ne güzel çocuklar sessiz sessiz oturuyor diye salonda takılırdı) simdi o kız mühendis oldu, maşallah beyninde bir hasar olusmadı
Yani ben geçecek diyeyim, uzun bir zaman alacak ama normale dönecekler. Şimdi ilk insanlar gibi dertlerini , üstünlüklerini böyle idare ediyorlar.
Bu arada çocuklar herkese karşı mi böyle kavgacı yoksa sadece kardeşe mi? Biz dışarda kimseyle tartismazdik bile, kibar kizlardik. Evde it gibi dalaşirdik
Bizde sorun çocuk değil, ağlama-sinir krizi geçiren çocuğa ve annesine gözlerini dikip bakanlarda. Avrupa'da çocuk, markette avm de isterse çatlayana kadar ağlasın, yerlerde yatsın. Kimsenin umurunda olmaz yanından geçer giderler. Biliyorlar ki annesi çocuğa ağlayarak istediğini elde edemeyeceğini öğretiyor. Ağlatarak ağlamamayı öğretiyorlar çocuklarına. Bizim millet hemen başlıyor, bir çocuğu terbiye edememiş ne terbiyesiz şımarık çocuk diye. Çocuğu kaptığımız gibi ortamdan uzaklaştırıyoruz. Anne pes etmese, her zaman her istediği olamaz öğrenmesi lazım dese ayıplayan ayıplayana. Malesef kafamızı çevirip ilgilenmeme huyumuz yok.
Konu sahibi, çocukların ayrı odaları var mı? Benim kızlar da 3-5 yaşlarındayken hep itişip kakışırdı. Ben taşınmakta bulmuştum çareyi. İkisinin de kendi odası olunca azalmıştı bağırış çağırış. Ama vurma itme falan yoktu benimkilerde. Oyuncak kitap vs atıyorlardı birbirlerine. Yedikleri içtikleri de önemli, dikkat ediyor musunuz?
Ha bı de eskiden baba korkusu olurdu anadan korkmayan illa ki babadan korkardı yani. Psikolojileri bozulmasın diye sizlerin psikolojisi bozuldu şimdi.
Konu sahibi Avrupa'daymış ama. Üstelik yine burada Avrupa'da yaşayan bir üye yazmış, otobüste bir kadın yaramazlık yapıyor diye çocuklarına bağırmış orada.Bizde sorun çocuk değil, ağlama-sinir krizi geçiren çocuğa ve annesine gözlerini dikip bakanlarda. Avrupa'da çocuk, markette avm de isterse çatlayana kadar ağlasın, yerlerde yatsın. Kimsenin umurunda olmaz yanından geçer giderler. Biliyorlar ki annesi çocuğa ağlayarak istediğini elde edemeyeceğini öğretiyor. Ağlatarak ağlamamayı öğretiyorlar çocuklarına. Bizim millet hemen başlıyor, bir çocuğu terbiye edememiş ne terbiyesiz şımarık çocuk diye. Çocuğu kaptığımız gibi ortamdan uzaklaştırıyoruz. Anne pes etmese, her zaman her istediği olamaz öğrenmesi lazım dese ayıplayan ayıplayana. Malesef kafamızı çevirip ilgilenmeme huyumuz yok.
Konu sahibi, çocukların ayrı odaları var mı? Benim kızlar da 3-5 yaşlarındayken hep itişip kakışırdı. Ben taşınmakta bulmuştum çareyi. İkisinin de kendi odası olunca azalmıştı bağırış çağırış. Ama vurma itme falan yoktu benimkilerde. Oyuncak kitap vs atıyorlardı birbirlerine. Yedikleri içtikleri de önemli, dikkat ediyor musunuz?
Konu sahibinin çocuklarına mı bağırmış?Konu sahibi Avrupa'daymış ama. Üstelik yine burada Avrupa'da yaşayan bir üye yazmış, otobüste bir kadın yaramazlık yapıyor diye çocuklarına bağırmış orada.
Hayır hayır, başka bir üye başka bir konuda yazmıştı. Yorum yapan Avrupa'da bir şey demezler dediği için yazdım.Konu sahibinin çocuklarına mı bağırmış?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?